17 ธันวาคม 2545 20:14 น.
รุ้งสวรรค์
เหมือนมีสายหมอกปกคลุมหนา
ในช่วงเวลาของความคิดถึง
ในห้วงเวหาแห่งความคำนึง
ฝากหมู่ดาวที่ซึ่งกระพริบไหวไปบอกเธอ..
จากตรงนั้นถึงตรงนี่ช่างแสนไกล
จนทำให้ใจต้องพร่ำเพ้อ
ว่าเมื่อไรเราสองจะได้เจอะเจอ
ความเป็นเธอและฉันที่มีฝันมานาน
อยากให้ถึงวันนั้นสักที
เหมือนบท..บทกวี..จากฟากฟ้า..ที่ฉ่ำหวาน
ที่คอยเติมความรู้สึกของวันวาน
ให้ยังคงอยู่เสมอไป
เพียงเพื่อการเรียนรู้ที่จะรัก
ก็คงต้องร้อยถักอักษรใจ
หวังเพียงเพื่อลดช่องว่างความห่างไกล
ที่ไม่อาจจะขวางได้สำหรับใจที่มั่นคง
วันนี้หรือวันไหนไหน
ก็จะมีบทกวีจากใจคัดไปส่ง
เหมือนดั่งบทกวีนี้ที่บรรจง
ตั้งใจแต่งมาส่งให้เธอคนดี..
16 ธันวาคม 2545 13:00 น.
รุ้งสวรรค์
เคยบอกว่าทุกอย่างรับรู้ด้วยใจ
แต่ไม่รู้ทำไมใจคิดแปรเปลี่ยน
เมื่อวันนี้หัวใจเหมือนจะวนเวียน
วกวนอยู่ในความเหงาความเดียวดาย
ทำไมหนอหัวใจถึงเป็นเช่นนี้
เมื่อเธอคนดีก็ยังคงอยู่ไม่หาย
อาจเป็นเพราะความรู้สึกว่าเดียวดาย
จนกว่าจะถึงวันสุดท้ายที่ต้องรอ
ที่หัวใจกำลังจะเปลี่ยนผัน
ไม่ใช่ตัวฉันที่คิดจะขอ
เพียงแต่หัวใจของฉันมีเพียงคำว่ารอ
อยู่อย่างนี้ต่อไปคงไม่ดี
ต่อไปนี้เพื่อเธอคนดีจะอยู่
จะรับรู้ทุกอย่างด้วยใจที่มี
เหมือนอย่างที่บอกกับเธออยู่ทุกที
ว่าทุกวันนี้..ทุกสิ่งฉันรับรู้ด้วยหัวใจ
จะไม่สับสนกับใจดวงนี้
จะขอมีเธอคนเดียวไม่มีใคร
ถึงแม้เคยบอกบางอย่างกับเธอไป
ขอให้เธอจดจำไว้..ฉันรักเธอ
13 ธันวาคม 2545 08:00 น.
รุ้งสวรรค์
รับรู้ทั้งใจว่าเธอคือคนที่ใช่
แต่หากเธอไม่ยอมรับก็ไม่เป็นไร
ต่อแต่นี้และตลอดไป
เราจะเป็นเพื่อนกันเสมอ
เป็นอย่างนี้ตั้งแต่วันไหนไม่มีใครรู้
แต่เท่าที่ดูก็วันนั้นที่ได้คุยกับเธอ
เพียงแต่วันนี้เรายังไม่ได้เจอ
ตัวจริงของกันและกัน
มันช่วยไม่ได้หากเธอจะมองฉันเป็นเพียงเพื่อน
มันคงยากที่จะเอื้อนเอ่ยคำใดกับใจฉัน
คงยังไม่ถึงวันที่เราจะหลอมดวงใจร่วมรักกันไป
แต่ไม่ว่ายังฉันก็จะรอเพียงเธอผู้เดียว
11 ธันวาคม 2545 20:21 น.
รุ้งสวรรค์
.........
.........
.........
..........
9 ธันวาคม 2545 19:48 น.
รุ้งสวรรค์
กาลเวลาเลยผ่านมาถึง
วันหนึ่งวันที่ใบไม้เริ่มโรยร่วง
ใบไม้สีแดงเริ่มลอยล่องไหลเป็นพวง
กลายเป็นใบไม้ร่วงหล่นบนตามทาง
ใบไม้จากสีแดงก็แห้งกลาย
ดูคล้ายคล้ายวันเวลาพาเจ้าช้ำ
พอถึงวันที่โรยราน่าจดจำ
เวลาซ้ำซ้ำเก่าเก่าเวียนหมุนมา
เจ้าทิ้งต้นไม้ไปได้หรือ
พอถึงฤดูใบไม้ผลิเจ้าผุดขึ้น
ดูเหมือนเจ้าก็กลับชีวีฟื้น
ช่างน่าสดชื่นสดใสเขียวขจี
คงต้องลาแล้วเจ้าใบไม้
ทิ้งร่างกายไว้ตามรายทาง
วันหนึ่งวันที่มีคนอ้างว้าง
ผ่านมาทางนี้เมื่อไหร่ขอให้มีใจที่สดใสเสียที
หน้าส่วนตัว
1131
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟรุ้งสวรรค์
