28 กุมภาพันธ์ 2546 14:15 น.
ราชิกา
*** ค่ำคืน..แห่งดวงดาว
ส่องสกาว...กลางใจฉัน
สองฤทัย..ใกล้ชิดกัน
ทุกคืนวัน...ยังอาลัย
*** ค่ำคืน...ที่เหน็บหนาว
แม้นดวงดาว..พราวสดใส
ความรู้สึก..ลึกในใจ
อบอุ่นใด...ไหนจะปาน
*** ค่ำคืน...ที่เธอใกล้
โลกทั้งใบ..สุดแสนหวาน
อยู่เคียงข้าง..นานแสนนาน
ตราบชั่วกาล...นิรันดร
*** ค่ำคืน..หากเธอไกล
โอ้ดวงใจ..สุดทอดถอน
รักห่วงหา..และอาวรณ์
เอื้ออาทร..มิคลอนคลาย
*** ด้วยผูกพัน..อันลึกซึ้ง
รักคิดถึง..ไม่เคยหน่าย
จวบชีพนี้..จนวางวาย
โลกมลาย..มิคลายคลอน.....ฯ
25 กุมภาพันธ์ 2546 14:04 น.
ราชิกา
เมื่อเสียงเรียก ของหัวใจ
ร่ำร้องไห้ เฝ้าครวญหา
สัมผัสได้ ในอุรา
สองวิญญา ทุกคราไป
เมื่อสายตา มาประสาน
สื่อสัญญาณ ให้ซ่านไหว
ความหมายนั้น จากดวงใจ
ประทับไว้ ให้ตรึงตรา
เมื่อยามไกล ให้คิดถึง
เพ้อรำพึง คนึงหา
อบอุ่นยิ่ง ในทุกครา
รอพี่ยา มาคู่กัน
สิ่งนี้หรือ คือความรัก
ที่ประจักษ์ ในใจฉัน
หวานลึกซึ้ง ยิ่งคืนวัน
ร่วมสร้างฝัน อันสวยงาม.....ฯ
17 กุมภาพันธ์ 2546 16:47 น.
ราชิกา
คราเมื่อพบ ประสบพักตร์ ประจักษ์แจ้ง
เธอคือแสง แห่งศรัทธา สง่าเหมือน
คอยดูแล เป็นดั่งเงา เฝ้าตักเตือน
ประดุจเพื่อน ที่รู้ใจ ในทุกครา
ย้อนมโน ด้วยสำนึก ลึกในจิต
คือชีวิต แห่งสองเรา เฝ้าฝันหา
ความผูกพัน อดีตกาล เนิ่นนานมา
รอเวลา สองวิญญา มาคู่ใจ
รักคือรัก ประจักษ์ใจ ในดวงจิต
รักคือรัก พรหมลิขิต ให้สดใส
รักคือรัก แนบแน่นแท้ หนึ่งหทัย
รักคือรัก แห่งสองใจ ห่วงใยกัน
ด้วยคิดถึง คนึงหา คราต้องจาก
จำใจพราก จากฤทัย ไกลเกินฝัน
แม้นหากอยู่ หนแห่งใด ใจเคียงกัน
มิลืมวัน ซึ้งคุณค่า ตราตรึงทรวง...ฯ
10 กุมภาพันธ์ 2546 19:41 น.
ราชิกา
ท้องฟ้า ค่ำนี้ งามนัก
พิศพักตร์ คนดี ที่เห็น
ด้วยจิต คิดถึง จึ่งเป็น
ดูเด่น อยู่กลาง หว่างใจ
งามแท้ ดวงเดือน ดุจดาว
ส่องสกาว พราวพร่าง สว่างใส
สายลม พรมพริ้วแผ่ว แว่วไกล
เพลงไพร ขับขาน กานท์กลอน
โอ้ว่า ดึกแล้ว คุณขา
กลับมา หาน้อง นวลสมร
คิดถึง จึ่งเพ้อ อาวรณ์
จากจร อาทร อาลัย
จนกว่า จะถึง ซึ่งวัน
สานฝัน ของเรา ยิ่งใหญ่
ทะเล ภูผา กว้างไกล
ฝ่าฟัน ด้วยใจ ศรัทธา
จนกว่า จะถึง ซึ่งวัน
ผูกพัน ด้วยรัก มีค่า
สานใจ สายใย ตรึงตรา
สัญญา เธอมา แนบครอง.....
9 กุมภาพันธ์ 2546 15:38 น.
ราชิกา
ดอกเอ๋ย...ดอกไม้สวย
กลิ่นระรวย...น่าถนอม
แม้นใครเห็น...เฝ้าดมดอม
ภมรตอม...ไม่คลาดคลา
ดอกเอ๋ย...ดอกกุหลาบ
งามซึ้งซาบ...และตรึงตรา
ความหมาย...นั้นมีค่า
หอมยิ่งกว่า...พฤกษาใด
ดอกเอ๋ย...เจ้าดอกหญ้า
ไร้ราคา....ต่ำต้อยไกล
หากเพ่งพิศ...เมื่อชิดใกล้
งามซึ้งใจ...ใคร่ยลยิน
แม้นเจ้า...ไม่เด่นดัง
สวยสะพรั่ง...ทั้งธานินทร์
เกลื่อนไป...ทั่วทุกถิ่น
ณ. แดนดิน...ในดงดอน
ให้ความสุข...และสดใส
แก่พฤกษ์ไพร...ในสิงขร
สวยเลิศล้ำ...ทุกคำวอน
ความงามซ่อน...อยู่ภายใน
ดอกเอ๋ย...ดอกไม้สวย
หอมระรวย...และสดใส
ดอกไม้งาม...อยู่ที่ใด
สุดแต่ใจ....จะใคร่ครวญ....??
.
หน้าส่วนตัว
1738
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟราชิกา
