14 พฤศจิกายน 2545 13:26 น.
รุ้งสวรรค์
นานเท่าไร ไกลเท่าไร
ต้องเจ็บช้ำเดียวดาย
มองหาอยู่ มีไหมใคร
ที่จะเข้ามา...
ฉันหวังได้พบ คนที่ห่วงใย
ที่มีความรัก จริงใจให้กัน
อาจมีวันนั้น...
ฉันคงได้พบเจอ จริงจริง
อาจจะเคยมี คนที่เคยมองตากัน
แต่ก็ไม่เคยซึ้งใจ
อาจจะเคยมี คนที่เดินเคียงกันไป
แต่ก็ดูเหมือนไม่มี
ก็ชีวิตฉันยังว่างเปล่า
ไม่มีคนเข้าใจ
ฉันต้องการแค่ใครสักคน
ใครสักคนที่เป็นทุกอย่าง
ให้ความหวังและคอยห่วงใยทุกวัน
ใครที่คอยจะอยู่เคียงข้างกัน
ที่จะพร้อมให้ความผูกพันจริงใจ
ใครสักคนที่เป็นคนพิเศษ
ช่วยให้เหงาที่มีได้จางหายไป
ช่วยเป็นแสงสว่างให้หัวใจ
อยากจะขอแค่ใครสักคนที่รักจริง
ทนว้าเหว่ ยังหวังอยู่
สักคนเดินร่วมทาง
บนหนทาง มีไหมใคร
ที่จะเข้ามา....
ขอแค่ใครสักคนได้ไหม
ให้ได้ใจได้โปรด เส้นทางจะเหน็บหนาวก็ไม่สำคัญ
ขอแค่ใครสักคนให้รู้ว่ายังมีกันและกัน
อยากเติมแต่งความฝันกับใครสักคน
14 พฤศจิกายน 2545 13:16 น.
รุ้งสวรรค์
หลายครั้งที่เธอเข้าใจ...อย่างนั้น
เข้าใจว่าฉัน ไม่รักเธอเลย
ทุกครั้งที่เธอได้ทำเมินเฉย
เธอบอกได้ไหม คิดอะไรอยู่
แค่อยากรู้ อยากจะถาม
จะเป็นอย่างนี้ อีกนานไหม อยากรู้
ดูมีลับลมคมใน ถ้าฉันไม่รัก ก็คงไม่ใส่ใจ
ปล่อยเธอให้ไปตามทาง
ไม่ท้วงไม่ถาม ก็หาว่าไม่หวง
เหมือนว่าเราเคยผูกพัน รักกันมากมาย
เหมือนว่าเราเคยต่าง ทำความเข้าใจในกันและกัน
แม้ว่าเราจะต่างกัน เหมือนไม่เป็นไร
ทั้งที่จริงเราอาจไม่เคยเข้าใจในกันมากพอ
คิดว่าเพียงรักกัน...
เข้าใจใช่ไหมที่ฉันทำเพราะอะไร
และเพราะใคร อยากรู้บ้างว่าเธอคิดยังไง
เข้าใจบ้างไหม เพราะฉันทำทุกๆอย่างจากหัวใจ
รู้ไหมว่ามีใครที่รักเธอ
ไม่มีคำพูดใด
ไม่มีแม้ เพียงซักถ้อยคำ
ไม่มีสักคำไหน
จะใช้แทนใจที่ฉันมี
14 พฤศจิกายน 2545 12:57 น.
รุ้งสวรรค์
ฝันในวันนั้นที่ดูเหมือนไกลกว่านี้
วาดมันไว้สวย แม้ยังไม่สดสักที
นานหน่อยสักนิดเป็นไร...ไม่ยอมแค่นี้
ไม่ใช่ท้อแค่รอค่อยๆ... เติมมันต่อยิ่งไม่พอ
พยายามอีกนิดก็คงดี..
เมื่อเผลอล้มไปเจ็บลึกเดี๋ยวก็หาย
หวังถึงไงไม่ร้องไห้
ฝันนะฉันก็ทำได้
เรื่องมันแค่นี้
ไม่มีวันแพ้...แม้ต้องล้มอีกสักที
ร้อนหรือหนาวมันต้องมีกันทุกคนอยู่แล้ว
จะไม่ยอมแพ้...แม้ไม่เห็นวี่แวว
ถึงเหลือลมหายใจแผ่ว...ก็ไม่กลัว
แม้ว่าวันนี้จะดูไม่มีความหวัง
แม้ว่าหลายครั้งไม่เคยทำสำเร็จสักที
จะเหนื่อยแค่ไหนเป็นไร ไม่ยอมแค่นี้
ไม่ใช่ท้อแค่รอค่อยๆ เติมมันยิ่งไม่พอ
พยายามอีกนิดก็คงดี
12 พฤศจิกายน 2545 17:10 น.
รุ้งสวรรค์
ที่นี่ที่ฉันคอยเธออยู่
เฝ้ารอเธอมานานแล้วเธอรู้ไหม
ทุกทียังมั่นคงไม่เปลี่ยน
ยังไงก็ยังทนไหว ยังไงก็ยังรอไหว
แต่ว่าในวันนี้ฉันเริ่มอยากรู้
สิ่งหนึ่งในใจวนเวียนคิดอยู่
อยากให้เธอบอก
ไม่อยากจะหลอกตัวเองอีกแล้ว
ช่วยบอกได้ไหมจริง ๆ เธอคิดเช่นไร
มันคือความรักแบบไหนที่เธอต้องการ
ฉันเป็นได้แค่เพื่อนเธอหรือมากกว่านั้น
และฉันยังควรรอเธอทุกวัน อีกไหม
เมื่อก่อนก็ไม่เคยรู้สึก
อยากที่จะมีคำถามเธอสักที
รักเธอหมดทั้งใจที่มี
หัวใจดวงหนึ่งดวงนี้ไม่คิดจะมีข้อแม้
ฉันอยากจะขอให้เธอเห็นใจ
เพราะว่าวันนี้ฉันทนไม่ไหว
ขอเธอได้ไหม ช่วยบอกกับฉันที
12 พฤศจิกายน 2545 13:50 น.
รุ้งสวรรค์
อยากให้ลมหายใจ สุดท้าย
ได้หมดไป ในตอนนี้
เจ็บจนเกินรับไหว
หัวใจ จงหลั่งไหล ไปเสียที
มันผิดที่ฉันเอง ที่เฝ้ารัก
จนทำให้เธอนั้นมองข้ามไป
มันผิดที่ฉันเอง ที่ง่ายนัก
ของตายก็มีความหมาย แค่นั้น
มันผิดที่ฉันยอม ยกใจ
ให้เธอไป มันผิดที่ฉันยอม ให้เธอ เก็บไว้
มันผิดที่ฉันมอง เห็นเธอ ด้วยหัวใจ
ผิดตรงที่ไว้ใจ ฉันมองตัวเธอผิดไป
อยากให้เสียงหัวใจ สุดท้าย
ได้หยุดไป ในตอนนี้
ความเจ็บ ปนความเสียใจ
รักเธอมากไป จงจากไป เสียที
ผิดที่ฉันยอมเอง...
ฉันไม่โทษเธอหรอก..
ความรักของพี่ชาย..
เวลานี้ได้หมดไป...ได้จากไป...เสียที
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟรุ้งสวรรค์
หน้าส่วนตัว
807
