24 มกราคม 2548 19:31 น.

บทกวี..เดียวดายจัง

รุ้งสวรรค์

     เหงาจังในวันที่ไม่เข้าใจอย่างนี้
ท้อใจสิ้นดีไม่มีใครเหลียวแล
หมดพลังหมดหวังท้อแท้
มีแต่ความอ่อนแอรุมเร้าเข้ามาในหัวใจ

     คงจะเป็นจริงอย่างที่ใครเขาว่า
เป็นคนไม่มีค่าของใครคนไหน
เป็นเพียงละอองอากาศไม่นานก็จางไป
คงทำได้แค่เพียงเดียวดายอยู่เงียบเงียบในมุมของตัวเอง

     คงเหลือเพียงอณูเล็กลอยล่อง
มีแต่สายตาคอยมองรุมข่มเหง
เหมือนอยู่บนด้ายลำพังอย่างวังเวง
มีแต่คนคอยเบ่งอำนาจเหมือนเป็นทาสมัน

     มีอำนาจกันเหลือเกินในชีวิต
ไม่เคยคิดว่าคนอื่นจะเป็นคนสำคัญ
ทำอย่างกับว่าฉันไม่ใช่คน
ใช้เราจนเหนื่อยล้าน่าท้อใจ				
Calendar
Lovers  1 คน เลิฟรุ้งสวรรค์
Lovings  รุ้งสวรรค์ เลิฟ 1 คน
Calendar
Lovers  1 คน เลิฟรุ้งสวรรค์
Lovings  รุ้งสวรรค์ เลิฟ 1 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟรุ้งสวรรค์
Lovings  รุ้งสวรรค์ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงรุ้งสวรรค์