13 ตุลาคม 2549 14:17 น.
ริมทาง
13 ตุลาคม 2549
วันนี้ฉันนั่งทำงานอยู่ บังเอิญได้ยินเพลง"ความลับ" อีกแล้ว ฟังทีไรรู้สึกเศร้าทุกที
นี่ฉันจะทำอย่างไรดี ... ฉันคิดถึงคุณเหลือเกิน คุณจะเป็นอย่างฉันบ้างไหม
เวลาที่เราจะได้เจอกันมันก็น้อยลงทุกทีแล้ว
แต่ก็ไม่สำคัญหรอก ฉันรู้แต่ว่าวันนี้ยังได้เจอคุณอยุ่ก็พอใจแล้ว
เมื่อวานฉันโทรไปหาคุณ แล้วคุณก็โทรกลับมา
บอกฉันว่าจะไปซื้อโทรศัพท์ ....... แต่สุดท้ายคุณได้อะไรมาฉันก็ไม่รู้หรอก
เพราะคุณไม่บอกฉันนี่น่า
วันนี้ยังไม่เห็นโทรมาหาฉันเลย .... ไม่คิดถึงฉันแล้วมั้ง ...
วันนี้วันศุกร์คุณต้องไปต่างจังหวัดอีกแล้ว ฉันเป็นห่วงคุณจัง
ไม่รู้ขับรถเองหรือเปล่า .... ยิ่งไม่ค่อยสบายใจอยุ่ด้วย
ไม่รุ้จะเป็นอย่างไรบ้าง .... ฉันจะโทรไปหาคุณดีไหมหน่า ???
แต่ไม่โทรดีกว่า คุณคงจะทำงานอยู่ ..
วันนี้ฉันโหลดรูปเด็กน้อยๆ มา น่ารักมากเลย อยากให้คุณเห็นจัง?
ไม่รู้ว่าคุณจะชอบเด็กเหมือนฉันหรือเปล่า ... ฉันกำลังนั่งปลื้มอยู่ล่ะ ...
วันนี้เป็นอะไรก็ไม่รู้ฉันรู้สึกคิดถึงคุณจังเลย
ฉันคงจะบ้าไปแล้วแน่ๆ ... เพราะคิดถึงคุณมากนี่แหละ...
อยากจะชวนคุณไปดูหนัง แต่คุณ จะว่าอย่างไรบ้างนะ
คุณทำงานเหนื่อยคงอยากพักผ่อนละมั้ง ... ไม่ไปดีกว่า
ไว้คุณว่างๆ คุณจะพาฉันไปเองแหละ ....
มีคนเปิดเพลงความลับอีกแล้วล่ะ .... ฉันอยากจะอุดหูไว้ ไม่อยากฟังเลย
>_
9 ตุลาคม 2549 09:24 น.
ริมทาง
9 ตุลาคม 2549
วันแรกที่ฉันเขียนถึงคุณ... ^_^
ฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่าจะเริ่มเขียนอย่างไรดี ... อืม .. เอ่อ ... มันเป็นอะไรที่อยู่ในใจฉันตลอดเวลา รู้ไหมตั้งแต่เราได้พบกัน คุณทำให้ฉันรู้สึกว่าฉันดูมีค่าและดุเข้มแข็งขึ้นมามากเลยทีเดียว มันก็แปลกนะ เราเจอกันยังไม่ถึงปี แต่คุณกลับทำให้ฉันรู้สึกได้กับคุณมากมายขนาดนี้ มันเป็นอะไรที่ฉันรู้สึกตื้นตันทุกครั้งที่คิดถึงคุณเลยล่ะ ....
ฉันเองก็ไม่รู้หรอกนะว่าคุณรู้สึกกับฉันอย่างไร แต่สำหรับฉัน การที่ฉันได้เจอใครสักคนที่ฉันฝันถึงตลอดเวลา แล้วเวลานี้เค้ามาอยู่ตรงหน้าฉันแล้ว ฉันมีความสุขมากนะ คุณรู้ไหม??
วันแรกที่เราเริ่มคุยกัน ฉันก็รู้สึกชอบคุณแล้วล่ะ (รู้ตัวหรือป่าว) และคุณก็คอยอยู่ให้กำลังฉันเสมอเมื่อยามฉันมีปัญหา ... คุณไม่เคยเบื่อที่จะรับฟังปัญหาของฉันเลยสักครั้ง คุณเป็นคนดีเสมอ สำหรับฉัน .....
ฉันหวังแค่เพียงว่าวันนี้ฉันจะยังมีคุณอยู่ข้างๆ แบบนี้ตลอดไป ... มันอาจเห็นแก่ตัวเกินไป แต่ฉันไม่อยากเสียคุณไปตอนนี้เลย ฉันทำใจไม่ได้จริงๆๆ
จนวันนี้คุณรู้ไหม เพราะอะไรฉันถึงยังไม่อยากไปจากคุณ เพราะคนคือคนที่ใช่สำหรับฉันไง แต่วันเราก็เจอกันช้าเกินไปจริงๆ..... ฉันรู้ว่ามันสายเกินไป ....
ก็รู้เป็นเพียงแค่ทางผ่าน ไม่มีวันจะเดินร่วมทาง
เพราะเธอกันฉันเป็นเหมือนดังเส้นขนาน
แอบฝันเล็กๆ ในใจ ไม่ได้มีความหมาย
ให้เราผูกพันและรักกันไปอย่างนั้น
ผิดที่เราเจอกันช้า...ไป ไม่มีทางจะมารักกัน
เป็นได้แค่ความลับที่ฉันและเธอซ่อนไว้ในใจ
ผิดที่เราไม่ยอมห้ามใจ ไม่จำเป็นต้องไปโทษใคร
เมื่อผลสุดท้าย คนที่ต้องเจ็บ คือฉันคนเดียว
เป็นแค่ความลับที่ฉันและเธอซ่อนไว้ในใจไม่มีใครจะรู้
ได้แต่เก็บเอาไว้ในหัวใจ
เมื่อผลสุดท้าย คนที่ต้องเจ็บ คือฉันคนเดียว
.......ถ้าสักวันหนึ่ง คุณได้อ่านมัน คุณก็จะรู้เองว่าฉันรักคุณมากแค่ใหน.........
29 กันยายน 2549 09:51 น.
ริมทาง
.... เพราะฉัน ผิดเอง......
อย่าหวง ไม่มีพันธะอื่น ไม่ต้องการอะไรกลับคืน
ขอแค่อยากเอ่ยคำล่ำลาสักครั้ง
อย่าหวง เธออย่างเป็นกังวลเลย ก็แค่อยากจะบอกสักครั้ง
อยากจะบอกคำๆหนึ่งที่อยู่ในใจนี้มานาน
แม้ว่าเคยเอ่ยออกไปแล้ว ก็คงไม่ซาบซึ้งใจเธอ
ไม่อาจเก็บ เก็บเอาความรู้สึกนี้ ไว้ได้อีก
ไม่อยากให้เราต้องเป็นแบบนี้ อีกต่อไป เพราะยังไงก็เจ็บทั้งสองฝ่าย
อย่ากังวลเลยเธอ อยากจะพูดแค่คำ ขอโทษ สักครั้ง
ก่อนที่เราจะจากกัน ....
เพราะกลัวว่าจากนี้ เราจะไม่ได้พบกันอีก และฉันคงทนพบหน้าเธอต่อไปไม่ได้
มันเจ็บปวดเกินไป เกินที่ใจฉันจะอดทนได้ ...นะเธอ
ไม่อยากให้เราจากกันแบบไม่เข้าใจกัน ไม่อยากให้เป็นแบบนั้นเลยจริงๆ
จะรับฟังหรือไม่ ก็ขอแค่ใจนี้ได้พูดออกไป ...
