26 กันยายน 2553 19:16 น.
ราชิกา
** สายฝนพรำ คร่ำครวญ ให้หวนคิด
ด้วยดวงจิต รักบ่วง คอยห่วงหา
ห่างแสนไกล หทัย ไม่เลือนลา
ท่ามน้ำฟ้า อวลอุ่น ละมุนไอ
ดุจ...เงาฝัน วันใส ของใครหนอ
ดุจ...รักรอ มั่นคง มิสงสัย
ดุจ...แสงเทียน ส่องสว่าง ณ.กลางไพร
ดุจ...สายใย ร้อยรัด แห่งศรัทธา
เธอ...นั้นเป็น แรงใจ ให้เกิดก่อ
เธอ...มิท้อ อุปสรรค แม้นหนักหนา
เธอ...เฝ้าห่วง น้องน้อย ดั่งกลอยตา
เธอ...สัญญา คลายทุกข์ ให้สุขพลัน
คือ..ความหวาน ซ่านใจ ในวันแรก
แล้ว...ค่อยแทรก ซึ้งใน ฤทัยฉัน
ดั่ง...นที รี่ไหล คล้องใจกัน
แล้ว...เซาะกลั่น สู่ห้วง แห่งดวงใจ
ฉันยังคอย เธออยู่ รู้ไหมนั่น
เคยคลอฝัน เคล้าเคียง สำเนียงใส
ดุจพลัง ร่ำร้อง จากห้องใน
ว่าหทัย รักแท้ มอบแก่กัน
** แทน..ความดี มาลัย ด้วยใจภักดิ์
แทน..ความรัก สองฤดี ที่ใฝ่ฝัน
แทน..ดวงจิต คิดถึง ทุกคืนวัน
แทน..รักมั่น วันนี้...ฉันมีเธอ.....ฯ
10 กันยายน 2553 18:53 น.
ราชิกา
** มองท้องฟ้า สีคราม ช่างงามนัก
พิศวงพักตร์ พี่ยา ให้พาฝัน
ฝากดวงจิต ซาบซึ้ง คิดถึงกัน
สื่อสัมพันธ์ สัญญา เมื่อคราไกล
มองดวงเดือน เลือนราง ท่ามกลางฟ้า
ดาริกา พร่างพราว สกาวใส
วานสายลม พรมพลิ้ว ลอยลิ่วไป
ดุจเพลงไพร ขับขาน ทุกวารวัน
* ขอเป็นธาร...น้ำใจ ให้ชุ่มชื่น
ขอเป็นคืน...เดือนงาม ในความฝัน
ขอเป็นโซ่...คล้องใจ มอบให้กัน
ขอเป็นจันทร์...แจ่มฟ้า ยามราตรี
ขอเป็นเพื่อน...รู้ใจ เมื่อไกลห่าง
ขอเป็นนาง...แนบกาย มิหน่ายหนี
ขอเป็นรัก...สลักไว้ ในชีวี
ขอคนดี...รักแท้ นั้นแน่นอน
ขอเป็นลม...หายใจ เมื่อใกล้ชิด
ขอเป็นมิตร...เคียงอยู่ เป็นคู่สอน
ขอเป็นผ้า...ห่มกาย มิคลายคลอน
ขอเป็นหมอน...รองรับ กับชีวัน
** หลับเถิดนะ คนดี สุดที่รัก
นอนหนุนตัก นวลน้อง ประคองขวัญ
ได้พักพิง อิงแอบ แนบชิดกัน
รักผูกพัน ห่วงหา อย่าอาลัย
** หลับเถิดนะ คนดี ร่วมชีวิต
ด้วยดวงจิต คงมั่น มิหวั่นไหว
อิงอกแอบ แนบทรวง จากห้วงใจ
มอบหทัย .ให้เธอนั้น หลับฝันดี.......ฯ
8 กันยายน 2553 19:36 น.
ราชิกา
** คือผืนน้ำ จรดฟ้า เมื่อคราพบ
ได้ประสบ ความจริง ทุกสิ่งสรรพ์
ธรรมชาติ วาดไว้ เข้าใจพลัน
เมื่อชีวัน หักเห กาลเวลา
คือผืนน้ำ คราคร่ำ ร้องร่ำอยู่
ปลาลอยคู่ เคียงกัน ให้หรรษา
หาดทรายขาว พราวพร่าง กระจ่างตา
คลื่นธารา กระเซ็น ล้วนเป็นฟอง
คือผืนทราย โอบหล้า ธารารัก
ด้วยใจภักดิ์ คนดี มิมีสอง
น้ำคู่ฟ้า ดาวราย ที่หมายปอง
แนบประคอง เคียงข้าง มิห่างใจ
** คือผืนน้ำ จรดฟ้า ในคราจาก
จำต้องพราก ไกลกัน ยิ่งหวั่นไหว
หวนรำลึก โหยหา ให้อาลัย
กรุ่นกลิ่นไอ ธารงาม เมื่อยามเย็น.....ฯ