16 ตุลาคม 2545 12:23 น.
รุ้งสวรรค์
เธอบอกหลังฝนจากม่านตา
เธอได้รับรู้ว่ายังมี รุ้งสวรรค์
ที่คอยอยู่กับเธอทุกทุกวัน
คอยเป็นกำลังใจให้แก่กัน
ฉันบอกหลังจากต่อไปนี้
ฉันคนดีจะอยู่ร่วมเดินในทางฝัน
ขอเพียงเธอไม่ละทิ้งกันและกัน
หลังตะวันตกแล้วพบกันที่ปลายฟ้า...
คืนนี้อาจมีดาวไม่มาก
เหมือนที่ใจอยากสรรค์สร้างเลยไฉน..
จริงอยู่เราอยู่ห่างแสนไกล
มีเพียงความในใจที่ส่งถึงกัน...
คืนนี้ฉันจะคิดถึงเธอ
แต่คงไม่พร่ำเพ้อละเมอหา
แต่อยากให้รับรู้จากนี้ทุกเวลา
ฉันจะจินตนา..การถึงหน้าเธอ
ในคืนที่ดาวเต็มฟ้า...
ให้เธอรับรู้ว่า ...
ฉัน..คิดถึงเธอ
ปล...สักวันเราจะได้พบกัน
13 ตุลาคม 2545 15:23 น.
รุ้งสวรรค์
ถึงฉันจะไม่มีปีกอย่างเจ้านกน้อย
และฉันไม่อาจจะบินไปไหนไหนได้
แต่ฉันก็รู้ดีว่า...ฉันมีปีกแห่งความฝัน
ถึงฝันของฉันของฉันจะไม่ยิ่งใหญ่
และฝันของฉันอาจจะไม่สูงค่า
แต่เหมือนฉันได้รับปีแห่งฟ้า
คอยช่วยฉันให้โบยบินไปตามใจต้องการ
ฉันไม่อิจฉาเธอหรอกเจ้านกน้อย
ฉันอยากให้เจ้าบิน บิน ไปดังใจหวัง
ฉันเองก็จะบินบินไปด้วยพลัง
พร้อมกับคนรอบข้างที่รู้ใจ
ขอบคุณนกน้อยที่ เป็นพลังชีวิต
เป็นเหมือนแบบวิจิตร์ที่สดใส
เป็นเหมือนพลังจากฟ้าที่กว้างไกล
เป็นแม่พิมพ์ชีวิตให้ฉัน
ต่อไปฉันจะ มีอิสระ
ต่อไปฉันจะมีเสรีภาพ
ต่อไปฉันจะได้ทำตามใจปราถนา
ปล..ฉันจะเป็นดั่งที่ใจต้องการ
13 ตุลาคม 2545 15:16 น.
รุ้งสวรรค์
จริงอยู่ฉันอาจไม่ได้อยู่ใกล้เธอ
จริงอยู่เธออาจไม่ได้อยู่ใกล้ฉัน
จริงอยู่ที่สองเรามีระยะทางมาขวางกั้น
แต่..ขอเพียงเรามีฝันที่ตรงกันก็เพียงเธอ
เธอฝันว่าเธออยากเป็นนักเขียน
ฉันฝันว่าฉันอยากเป็นคนคอยอ่าน
อ่านอยู่ตรงนี้ตราบนานเท่านาน
อ่านจนกว่าเธอจะหยุดเขียนลง
ฉันอาจจะเขียนกลอนได้ไม่ดีนัก
แต่เพราะมีใจรักก็คงจะพอไหว
และยิ่งฉันได้รับกำลังใจ
จากเธอไง ฉันถึงได้ รู้จักกับ บทกวี
สิ่งที่ฉันรักนั้นคืออิสระ
ไม่ยึดติดในถ้อยคำภาษา
ฉันอยากเขียน ฉันอยากเล่า
ฉันก็จะเขียนฉันก็จะเล่า
หลังเพียงเพื่อให้เธอมาอ่านแล้วเข้าใจ
ปล...สักวันฉันจะเก่งขึ้นเองละน่า
13 ตุลาคม 2545 14:58 น.
รุ้งสวรรค์
หลังจากวันนี้..วันที่ฉันได้จากเธอ
ฉันขอขอบคุณเธอในความรู้สึก
ในความนึกคิดแสนดีที่มีให้
ในความรักความอาทรที่กำลังจะจากไป
หลังสายฝนที่โปรยปรายฉันจะทำใจ
ถึงแม้มันอาจจะยังเจ็บปวด
แต่ฉันคงจะไม่รวดร้าวเท่าใดนัก
สักวันหนึ่งเธอเองคงจะตระหนัก
ได้ว่าใครคือคนที่รักเธอ
ปล..หลังฝนซา ฟ้าก็เกิดรุ้ง
ฟ้าสดใส...ฉันก็คงจะสดชื่น..ได้สักวัน
10 ตุลาคม 2545 17:51 น.
รุ้งสวรรค์
ตราบเท่าที่ฟ้ายังคงกว้าง
ถึงแม้ระยะทางจะแสนเข็ญ
และแม้จะมีอุปสรรคที่ยากเย็น
ฉันก็ยังอยากจะสร้างฝันอันสดใส
ถึงวันนี้ฝันนั้นยังไม่สำเร็จ
แต่มันคงจะใกล้เข้ามาแล้ว
สักวันหนึ่งฉันคงจะได้ให้รางวัลกับตัวเอง
รางวัลชิ้นโบว์แดงที่มีให้
ฉันต้องภูมิใจมากมากแน่
เพราะถึงแม้จะได้มาอย่างลำบาก
แต่ว่าฉันก็พยายามอดทน
จนมีวันประสบความสำเร็จ
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟรุ้งสวรรค์
หน้าส่วนตัว
736
