13 ตุลาคม 2545 14:58 น.
รุ้งสวรรค์
หลังจากวันนี้..วันที่ฉันได้จากเธอ
ฉันขอขอบคุณเธอในความรู้สึก
ในความนึกคิดแสนดีที่มีให้
ในความรักความอาทรที่กำลังจะจากไป
หลังสายฝนที่โปรยปรายฉันจะทำใจ
ถึงแม้มันอาจจะยังเจ็บปวด
แต่ฉันคงจะไม่รวดร้าวเท่าใดนัก
สักวันหนึ่งเธอเองคงจะตระหนัก
ได้ว่าใครคือคนที่รักเธอ
ปล..หลังฝนซา ฟ้าก็เกิดรุ้ง
ฟ้าสดใส...ฉันก็คงจะสดชื่น..ได้สักวัน
10 ตุลาคม 2545 17:51 น.
รุ้งสวรรค์
ตราบเท่าที่ฟ้ายังคงกว้าง
ถึงแม้ระยะทางจะแสนเข็ญ
และแม้จะมีอุปสรรคที่ยากเย็น
ฉันก็ยังอยากจะสร้างฝันอันสดใส
ถึงวันนี้ฝันนั้นยังไม่สำเร็จ
แต่มันคงจะใกล้เข้ามาแล้ว
สักวันหนึ่งฉันคงจะได้ให้รางวัลกับตัวเอง
รางวัลชิ้นโบว์แดงที่มีให้
ฉันต้องภูมิใจมากมากแน่
เพราะถึงแม้จะได้มาอย่างลำบาก
แต่ว่าฉันก็พยายามอดทน
จนมีวันประสบความสำเร็จ
10 ตุลาคม 2545 17:29 น.
รุ้งสวรรค์
สายลมเบาพริ้ว
จนดอกฟ้าปลิวไหว
ความรักจากใจ
เหมือนดังสายลม อ่อนแรง
ฉันเคยรักเธอมาก
วันนี้เธอจากฉันไปแล้ว
อยากจะฉุดรั้งเธอไว้
แต่ไฉนเลยจะทำได้
จริงอยู่ฉันต้องเสียใจ
แต่ฉันจะไม่เลิกรักหรอก
เพราะความรักของฉัน
มีมากจนมันไม่อาจหมดจากใจ
และแต่ก่อนอาจรักเธอมาก
แต่หากวันนี้ไม่ใช่
ก็เธอเป็นคนที่ไร้หัวใจ
แล้วเรื่องอะไรฉันต้องทำร้ายตัวเอง
รักแล้วผิดหวัง
เคยเจอจัง-จัง-มาหลายหน
แต่ก็ต้องพยายามทน..
เพราะฉันเป็นคนไม่ไร้..รัก
10 ตุลาคม 2545 14:16 น.
รุ้งสวรรค์
เพราะฉันมีความจริงใจ
และเธอก็มีความจริงใจ
จึงทำให้สองความจริงใจ
รวมสองเราไว้ไม่ห่างกัน
ถึงแม้ฟ้าจะกว้าง
ถึงแม้ระยะทางจะแสนห่าง
แต่เพราะความคิดถึงรวมกับความจริงใจ
ทำให้ฉันยังอยู่ตรงนี้ได้ อย่างมั่นคง...
10 ตุลาคม 2545 14:11 น.
รุ้งสวรรค์
..บอกใจว่าอย่าคิดถึงเธอมาก
เพราะความคิดถึงของฉันมันรุนแรง
กลัวจะไปทำร้ายเธอเข้า..
แต่ไม่เป็นไร ขอเพียงเธอเปิดใจ
ความคิดถึงของฉันก็จะไม่ทำร้ายเธอ