29 ตุลาคม 2545 17:33 น.
รุ้งสวรรค์
ถึงฝนคนที่เป็นหนึ่งในหัวใจ
คนที่จะไม่มีใครแทนเธอได้
คนที่ฉันจะรักตลอดไป
ตราบนี้อีกนาน...เท่านาน
ป่านนี้ฝนจะเป็นอย่างไรบ้าง
รู้ไหมว่าฉันอ้างว้างและป่าวเปลี่ยว
ในคืนที่ฉันต้องนอนคนเดียว..
รู้ไหมน้ำตาแทบกระเซ็น..
ฝนจำคำที่ฉันบอกได้หรือไม่
คำที่ใคร-ใครก็พูด..ยามความรักมาเยือน
คำที่ฉันเองอยากจะเอื้อนเอ่ย
คำนั้นคือคำว่า..รักจากใจฉันไง
ฉันรู้ฝนเองก็คงจำได้
เพราะแม้ว่าจะนานเท่าไรมันคงไม่จางหาย
เพราะคำว่า..รัก..ไม่มีวันตาย
แต่สิ่งที่จางหายคือตัว..ฝนเอง
ฝนครับ..ฝนจะกลับมาได้ไหม
รู้หรือป่าวว่าใจดวงนี้ยังเฝ้าคอยเวลา
เวลาที่ฝนจะมาเยือนอีกสักครั้ง
แล้วฉันจะไขว่คว้า..ฝนไว้ ไม่ให้จากไป..
ฝนครับ..กลับมาเถิด..ได้โปรด
กลับมาทำให้หัวใจดวงนี้ชุ่มฉ่ำอีกสักครั้ง
แล้วฉันจะรั้งฝนไว้...ด้วยหัวใจของฉัน
แม้ว่ามันจะไม่น่าให้อภัยก็ตามที
ฝนครับ..ได้ยินไหมฉันร้องเรียก
เรียกหา..หัวใจที่จางหาย
เรียกหาตัวฝน..ที่เหมือนมลาย...
ให้คืนกลับ...มายังที่ตรงนี้
สิ่งที่เคยผ่านไปฉันขอโทษ..
ขอฝน..จงโปรดให้อภัยฉันได้ไหม..
ขอร้องละ..โปรดอย่าทำร้ายหัวใจ
ขอจงรีบกลับมาไว-ไว..จะได้รักกันเหมือนเดิม
ฝนครับได้ยินแล้วกลับมาไว-ไวนะ ...ไหนจะรอ
29 ตุลาคม 2545 13:04 น.
รุ้งสวรรค์
ความเหงาความปวดร้าวที่เธอได้รับ..
ความสับสนหัวใจที่เธอไม่เคยเป็น
กับความเป็นจริงที่เธอได้เห็น
เธอได้เห็นเขาเดินข้างเคียงกัน
เธอรู้สึกอย่างไรบ้างที่ได้รับรู้
คงเจ็บปวดน่าดูฉันเดาได้
เพราะสิ่งที่เธอกำลังเจ็บปวดใจ
ฉันก็เคยได้รับรู้มาเหมือนกัน
ฉันอยากให้เธอทำใจดี-ดีนะ
เพราะอีกไม่นานสิ่งเหล่านี้คงจะดีขึ้น
ขอเพียงเธอลุกขึ้นยืน..
แม้จะต้องฝืนความรู้สึกของตัวเอง
จริงอยู่อาจจะทำได้ยาก
แต่มันก็ไม่มากไปสำหรับเธอไม่ใช่หรือ
เพราะที่เธอสัญญากับฉันก็..คือ
เธอจะไม่ยึดถือ...สิ่งเลวร้ายไว้กับตัว
ยิ้มนะ..เธอโปรดจงยิ้ม
เพราะรอยยิ้มของเธอทำให้โลกสดใส
ต่อไปนี้เธอจะมีฉันเป็นกำลังใจ
ฉันจะคอยทำลายความเหงา..ความเศร้า..
ความว้าเหว่..ความสับสน...
ความเจ็บปวด..ที่เธอได้รับเอง
ปล...สัญญากับฉันนะ ว่าจะเข้มแข็ง
27 ตุลาคม 2545 12:28 น.
รุ้งสวรรค์
บางที..บางสิ่งไม่อาจรู้
บางที..จุดหมายนั้นยังไกล
แต่ความรัก..นั้นแสนแบบบาง
หากร้าวแล้วคงไม่มีทาง...ให้เหมือนเดิม
บอกลา..กับสิ่งที่เคยฝันร่วมกันมา..
สิ่งดี-ดีที่เคยทำ..ความทรงจำที่ผ่านมา
ให้เราลาจากกัน...ด้วยดี..
เราเอง..ทำสิ่งที่ผิดพลั้ง
เรายัง...หวังว่าคงคืน
แต่ความรักนั้นแสนบอบบาง...
หากร้าว..แล้วคงไม่มีวันได้เหมือนเดิม
บอกลา..กับสิ่งที่เคยฝันร่วมกันมา
ให้ความดีที่เคยทำ...
เป็นความทรงจำที่มีค่า...
ให้เราลาจากกัน......ด้วยดี...
ให้เราลาจากกัน....ด้วยดี
26 ตุลาคม 2545 13:19 น.
รุ้งสวรรค์
ห่วงเธอทุกวัน และทุกคืน
ฝากกับฟ้า
เป็นเพื่อน ยามเธอเศร้า
ฝากกับดาว ช่วยดู แลเธอ
อยากให้รู้ ถึงแม้ไม่ได้เจอ
อยากบอกเธอ ว่าทั้ง หัวใจ
ห่วงใยเหลือเกิน
คนรักกันชอบกัน
ดวงตามันฟ้อง
ความรักเรียกร้อง
ปรารถนามารักกัน
25 ตุลาคม 2545 17:39 น.
รุ้งสวรรค์
ขอบใจเธอ
ที่ยังมีฉัน ตลอดมา
ไม่ว่าเวลา จะผ่านเลยไป
สิ่งดีดีหลายอย่าง
เกิดขึ้นมากมาย
เป็นความจริงใจ ที่เธอให้ฉัน
ไม่มีคำใด
จะสื่อความหมาย ได้อย่างดี
เท่าที่ใจฉัน มีให้กับเธอ
โลกใบนี้น่าอยู่ ก็เพราะมีเธอ
เป็นแรงบันดาลใจ ให้กับฉัน
ถ้าเธอมองตาฉัน คงเข้าใจ
ความจริงที่เก็บไว้
มันฟ้องด้วยดวงตา
ทั้งหมดคือความรัก
ที่มากเกินจะพูดจา
จะบอกออกมา ให้เธอได้รู้
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟรุ้งสวรรค์
หน้าส่วนตัว
737
