6 กรกฎาคม 2546 19:41 น.
ราชิกา
ตราบเท่าที่ ดวงอาทิตย์ ยังส่องแสง
ด้วยความแรง ดุจไอร้อน ที่แผดเผา
ตราบเท่าที่ สายลม พรมพริ้วเบา
รักสองเรา เฝ้ารอคอย ทุกคืนวัน
ตราบเท่าที่ ดวงดาว พราวพร่างฟ้า
ดั่งจันทรา ส่องสว่าง กลางใจฉัน
คือดวงตา สายใยรัก ปักใจพลัน
สานรักฝัน ให้คงมั่น มิเสื่อมคลาย
หลับตาลง คราครั้งใด ใจพร่ำเพ้อ
เฝ้าละเมอ ถึงเธออยู่ มิรู้หาย
แสนคิดถึง คนึงหา พาเดียวดาย
ดั่งกระต่าย ที่หมายปอง มองดวงจันทร์
ตราบเท่าที่ ดวงอาทิตย์ ยังส่องแสง
เธอคือแรง พลังใจ ให้กับฉัน
รักเราสอง จะคงอยู่ คู่นิรันดร์
พร้อมฝ่าฟัน ทุกข์ผองภัย ใจมั่นคง
ทุกเวลา ที่ใจฉัน นั้นคิดถึง
ยังตราตรึง ประทับไว้ ไม่ลืมหลง
ระยะทาง แห่งสองเรา จะสั้นลง
สื่อรักตรง ด้วยดวงจิต ใกล้ชิดกัน....ฯ
6 กรกฎาคม 2546 18:13 น.
ราชิกา
หากยามใดที่ท้อแท้
ขอเพียงแต่อย่าสับสน
ตั้งสติ..อย่าร้อนรน
ในวังวนเรื่องร้าวราน
ตั้งใจมั่นมิหวั่นไหว
และถามไถ่ใจประสาน
ด้วยฤทัยที่เบิกบาน
ความร้าวฉานอาจกลับกลาย
พร้อมร่วมคิดและวิเคราะห์
เหตุจำเพาะนั้นมากหลาย
ตรึกตรองดูอย่ารู้คลาย
จิตมุ่งหมายแก้ไขพลัน
สิ่งสำคัญคือเหตุผล
ดับก่อนชน...ใจสุขสันต์
กิเลสเร้าเฝ้าดูมัน
พร้อมฝ่าฟันให้หมดไป
ใจน้อมนำด้วยธรรมะ
ลดเลิกละ..พิสุทธิ์ใส
ดุจดั่งเทียนส่องเวียนไกล
ประดับใน..วิญญูชน.....ฯ
4 กรกฎาคม 2546 21:29 น.
ราชิกา
โอ้คุณค่า ของคน นั้นอยู่ไหน
ยังสงสัย ด้วยอยากรู้ ดั่งใจหวัง
ให้แจ่มชัด ในดวงจิต ไม่ปิดบัง
เป็นพลัง สรรสร้างไว้ ให้ชีวี
อันคุณค่า นั้นไม่มี ใครกำหนด
ย่อมปรากฎ ให้เห็น เด่นเป็นศรี
ดุจดั่งเพชร เกล็ดแก้ว แววมณี
ทั่วธานี สว่างพื้น พสุธา
ใช่ต้องรวย ล้นฟ้า หาตำแหน่ง
ใช่แก่งแย่ง คนอื่นเขา ให้เศร้าหนา
ใช่บีบคั้น หัวใจ ของใครมา
ใช่วาจา ด้วยคำสั่ง ดั่งต้องการ
แต่คุณค่า นั้นมาจาก ธรรมชาติ
พร้อมประกาศ ด้วยความดี ที่สุขศานต์
เผื่อแผ่รัก แด่ผองชน ทุกวันวาร
ตราบเนิ่นนาน มอบด้วยใจ ที่ใสเย็น
คือคุณค่า แห่งน้ำใจ ใสประเสริฐ
พิสุทธิ์เลิศ ชนชื่นชอบ เมื่อได้เห็น
สุกสกาว พราวพร่างฟ้า ในคืนเพ็ญ
ประทับเด่น อยู่กลางใจ ในวิญญา......ฯ
4 กรกฎาคม 2546 21:03 น.
ราชิกา
ดอกเอ๋ย......ดอกรัก
เฝ้าฟูมฟัก รักใคร่ กลางใจฉัน
แม้นอยู่ห่าง แสนไกล ไม่สำคัญ
ด้วยรักมั่น สัญญาใจ ไม่แชเชือน
ปลูกต้นรัก ไว้รอ เจ้าผลิดอก
คราเจ้าออก ช่อสวย ใครจะเหมือน
เฝ้าคิดถึง ซึ้งใจ ไม่ลืมเลือน
ด้วยคำเตือน ที่เว้าวอน ออดอ้อนใจ
คราเคลียคลอ เคียงพี่ นี้สุขนัก
ด้วยประจักษ์ รักแน่แท้ ที่สดใส
เคยอิงแอบ แนบอกอุ่น กรุ่นทรวงใน
ดวงหทัย นั้นมอบไว้ ให้พี่ครอง
หมั่นรดน้ำ พรวนดิน ถวิลหา
ทุกเพลา เฝ้าห่วงใย ใจเราสอง
รอฟูมฟัก ดอกรักไว้ ด้วยใจปอง
ไม่ให้หมอง รักสดชื่น ทุกคืนวัน.....ฯ
2 กรกฎาคม 2546 20:04 น.
ราชิกา
มองสายฝน ที่ร่วงหล่น จากฟากฟ้า
ด้วยดวงตา พร่าพราย กายสุดเหงา
เมื่อก่อนนั้น ยังมีรัก แห่งสองเรา
ที่คอยเฝ้า ดูแลใจ ห่วงใยกัน
สายฝนสาด กระทบใจ ให้คิดถึง
คอยคนซึ้ง ด้วยแสนไกล ในความฝัน
ค่ำคืนนี้ ไม่มีแสง แห่งดวงจันทร์
อยู่คู่ขวัญ เคลียคลอเคล้า ให้เศร้าใจ
มีเพียงสาย ฝนสาด ฟาดกระหน่ำ
ยิ่งตอกย้ำ ฤดี ที่หมองไหม้
วานสายฝน บอกคนดี ที่อยู่ไกล
ว่ามีใคร คอยห่วงหา ทุกราตรี
คอยเวลา ที่ได้มา อยู่เคียงข้าง
คอยไม่สร่าง รักไม่จาง จากใจนี่
คอยห่วงใย ด้วยใจรัก ทุกนาที
คอยวันที่ เราสุขสอง ครองรักเคียง....ฯ
หน้าส่วนตัว
1954
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟราชิกา
