19 พฤษภาคม 2547 16:45 น.
ราเมือก
เรื่องวันวานเธอโกรธอยู่ก็เข้าใจ
ที่ทำไปมันไม่ใช่ตัวฉัน
แค่อารมณ์วูบเดียวเท่านั้น
อย่าโกรธกันได้ไหมคนดี
พอดีตอนนั้นฉันยังสับสน
ยังหมองหม่นกังวลรักหลีกหนี
อยากขอโอกาสจากเธออีกที
ต่อจากนี้จะไม่ทำอีกต่อไป
ก็รู้แล้วว่าเธอนั้นมีความหมาย
ใจคงหายหากเธอยังเฉไฉ
อยากจะบอกจากนี้จากหัวใจ
ว่าที่ทำไปก็เพราะว่ารักเธอ
18 พฤษภาคม 2547 00:18 น.
ราเมือก
อันว่ารักนั้นยากกว่าจะเข้าถึง
จะรู้ซึ้งรักได้ในวันไหน
กว่าจักรู้จักเห็นคงสายไป
กว่าเข้าใจต้องรอวันสายเกิน
เธอกลับมาขอได้โปรดให้อภัย
ก็เข้าใจความรักเรามันห่างเหิน
เธอขอโทษในความรักที่เคยเมิน
ที่ได้เดินจากไปไม่ไยดี
ก็ตอบเธอไปว่าฉันยังรัก
ยังทึกทักมีเธอไม่เคยหนี
แต่วันนั้นนานมาถึงวันนี้
เธอคนดีต้องการเหยียบย่ำฉันเท่าไร
4 กุมภาพันธ์ 2547 10:52 น.
ราเมือก
หากคิดจะรักกับใครสักคน
ยากเกินทนเก็บความรู้สึกไว้
อาจเป็นพราะความงามตราตรึงใจ
หรือว่าใช่เธอคือคนที่ฉันรอ
วอนดาวที่พราวพร่างอยู่บนฟ้า
วอนเถิดหนารักใสสดดั่งที่ขอ
ให้เป็นยิ่งกว่ารักใดที่ฉันรอ
แค่นั้นก็เป็นสุขยิ่งกว่าใคร
เธอจะสัมผัสถึงมันหรือเปล่า
แล้วจะเข้าถึงหัวใจไปบ้างไหม
ลึกลงสัมผัสได้ถึงข้างใน
สัมผัสไอรักเร้นอยู่คู่ใจเธอ
2 กุมภาพันธ์ 2547 17:06 น.
ราเมือก
เคยมองย้อนดูวันวานกันบ้างไหม
เคยมองย้อนหัวใจบ้างหรือเปล่า
เคยมองวันที่ฟ้าไร้ซึ่งดวงดาว
เคยสักคราวไหมที่จะมองดู
หากไม่เคยมองย้อนหัวใจ
หากไม่เคยเห็นความผิดหวัง
หากเพียกแต่มองย้อนดูอีกครั้ง
หากเห็นว่าพลาดพลั้งควรจดจำ
จำจดเรื่องราวนานับที่พ้นผ่าน
จำให้ได้สิ่งไหนที่พาเราเจ็บช้ำ
จำให้ลึกถึงข้างในใครนั้นทำ
จำและย้ำว่าเราก็พลาดเป็น
มองย้อนกลับไปให้เห็นตัวเอง มองกลับให้ลึกลงไป มองกลับลับไปในความจริง ไม่มองกลับคงไม่เห็นสิ่งที่ทำ ไม่มองไปคงไม่ถึงไหน เมื่อนั่งมองย้อนกลับไป ก็จงรีบแก้ไขเพื่อก้าวเดินไปไม่เสียที
31 มกราคม 2547 22:05 น.
ราเมือก
ไม่เคยคิดว่าเราจะพานพบ
ครั้นเมื่อสบดวงนัยต์ใยเมินเฉย
จนรู้ซึ้งซึ่งฤทัยอยากเอื้อนเอ่ย
อยากจะเผยคำนั้นไปให้แด่เธอ
ยิ่งได้ยลได้ชิดสนิทแนบ
ยิ่งเจ็บแปลบในฤทัยให้เสนอ
ยิ่งเนิ่นนานวันที่เราได้เจอะเจอ
เราคนเซ่อเอาใจใครเขาเป็น
มานั่งขบนอนคิดดวงจิตหมอง
กลัวเนื้อทองต้องตกใครคงทุกข์เข็ญ
คงถึงกาลต้องเอ่ยใจให้เนื้อเย็น
ให้ได้เห็นประจักษ์ใจ ฉันรักเธอ
หน้าส่วนตัว
700
