16 เมษายน 2550 16:27 น.
ราชิกา
** ในอ้อมกอด กอดใน หทัยสอง
คือรักปอง ปองคือ ที่สื่อเห็น
ไกลแสนห่าง ห่างไกล ไม่ลำเค็ญ
รักดุจเป็น เป็นรัก มิจักคลาย
** สุดทางใจ ใจสุด มิหยุดรัก
ส่งใจภักดิ์ ภักดิ์ส่ง คงความหมาย
อยากบอกเธอ เธออยาก ฝากใจกาย
รักมิหน่าย หน่ายรัก ปักวิญญา
** เพราะท้องฟ้า ฟ้าเพราะ ใช่เกราะกั้น
รักบุกบั่น บั่นรัก จักตามหา
ไกลขอบฟ้า ฟ้าไกล ไม่นำพา
สองดวงตา ตาสอง ครองหทัย
** คือความจริง จริงคือ ที่สื่อพบ
รักประสบ สบรัก จักหวั่นไหว
รักร้อยเรียง เรียงรัก ประจักษ์ใจ
เพียงมอบไว้ ไว้เพียง คู่เคียงกัน
*** ในอ้อมกอด แห่งดาว พร่างพราวฟ้า
คือดวงตา ระยับ วาววับฝัน
สองใจแนบ แอบอกอุ่น ไอกรุ่นพลัน
รักนิรันดร์ เพียงเธอ พร่ำเพ้อคอย.......ฯ
15 เมษายน 2550 18:05 น.
ราชิกา
** กาลเวลา ผ่านไป ทำให้คิด
บุญลิขิต หรือไร ใยห่วงหา
กรรมบันดาล ประสบ เพื่อพบพา
ให้วิญญา เราสอง ประคองใจ
อยู่ต่างถิ่น แดนใด ไม่รู้จัก
หากใจภักดิ์ มั่นคง มิสงสัย
เอื้ออาทร จำพราก เมื่อจากไกล
ดวงหทัย คอยอยู่ เคียงคู่กัน
ครั้นไตร่ตรอง ให้ซึ้ง จึงได้รู้
เธอคือผู้ สง่างาม ในความฝัน
ข้ามเวลา รักปลูก คอยผูกพัน
ตั้งแต่วัน แรกพบ ประสบเจอ
** สานสายใย ไมตรี สุดที่รัก
เฝ้าฟูมฟัก ห่วงใย ให้เสมอ
ฝากสายลม พรมแผ่ว แว่วละเมอ
กระซิบเธอ...รักแท้..นั้นแน่นอน.......ฯ