เธอเห็นท้องฟ้านั่นไหม ฉันเก็บเอาไว้ให้เธอ และจะเป็นเช่นนั้นอยู่เสมอ
ถนนสายนั้น ที่ทอดยาว มีเรื่องราว ของความเป็นจริง
มีเงาไม้เอาไว้ ให้พักพิง มีให้เธอเอาไว้ ยามอ่อนล้า
เธอเห็นท้องฟ้า นั่นไหม เห็นเงาของเมฆ หรือเปล่า ทะเลสีคราม ที่ทอดยาว เห็นความรักฉัน บ้างไหม
เธอเห็นท้องฟ้านั่นไหม - นุช ROOMMATE
อยากทิ้งข้อความให้อ่านมากมายแต่ไม่กล้า ทำได้เพียงแวะมามองหน้าวันละหลายสิบหน ฝากสามสี่ข้อความน้อยไปแต่ก็เกรงใจใครหลายคน มากกว่านี้เดี๋ยวอาจโดนนินทา หาว่าเลี่ยนไป อีกอย่างไม่รู้เธอจะแวะมาอ่านบ้างหรือป่าว ใจจริงมีเรื่องราวมากมายอยากถามไถ่ เป็นไงบ้างตอนนี้เป็นอยู่สบายดีไหม ทุกคนทางบ้านเป็นอย่างไรอยากรู้บ้างจัง ก็รู้ว่าไม่เกี่ยวด้วยแต่ก็อยากได้คำตอบ เผื่อคนเคียงรอบถามถึงจะได้บอกให้เขาฟัง เพื่อนในนี้ก็เยอะขอเถอะบอกมาเลยดัง ดัง ฉันจะได้สมหวังรับรู้ความเป็นไปของเธอ บทกวีนี้แวะมาถามไถ่ความเป็นอยู่ เพียงอยากรับรู้ทุกเรื่องราวที่เธอได้พบเจอ พร้อมกับมองหน้ากระพริบตาให้กับรูปของเธอ บวกความคิดถึงที่มีเสมอยามจากไป ปล. คิดถึงนะ..เด็กโง่