** หิ่งห้อยไพร**

ราชิกา

         **  มองแสงจันทร์วันเพ็ญดาวเด่นฟ้า
            สว่างจ้าพร่างพราวสกาวใส
       สาดแสงส่องทั่วท้องนภาลัย
พินิจไปใช่แสงแห่งแรงตน

                  ค่ำคืนใดลาลับจันทร์อับแสง
          หิ่งห้อยแรงส่องสว่างกลางเวหน
     สาดแสงส่องทั่วท้องนภาดล
สว่างล้นด้วยแสงแห่งตนเอง

                  หิ่งห้อยน้อยมีแสงเพราะแรงเกิด
         ก่อกำเนิดจากตนใช่ข่มเหง
     กล่อมพฤกษ์ไพรเพลงฝันพร้อมบรรเลง
มิหวั่นเกรงแสงจันทร์ในวันเพ็ญ

                  ปรัชญากลอนสอนแสดงแฝงแนวคิด
          ใครลิขิตจงตรองควรมองเห็น
      คุณค่าคนสูงล้ำหรือลำเค็ญ
ใช่ต้องเป็นจันทราอ่าอำไพ

                 **  แม้นเป็นเพียงหิ่งห้อยที่น้อยแสง
              ด้อยด้วยแรงส่องสว่างกลางฟ้าใส
        คืนเดือนดับมืดมัวทั่วถิ่นไกล
หิ่งห้อยไพรสว่างจ้ายิ่งกว่าจันทร์.......ฯ