7 มกราคม 2546 19:19 น.
รุ้งสวรรค์
แม้ว่าไม่ได้พบกัน...แต่ฉันก็มีเธอใกล้ๆ
แม้เธอนั้นอยู่แสนไกล..
แต่ฉันก็มั่นใจว่าทั้งสองเรา
จะต้องผ่านพ้น .. วันคืนที่เหงา
เพราะหัวใจ สองเรา ไม่ห่างกัน
อย่ากลัวว่าวันเวลา..จะทำให้เธอต้องเสียใจ
หรือความห่างไกล..จะทำให้ใจฉันไหวหวั่น
ข้อความเหล่านี้..ทุกคำ... จะคอยแทนคำสัญญา
ให้เธอได้รู้ว่าไม่ว่า..มันจะนานสักเท่าไร
จะไม่มีใครมีความสำคัญ..และสูงค่า
ให้คำพูดฉัน...แทนคำสัญญาให้รู้ว่า
...........ฉันรักเธอ..............
5 มกราคม 2546 12:52 น.
รุ้งสวรรค์
เมื่อถึงเวลาของสายลมหนาว
บางคนเริ่มหวนคืนสู่อดีต
ความทรงจำที่แสนรักแสนสวีต
หวนคืนสู่ห้วงของหัวใจ
มีหลายคนเริ่มวิ่งหา
กับความรักความศรัทธาครั้งใหม่
ยินดีที่จะมอบหัวใจให้
กับรักครั้งใหม่ที่ขอให้สดใสมากกว่าเดิม
บางคนเล่าหวนคิดคะนึงถึง
คนรักซึ่งอยู่ฟ้าโน้นที่คอยเติม
กำลังใจไม่ขาดหายมีแต่จะเพิ่ม
ความรักเริ่มก่อตัวใหม่.ใจดวงเดิม
เอ่ยถึงสายลมแห่งความเหน็บหนาว
คิดถึงแสงดาวที่ขอบฟ้า
มองดูหมู่วิหคบินว่อนร่อนนภา
ใจฉันก็เริ่มออกเดินทางไปหาเธอ
5 มกราคม 2546 12:40 น.
รุ้งสวรรค์
จากความฝันที่เคยรับรู้
มาวันนี้เริ่มชัดเจนมากขึ้น
จากที่ไม่เคยเห็นแม้นเงา
สองเราเริ่มก่อสายสัมพันธ์
หนึ่งฟ้าหนึ่งตะวันกับอีกหนึ่งจันทรา
เสมือนเตือนให้ว่ามีเธอหนึ่งเดียว
เส้นทางโค้งลัดที่คดเคี้ยว
มุ่งมั่นสู่ใจกลางหัวใจเธอ
ใจก่อรัก..ก่อสัมพันธ์ร่วมผสาน
ฝ่ายหนึ่งใดเล่าจักอยู่นิ่ง
สองฤดูผันแปรเปลี่ยน
ใบไม้ร่วง..จวบจนผ่านสายลมหนาว
ความรัก..ก่อตัวอย่างเงียบช้า
สองเรายึดมั่นในคำสัญญา
หนึ่งคอยหนึ่งให้มั่นคง
เพียงเพื่อก่อ..ให้เป็น..เพียงสองเรา
3 มกราคม 2546 13:01 น.
รุ้งสวรรค์
มีสิ่งมากมายในทางแห่งฝัน
มีคืนและวันทุกข์สุขมีสมหวัง
มีกำลังใจมากหลายมอบเป็นพลัง
มีหลากหลายความหวังในใจเรา
ขอเธอร่วมเดินในทางแห่งฝัน
ขอเธอมีฉันไว้ในเส้นทางเสมอ
ขอเธอมีฝันร่วมได้เจอะเจอ
ขอเธอจงใช้ฝันร่วมกันในเส้นทาง
มีผู้คนไม่มากที่จะพิเศษ
เหมือนมีเวทย์มนต์หนุนให้ชวนฝัน
เหมือนมีสายใยรักคอยผูกพัน
ทำให้ฉันและเธอได้เดินร่วมทาง
23 ธันวาคม 2545 19:59 น.
รุ้งสวรรค์
โลกของใครบางคนอาจจะอยู่ระหว่าง...
ทะเลสีฟ้ากับท้องนภาสีคราม
โลกของใครบางคนอาจจะอยู่ระหว่าง....
แนวป่าอันรกทึกกับสายฝนที่โปรยปราย
โลกของใครบางคนอาจจะอยู่ระหว่าง....
หมู่ดาวอันระยิบระยับกับแสงจันทร์สีนวล
แต่โลกของฉันอยู่ระหว่างโต๊ะสี่เหลี่ยมขนาด..
สี่คูณสามฟุต...พร้อมกับคอมพิวเตอร์ตัวหนึ่ง..
มีกระดาษวางกองพะเนิน มีกล่องพลาสติกใส่ปากกา
ปีปฎิทินตั้งโต๊ะและนาฬิกาแขวน
และสิ่งที่มีค่าที่สุดคือ รูปเธอ..บนโต๊ะฉัน