24 พฤษภาคม 2546 20:55 น.
ราชิกา
ยินธารใส กระทบดัง ฟังแว่วเสียง
สื่อสำเนียง เรียงร้อยใจ ให้ขับขาน
น้ำตกไหล ผ่านแมกไม้ สู่สายธาร
ดั่งวิมาน สราญตา น่าภิรมย์
ยินเสียงนก วิหคแจ้ว แว่วเพลงหวาน
เปรียบใดปาน ดนตรีเพราะ ช่างเหมาะสม
ดั่งเพลงพิณ ที่บรรเลง ในชั้นพรหม
ด้วยคำคม อักษรา ภาษาใจ
ผีเสื้อน้อย เจ้าบินลอย ละล่องพริ้ว
ปีกหางปลิว จับเป็นคู่ อยู่เคียงใกล้
คล้ายจะบอก ว่าคิดถึง และห่วงใย
รักแท้ไซร้ ด้วยมั่นใจ ในทุกครา
ณ. วันนี้ น้องมีพี่ อยู่เคียงข้าง
ไม่อ้างว้าง กายและใจ ให้ห่วงหา
ภาพความรัก ประทับแน่น ในอุรา
สองวิญญา หวานรักซึ้ง ติดตรึงทรวง......ฯ
20 พฤษภาคม 2546 19:45 น.
ราชิกา
โอ้ชีวิต หากคิดไป ให้สงสาร
เมื่อวันวาน ยังเป็นเด็ก ดูสดใส
กรุ่นความหวาน คราแรกรุ่น อุ่นทรวงใน
ไม่ทันไร กลับเปลี่ยนไป ชราพลัน
มองใบไม้ ที่ร่วงหล่น บนพื้นหญ้า
ก่อนนั้นหนา ช่างสดสวย ด้วยสีสัน
ต้นไม้ใหญ่ ได้ร่มเย็น เป็นเพื่อนกัน
คราถึงวัน ต้องปลิดปลิว ลิ่วลอยไป
ดวงตะวัน ใกล้ลาลับ กับขอบฟ้า
ดวงจันทรา เริ่มสว่าง กระจ่างใส
ครั้นรุ่งราง สร่างแสง อโณทัย
ต้องจากไกล ศศิธร จรจำลา
วัฎจักร แห่งโลกเห็น เป็นเช่นนี้
เกิดแตกดับ นั้นย่อมมี ให้ศึกษา
อยู่ที่ใจ ใฝ่เร่งเพียร สร้างปัญญา
เพื่อชีวา ได้หลุดพ้น กงเกวียนกรรม.....ฯ
18 พฤษภาคม 2546 19:52 น.
ราชิกา
กรรมหนอกรรม นั้นมาแรง แฝงชีวิต
ใครหนอใคร ที่ลิขิต ขีดเส้นหนา
แรงกรรมแรง ให้ก่อเกิด โชคชะตา
ใจหนอใจ ใครนำพา คราชีพวาย
ซ่อนซุกซ่อน ความดีชั่ว กลัวคนเห็น
เกิดจนเกิด ดุจดั่งเช่น คนทั้งหลาย
สร้างหนอสร้าง กรรมดีชั่ว ไว้มากมาย
แต่ว่าแต่ ต้องแพ้พ่าย ด้วยแรงกรรม
แม้นว่าแม้น ทำความดี ที่เกิดก่อ
บุญช่วยบุญ จะสานต่อ ให้สุขล้ำ
หยุดจงหยุด ณ.ที่ใจ ใฝ่ทางธรรม
ดีกรรมดี ส่งผลนำ ทุกค่ำคืน
หากว่าหาก อยากหวังผล ในชาตินี้
ขอเพียงขอ พร้อมยอมพลี ไม่ขัดขืน
น้อมเพื่อน้อม ในองค์ธรรม ให้ยั่งยืน
กายใจกาย ไตรลักษณ์คืน ครองชีวา.....ฯ
17 พฤษภาคม 2546 21:53 น.
ราชิกา
เส้นทางของชีวิต ที่ลิขิตให้เราเดิน
ชีวิตต้องเผชิญ ความลำบากอีกมากมาย
ใช่เพียงความเพ้อฝัน ปัจจุบันนั้นหลากหลาย
ทุกข์ - สุขมิเว้นวาย ไม่คลอนคลายไปจากกัน
บางคนมีความอยาก ฉุดกระชากและฟาดฟัน
แย่งชิงเข้าโรมรัน หมายจะบั่นทั้งชีวี
ไม่เคยรู้จักพอ ชีวิตหนอขอให้มี
ไม่รู้ความพอดี ยศศักดิ์ศรีคอยบีฑา
บางคนได้ค้นพบ ความสงบและเมตตา
ที่ใจในกายา วิปัสสนาคือความดี
ได้พบที่ตัวตน มีสุขล้นบนวิถี
หยุดนิ่งไร้ราคี กิเลสนี้ให้ห่างไกล
ชำระที่จิตตน ให้หลุดพ้นอนุสัย
ไตรลักษณ์ประจักษ์ใจ มุ่งเดินไป..ในมรรคา.....ฯ
16 พฤษภาคม 2546 21:15 น.
ราชิกา
ฝากกลอนหวาน วานบอกเธอ ว่าเพ้อหา
ห่างไกลตา พาใจหวน ชวนให้ฝัน
ราตรีนี้ แม้นไม่มี เงาแสงจันทร์
แต่ใจฉัน นั้นคงอยู่ คู่กับเธอ
วงแขนเธอ ที่โอบกอด ในอกอุ่น
หวานละมุน ชุ่มชื่นใจ ให้เสมอ
กระซิบรัก แผ่วพริ้วไหว ใจละเมอ
คอยพร่ำเพ้อ พิไลครวญ รัญจวนใจ
แนบแก้มชิด นวลน้อง ประคองขวัญ
โอบกอดพลัน เคียงประคอง ต้องหวั่นไหว
สายลมโชย โบกโบยพริ้ว ลิ่วลอยไป
รอรักไว้ ใฝ่ร่วมฝัน วันสองเรา
ฝากกลอนหวาน วานบอกเธอ ว่าเพ้อหา
โอ้พี่ยา อยู่แห่งใด ใจเงียบเหงา
ราตรีนี้ แสงริบหรี่ ช่างนานเนา
น้องคอยเฝ้า พี่กลับมา หาเนื้อนวล....ฯ
หน้าส่วนตัว
1286
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟราชิกา
