13 มีนาคม 2547 13:28 น.
ราชิกา
* ชีวิตคน หนทางไกล ใจต้องสู้
ฝึกเรียนรู้ ปัญญา มาแก้ไข
ดุจประทีป โคมทอง ส่องอำไพ
จิตเย็นใส สงบนิ่ง ในสิ่งดี
วิถีธรรม นำทาง สร้างชีวิต
วิถึจิต จรรโลงใจ ให้สุขศรี
วิถีทาน สานหทัย มิตรไมตรี
วิถีพลี พุทธองค์ ผู้ทรงธรรม์
สงบกาย คงมั่น มิหวั่นไหว
สงบใจ ปัญญา พาสุขสันต์
สงบจิต คิดถูก สิ้นผูกพัน
สงบนั้น จริงแท้ แน่ที่ตน
กว่าจะเก่ง แกร่งกล้า และสามารถ
เคยผิดพลาด ต่อสู้ อยู่ทุกหน
หมั่นฝึกสอน วอนตนไว้ ให้แยบยล
ต้องอดทน ทายท้า และฝ่าฟัน
ด้วยวิถี แห่งธรรม นำใจพร้อม
กายนอบน้อม โสรัจจะ ละโศกศัลย์
ขันติตรอง ครองใจ ไม่โรมรัน
ให้..แบ่งปัน ที่ยิ่งใหญ่ อภัยทาน......ฯ
8 มีนาคม 2547 22:06 น.
ราชิกา
ทุกอย่างคือ ความรู้สึก ที่แสนดี
ทุกอย่างคือ ไมตรี นี้จากฉัน
ทุกอย่างคือ ความจริงใจ ให้แก่กัน
ทุกอย่างคือ ความผูกพัน มั่นหทัย
ความจริงใจ ให้เธอ ละเมอหา
ความจริงตรา ตรึงไว้ ให้สดใส
ความจริงรัก แน่แท้ เหนือกว่าใคร
ความจริงใน ใจฉัน นั้นคือเธอ
ด้วยดวงใจ ใสซื่อ บริสุทธิ์
เปรียบประดุจ สายใย ให้เสมอ
ฝากความหวัง พลังใจ ใคร่พบเจอ
พร้อมเสนอ กำลังใจ ในทุกครา
อบอุ่นใน ดวงใจ ใช่ความฝัน
มอบให้กัน จริงแท้ แน่หนักหนา
สื่อรักสอง ประคองจิต ยามนิทรา
ด้วยดวงตา ที่ห่วงใย ไม่เคยลืม.....ฯ
6 มีนาคม 2547 19:03 น.
ราชิกา
* ฟากฟ้า..ทะเลฝัน
คลื่นโรมรันฉันหวั่นไหว
ฟากฟ้า..ทะเลไกล
คลื่นโลมไล้ใจอาวรณ์
* สายลม..พรมพริ้วแผ่ว
ยังหวานแว่วให้ทอดถอน
ลมโชย..โพยพริ้วอ่อน
ข้าขอวอนบอกเขาที
* รอวัน..ฟ้าสดใส
ทะเลไกลเป็นสักขี
ฝากลม..ทุกนาที
ฟากฟ้านี้มีเพียงเธอ
* ด้วยรัก..จักถนอม
ใจจึงยอมให้เสมอ
ห่างไกล..ใคร่พบเจอ
เฝ้าละเมอเพ้ออาลัย
* รอคอย..อย่างมุ่งมั่น
จิตผูกพันมิหวั่นไหว
ฟากฟ้าณ.แดนใด
ส่งข้ามไปใฝ่ถึงกัน
* เธอคือ..สุดที่รัก
ซึ้งประจักษ์ในใจฉัน
สองเรา..เฝ้าผูกพัน
ฟากฟ้านั้น..ฉันยังคอย....ฯ
5 มีนาคม 2547 18:31 น.
ราชิกา
โอ้ฟากฟ้า ครานี้ มีจันทร์ฉาย
ส่องประกาย วาววาม งามหนักหนา
เพ็ญเดือนสาม พราวพร่าง กลางนภา
ขอบูชา จุดเทียน ส่องเวียนใจ
น้อมรำลึก ตรึกตรอง ประคองจิต
เทพนิมิต สองพันปี ที่สดใส
มาฆะมาศ ประกาศล้ำ ธรรมเกรียงไกร
รัตนตรัย ศาสดา ฟ้าประทาน
ให้ลด..ละ เลิก..เว้น เช่นความชั่ว
สร้างจิตตัว แจ่มใส ใจสุขศานต์
กอบปกรรมดี ด้วยชีวี ที่เบิกบาน
สามประการ ธรรมะป้อง ผองโพยภัย
จุดธูปเทียน เวียนบรรจบ ครบสามรอบ
สิบนิ้วนอบ แน่วแน่ พร้อมแก้ไข
กิเลสมาร ผลาญจิต ติดที่ใด
ชำระใจ ตัวตน พ้นบ่วงกรรม.......ฯ
1 มีนาคม 2547 20:23 น.
ราชิกา
คือความฝัน ที่ฉันไป ยังไม่ถึง
เพ้อรำพึง คอยเฝ้า เราหวั่นไหว
คือความฝัน ฉันเสาะหา อยู่ร่ำไป
เดินทางไกล สู่จุดหมาย แห่งปลายทาง
เส้นทางนี้ ที่หัวใจ ใครอ่อนล้า
พร้อมฟันฝ่า ร่วมด้วย ช่วยถากถาง
กำลังใจ ต่อสู้ อยู่มิจาง
ไม่อำพราง ก้าวไป ใจอาวรณ์
เส้นทางฝัน นั้นไกล ใครรู้บ้าง
อาจอ้างว้าง ดวงจิต คิดทอดถอน
อดทนสู้ ผองภัย ไม่ร้าวรอน
เอื้ออาทร ห่วงใย ให้แก่กัน
จะคอยเป็น สายลม พรมพริ้วแผ่ว
โชยหวานแว่ว อุ่นไอ ในความฝัน
สง่างาม ท่ามกลาง แสงตะวัน
ให้เธอนั้น แกร่งกล้า อย่างท้าทาย.......ฯ