24 ตุลาคม 2545 20:14 น.
รุ้งสวรรค์
วันนี้เราอยู่คนละครึ่งฟ้า
เราอยู่ห่างไกลตา..กันและกัน
สิ่งหนึ่งที่ยังคงความสัมพันธ์
คือเธอ..และฉันยังคงรักกัน...
ถึงแม้เราจะอยู่กันห่าง..
ระยะทางไม่ใช่อุปสรรคเสมอ
ในความทรงจำ ของฉันและเธอ..
จะยังคง..มีกันเสมอ..และตลอดไป
24 ตุลาคม 2545 19:59 น.
รุ้งสวรรค์
เหมันต์ที่ผ่านพ้นไป
ผ่านไป พร้อมใบไม้บาง
ร่วงลงพริ้ว ปลิวลู่ลงทาง
ดูใบไม้วาง อ้างว้าง เอกา
เหมือนรักที่จากฉันไป
จากไป เหลีอไว้แต่น้ำตา
หลั่งรินไหล ท่วมใจท่วมขอบฟ้า
ดังไฟ รักพา ฤทัย แหลกราน
เพียง หวังไขว่คว้า
ข้า เหลือแค่ อาลัย
สุดจะเอ่ย บอกใคร
ยั้งใจ มิให้ หลงน้ำคำ
เหมันต์ยังผ่านเช่นเคย
อย่าเลย ฉันกลัว บอบช้ำ
อย่าตอกย้ำ ในความ ทรงจำ
โอ้เหมันต์ อย่าผ่าน มาเลย
23 ตุลาคม 2545 17:00 น.
รุ้งสวรรค์
เพราะว่าฉันและเธอ...
อยากจะบินไปยังฟ้า..ไกล..
ไปให้ถึงเส้นขอบฟ้า..
ฟ้าที่แสนกว้างใหญ่..
อาจจะไกลสักกี่ล้านไมล์..
แต่เรานั้นไม่หวั่นไหว...
จะบินไปด้วยกัน..แม้หนทางยาวไกล
จะมีกันและกัน..แม้จะนานเพียงใด..
มี..มีเพียงสองเรา..ท่ามกลางแสงของดวงดาว..
สายลมเหน็บหนาวขอบฟ้ายังดู..ห่างไกล..
เพราะว่าฉันและเธอ..
ต่างก็มองไปยังที่เดียว..
นั่นคือฟ้า..ที่สดใส..
แม้จะแสนลำบาก..อาจจะนานแสนนาน
กว่าจะถึงซึ่ง..ขอบฟ้า
จะบินไปด้วยกัน..แม้หนทางยาวไกล
จะมีกันและกัน..แม้จะนานเพียงใด..
มี..มีเพียงสองเรา..ท่ามกลางแสงของดวงดาว..
สายลมเหน็บหนาวขอบฟ้ายังดู..ห่างไกล..
19 ตุลาคม 2545 08:55 น.
รุ้งสวรรค์
รู้ไหม...
เมื่อใดที่ใจเหงา
อยากให้เธอรู้ว่าเรายังเป็นเพื่อนกัน.....
รักเอ๋ย มันทรมานเพียงนี้..
เธอที่แสนดีอยู่แสนไกล...
ฉันคิดถึงเธอจนปวดใจ...
เธอจะเป็นอย่างไรในตอนนี้
ห่วงเธอได้ยินไหม...
เธอที่แสนไกล..
ห่วงว่าใครจะทำร้ายเธอ
ให้เธอรู้ยังมีฉัน..
ให้รู้ว่ายังรักกัน
ให้รู้ความผูกพันธ์...
ให้รู้ว่ายังมั่นคง...
ปล.....แม้จะอยู่แสนไกลแต่ตราบที่ฟ้ายังคงกว้างระยะทางก็ไม่เป็นอุปสรรคสำหรับเรา
17 ตุลาคม 2545 13:12 น.
รุ้งสวรรค์
จะเป็นไปได้ไหม ถ้าหากเราจะอยู่ใกล้กันได้
จะเป็นไปได้ไหม ถ้าหากจะย่นระยะความห่างไกล
จะเป็นไปได้ไหม ถ้าหากโลกนี้ไม่มีช่องว่างของกาลเวลา
คงเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน
จริงอยู่ถึงแม้ฉันจะอยู่ไกลเธอ
แต่เธอรู้ไหม..เราห่างแค่กายเท่านั้น
เธอรู้ไหม..หัวใจฉันไปอยู่บ้างเธอแล้วละ
แต่..เธอคงจะไม่รู้หรอก..
เพราะอะไรนะหรือ...
เพราะฉันแอบหัวใจของฉันไว้ไง
ก่อนที่ฉันจะได้พบเธอ
รู้ไหมฉันได้เจออะไรบ้าง
ฉันต้องเดินอยู่บนทางที่อ้างว้าง
บนหนทางที่ไร้แม้แสงดาว
แต่ว่าวันนี้มีเธออยู่..
ทำให้ฉันได้รับรู้ว่าโลกนี้..
โลกที่เป็นสีชมพู...
มันมีความหมายเพียงไร...
ต่อไปนี้ฉันคงไม่ต้องเดิน
อยู่บนทางที่เสมือนไร้ผู้คน
จริงอยู่มันอาจจะเหงาบ้างเป็นบางครั้ง
แต่ฉันจะไม่..โดดเดี่ยวเพียงลำพัง
ปล....สักวันฉันจะมีความสุข..ฉันรับรู้ได้
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟรุ้งสวรรค์
หน้าส่วนตัว
737