ส่วนเธอจะคิดอย่างไร ก็คงสุดแต่ใจของเธอ ก็แล้วกัน
อยากจะขอโทษ ที่เอาใจเข้าไปผูกพัน
อยากจะขอโทษ ที่ก่อความสัมพันธ์นั้นเอาไว้
อยากจะขอโทษ ถึงแม้ว่าวันนี้อาจจะสายเกินไป
อยากจะขอโทษ ที่ต้องหยุดความสัมพันธ์ไว้ตรงนี้
ขอโทษนะ .... ที่ทุกอย่างต้องลงเอยแบบนี้
ขอโทษนะ .... ที่ไม่อาจเก็บความรู้สึกดีๆ ของเธอไว้ได้
ขอโทษนะ .... ที่ต้องปล่อยให้เธอปล่อยใจมากับฉัน
ขอโทษนะ ... ไม่เป็นไร ไม่ต้องการให้เธออภัยให้กัน
แค่อยากขอโทษเธอเท่านั้น จากหัวใจ ....
เพียงแค่นี้แหละ ที่ฉันทำให้เธอได้ คงได้เท่านี้
ต่อไปเราคงเหลือแค่ความรู้สึกๆ ต่อกันได้ใช่ไหม
หรือว่าเธอเองไม่คิดจะให้อภัย ฉันเองก็คงต้องยอมรับ
เพราะฉันก็ทำผิดกับเธอมากเหลือเกิน ....
ไม่เป็นไร ฉันต้องการแค่นี้ แค่ได้บอกเธอก็พอ .... สุดที่รักของฉัน
ต่อไปฉันคงเรียกเธอแบบนี้ไม่ได้อีกแล้วสินะ ...
ไม่คาดหวังที่เธอจะให้อภัยกัน .... เพราะฉันเข้าใจ ฉันผิดเอง
29 กันยายน 2549 09:46 น.
ริมทาง
.... ริมทางหัวใจ ของใครบางคน ....
คุณเคยเดินไปตามทางเพียงลำพังบ้างไหม ???
แล้วเคยใส่ใจกับสิ่งรอบข้างบ้างหรือเปล่า
ริมทางเดิน ... ที่สวยงาน ทิวทัศน์ ที่แปลกตา
อาจจะเปลี่ยนแปลงไปบ้างตามกาลเวลา แต่ยังคงสวยงาม
ริมทางเดิน ... ที่บางครั้งเปลี่ยนแปลงไปด้วยตัวมันเอง
ไม่มีใครที่ทำให้ริมทางเดินนั้น ... มาเปลี่ยนแปลง
เพราะอยากให้เป็นริมทางเดินที่สวยงาม สำหรับใคร ใคร ต่อไป
เส้นทางที่เดินไปหรือ ริมทางเดินที่พบเห็น
อาจมีฝุ่นละอองปลิ้วมาเข้าตาบ้าง...
แต่มันก็สามารถล้างออกได้ ... ด้วยน้ำสะอาด
แต่กับริมทางหัวใจที่เปื้อน และเปียกปอน ... จะล้างด้วยอะไรถึงจะสะอาด
ริมทางเดิน ก็เหมือนริมทางของ ... หัวใจ
แต่ต่างกันแค่ ริมทางเดิน เปลี่ยนไปตามกาลเวลา
แต่ริมทางหัวใจ เปลี่ยนไป เพราะเราเป็นคนกระทำเอง ...
แล้วทำไมเราต้องทำให้ริมทางหัวใจ ที่เคยสวยงาม
เปลี่ยนไปเป็นสีหม่นหมอง ไม่สดใส ไม่งดงาม
คนบางคนอาจจะไม่ใส่ใจกับริมทางเดิน แต่ไม่เป็นไร !
ริมทางของหัวใจ ... ลืมได้เหมือนริมทางเดินหรือเปล่า ?
และเมื่อใดริมทางหัวใจ หมองหม่น จิตใจคนๆ นั้นจะเป็นอย่างไร
แล้วเพราะอะไร ... ใย เราถึงได้ลืมกัน ริมทางของหัวใจ
3 สิงหาคม 2549 18:27 น.
ริมทาง
ทำไมไม่รู้น่ะ ... ทำไมต้องคิดถึงคุณจังเลยยยยย
คิดถึงทุกวันเลย..... ยิ่งนานวันยิ่งมากมาย
ทำไงดี??? ก็ฉันมีแฟนแล้วววววว
ตั้งแต่เจอกัน ... คุยกัน ... ไปใหนด้วยกัน...
