5 มีนาคม 2547 18:31 น.
ราชิกา
โอ้ฟากฟ้า ครานี้ มีจันทร์ฉาย
ส่องประกาย วาววาม งามหนักหนา
เพ็ญเดือนสาม พราวพร่าง กลางนภา
ขอบูชา จุดเทียน ส่องเวียนใจ
น้อมรำลึก ตรึกตรอง ประคองจิต
เทพนิมิต สองพันปี ที่สดใส
มาฆะมาศ ประกาศล้ำ ธรรมเกรียงไกร
รัตนตรัย ศาสดา ฟ้าประทาน
ให้ลด..ละ เลิก..เว้น เช่นความชั่ว
สร้างจิตตัว แจ่มใส ใจสุขศานต์
กอบปกรรมดี ด้วยชีวี ที่เบิกบาน
สามประการ ธรรมะป้อง ผองโพยภัย
จุดธูปเทียน เวียนบรรจบ ครบสามรอบ
สิบนิ้วนอบ แน่วแน่ พร้อมแก้ไข
กิเลสมาร ผลาญจิต ติดที่ใด
ชำระใจ ตัวตน พ้นบ่วงกรรม.......ฯ
1 มีนาคม 2547 20:23 น.
ราชิกา
คือความฝัน ที่ฉันไป ยังไม่ถึง
เพ้อรำพึง คอยเฝ้า เราหวั่นไหว
คือความฝัน ฉันเสาะหา อยู่ร่ำไป
เดินทางไกล สู่จุดหมาย แห่งปลายทาง
เส้นทางนี้ ที่หัวใจ ใครอ่อนล้า
พร้อมฟันฝ่า ร่วมด้วย ช่วยถากถาง
กำลังใจ ต่อสู้ อยู่มิจาง
ไม่อำพราง ก้าวไป ใจอาวรณ์
เส้นทางฝัน นั้นไกล ใครรู้บ้าง
อาจอ้างว้าง ดวงจิต คิดทอดถอน
อดทนสู้ ผองภัย ไม่ร้าวรอน
เอื้ออาทร ห่วงใย ให้แก่กัน
จะคอยเป็น สายลม พรมพริ้วแผ่ว
โชยหวานแว่ว อุ่นไอ ในความฝัน
สง่างาม ท่ามกลาง แสงตะวัน
ให้เธอนั้น แกร่งกล้า อย่างท้าทาย.......ฯ