** คราฝนครวญ **

ราชิกา

 ** สายฝนหล่นจากฟ้า       คราไกล
เคยคู่เคียงดวงใจ              กลับร้าง. 
ศรัทธารักห่วงใย               ฤาลบ  เลือนนา
ขอรักอย่าอ้างว้าง            ร่วมสร้างทางสวรรค์..ฯ 
      
**  มองสายฝน หล่นจาก บนฟากฟ้า
ด้วยดวงตา พร่าพราย สุดกายเหงา
เคยอิงแอบ  แนบครอง  รักสองเรา
ดุจดั่งเงา  ดวงจิต  ใกล้ชิดกัน

ท่ามสายฝน  เพ่งพิศ  ให้คิดถึง
เพัอรำพึง  คราไกล  คนในฝัน
ค่ำคืนคอย  ห่วงหา  แสนจาบัลย์
คนสำคัญ  จำพราก  ที่อยากเจอ

แม้นคราใด  ได้ยิน  ถวิลห่วง
ดั่งติดบ่วง  เสน่หา  พาใจเผลอ
พบหน้าใคร  นึกเห็น  ว่าเป็นเธอ
เฝ้าพร่ำเพ้อ  ครวญหา  ด้วยอาวรณ์

ค่ำคืนเหงา  เฝ้ามอง  แนวท้องฟ้า
ดาริกา  คณานับ  อัปสร
เริงร่ายรำ  โผผิน  ทั้งกินนร
ให้ร้าวรอน  แรมร้าง  อ้างว้างใจ

คราใดฝน  โหมสาด  ฟาดกระหน่ำ  
ยิ่งตอกย้ำ  ใจพรั่น  ให้หวั่นไหว
วานสายฝน บอกนิยาม เป็นความนัย
ส่งหทัย  ปลอบขวัญ  ทุกวันวาร

**  มองสายฝน หล่นจาก  บนฟากฟ้า
ขอตัวข้า   คลายทุกข์  ให้สุขศานต์  
รักด้วยใจ  ห่วงหวง  ยอดดวงมาน
ตราบชั่วกาล   มั่นภักดิ์   คอยรักเคียง 
              
**  หยาดฝนบนแหล่งหล้า     บรรเทา
ประหนึ่งเป็นดังเงา               แห่งข้า
หยาดรักจักครองเรา             คงอยู่  คู่นา
หวานรักมิเหว่ว้า                   ตราบฟ้าดินสลาย..ฯ