คุณยิ่งซืมลงมาใจใจฉัน ... ฉันเองก็เหมือนทราย รับน้ำที่ซืมลงมาได้!!!
"มีแฟนแล้ว" คิดบ้างสิ ..... อืม ก็ได้แต่คิดอ่ะค่ะ พี่น้อง ...
กว่าจะรู้ตัวก็ชอบคุณคนนั้นไปซะแร้วววว ทำยังไงดีเอ่ยยยยย
เจ็บจังเลยยยย แต่ก็ไม่อาจจจะโทษใครได้ เพราะใจเราเองมันอ่อนไหว
เผลอใจให้คุณ เองนี่... เลิกคิดไม่ได้สักที สิหน่า เรา.???
วันนี้ฉันก็คิดถึงคุณอีกเหมือนเคยแหละ .. ก็เลยโทรหาคุณ แต่คุณสิ ช่างทำกัน
ได้ลง... คุยกันยังไม่หายคิดถึง ก็วางสายซะแล้วววว T_T
ช่างไม่รุ้เลยนะ ว่าฉันคิดถึงคุณ มากมายแค่ใหน คิดถึงเพราะอยากอยู่ใกล้
คิดถึงเพราะอยากคุยด้วย คิดถึงคุณจังเลยยยยยยยยยยยยยย
ง่า??? ทำไมเป็นแบบนี้นะ ใจ .... ใจเจ้ากรรม
ว่าแล้วก็โทรศัพท์ดีก่า??? " ดีค่ะ ... งานยุ่งป่ะค่ะ " น้ำเสียงอันใสๆ เหมือนเสียงนแก้วนกขุนทองของฉันเองแล่ะ... อิ อิ
"ดีคับ ไม่อ่ะคับ ... งานเสร็จพอดี" เหมือนอยากคุยกะเราเลยเนอะ.. (( ปลื้มๆ))
"ทำอะไรอยู่คับ ... เลิกงานยัง"
" ยังค่ะ ... แล้วคุณล่ะค่ะ จะกลับบ้านหรือยัง แล้วกลับบ้านไงค่ะ "
" 55555 ทีละคำถามได้ไหมคับ ... ตอบไม่ทันคับ ... ก็กำลังจะกลับอ่ะคับ อีกแป๊บนึง รอเจ้านายอยู่อ่ะคับ ... แล้วคุณล่ะคับ ทานข้าวบ้างป่าว ...
ทานข้าวเยอะๆนะคับ ผมเป็นห่วง"
เป็นห่วงเราหรือว่า อยากวางสายกันแน่นะ แบบนี้น่ะ
" ค่ะ .. ยังไม่กลับค่ะ ยังไม่อยากกลับบ้านค่ะ ทานข้าวมื้อสุดท้าย ตั้งแต่บ่ายโมง 2 วันที่แล้วอ่ะค่ะ เอ่อ .. "
" ทำไมไม่ทานข้าวละคับ ดื้อจัง .. แล้วทานไรคับ อย่าบอกนะ ว่านม อีกแล้ว .. ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ บอกไม่ฟังเลยนะ ... เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก เพิ่งหายป่วยนี่คับ ดื้ออีกแล้วนะ ... น่าตีจิงเลย"
หุ หุ เรายังเล่าไม่จบเลยยยย พ่อคุณ เล่นใส่ไม่ยั้งเลยย กำลังจะบอกว่าวันนี้ทานไปแล้ว เยอะด้วย ซะหน่อย ... ว่าเราดื้ออีกแหละ
" ที่รักคับ ... แค่นี้ก่อนนะคับ .. ผมต้องกลับบ้านแล้วล่ะคับ แล้วคุณก็กลับบ้านดีๆ นะคับ อย่างกลับดึกล่ะ อันตราย โอเคนะคับ หวัดดีคับ "
ดูสิๆๆๆ พูดเองเออเอง แล้วก็วางสายไปเอง ... อือๆๆๆ ทำไมๆๆๆๆ
เหมือนไม่แคร์กันเลยยยย นะ..... ถึงเป็นแบบนี้ก็เถอะ
ฉันก็ยัง... ให้คุณซืมเข้ามาในใจอยู่ดี ?????????
หน้าส่วนตัว
784
