21 พฤศจิกายน 2547 18:16 น.

สะพานใจ

ราชิกา

เส้นทางฝัน  ที่ฉันไป  ยังไม่ถึง
เพ้อรำพึง  คอยเฝ้า  เราหวั่นไหว
จะทอดตัว  เป็นสะพาน  ก้าวข้ามไป
สู่หลักชัย  จุดหมาย  แห่งปลายทาง

เส้นทางนี้  ที่หัวใจ  ใครอ่อนล้า
พร้อมฟันฝ่า  ร่วมด้วย  ช่วยถากถาง
พลังใจ  ต่อสู้  อยู่มิจาง
คอยเคียงข้าง  ทุกนาที  ที่สัญจร

เส้นทางฝัน  นั้นไกล  ใครรู้บ้าง
อาจอ้างว้าง  ในจิต  คิดทอดถอน
ด้วยแรงใจ  ส่งไป  เอื้ออาทร
ต่างอาวรณ์  ห่วงใย  ให้แก่กัน

จะขอเป็น  สะพานใจ  ให้ก้าวข้าม
ดุจฟ้าคราม  อุ่นไอ  ในความฝัน
สง่างาม  ท่ามกลาง  แสงตะวัน 
เพื่อเธอนั้น  แกร่งกล้า  อย่างท้าทาย.....ฯ				
18 พฤศจิกายน 2547 20:02 น.

ใบไม้..ที่ร่วงหล่น

ราชิกา

สายลมหนาว  คราวนี้  ชีวีช้ำ
สุดระกำ  หมองหม่น  ทนไม่ไหว
สายลมพัด  แผ่วพริ้ว  ลิ่วลอยไกล
เหตุอันใด  รักทำ  ชอกช้ำทรวง

ดั่งใบไม้  สีเขียว  เรียวแรกผลิ
ไม่มีติ  ความงาม  ตามแหนหวง
ระบัดใบ  ไกลถิ่น  ดินทั้งปวง
ใยถูกลวง  ให้รัก  ปักฤทัย

ถูกปลิดปลิว  เคว้งคว้าง  กลางทางเปลี่ยว
มิแลเหลียว  สักน้อย  คอยผลักไส
ใบไม้ร่วง  พริ้วร่าง  ลงกลางไพร
ต่อนี้ไป  อยู่เดียว  เปลี่ยวเอกา

กาลเวลา  หมุนเวียน  แล้วเปลี่ยนผัน
รอคอยวัน  ใจเรา  เฝ้ารักษา
ดุจใบไม้  ร่วงหล่นไป  ในพนา
ไม่หวนมา  สัญญาใจ  ใครคนลืม......ฯ				
14 พฤศจิกายน 2547 16:28 น.

คมเคียว..เกี่ยวรวง

ราชิกา

**  รวงข้าวเหลือง  เรืองรอง  ครองพิสุทธิ์
เปรียบประดุจ  เมืองแมน  แดนสวรรค์
ข้าวออกรวง  สีทอง  ผ่องอำพัน
รอคอยวัน  คมเคียว  ที่เกี่ยวรวง

**  เฝ้าพร่ำเพรียก  เรียกหา  จนฟ้าสาง
ไม่จืดจาง  คอยเธอ  เพ้อห่วงหวง
คำสัญญา  จะกลับมา  มิหลอกลวง
สิ่งทั้งปวง  มอบไว้  ให้แก้วตา

**  ตะแบกบาน  สีม่วง  ร่วงหล่นพริ้ว
ถูกปลิดปลิว  ปลดวาง  กลางเวหา
หริ่งเรไร  ร้องระงม  พรมพนา
อนิจจา  ทุ่งร้าง  อ้างว้างใจ

**  รวงข้าวเหลือง  เรืองรอง  สีทองทาบ
เหลือเพียงคราบ  น้ำตา  มารินไหล
ไร้คมเคียว  เกี่ยวรวง  ดวงหทัย
รอคอยใคร  ดั่งคมเคียว  เกี่ยวรักคืน.......ฯ
				
12 พฤศจิกายน 2547 19:41 น.

นักสู้..อยู่ที่ใจ

ราชิกา

แม้นคราใด  ใจเธอ  เพ้อพร่ำหา
ให้นำพา  ในจิต  คิดหวั่นไหว
ความสำเร็จ  แห่งนักสู้  อยู่ที่ใจ
เหตุอันใด  ท้อแท้  ไม่แน่นอน

อันชาติเชื้อ  ชายชาญ  ต้องหาญสู้
ผิดเป็นครู  มองเห็น  เช่นคำสอน
ความอดทน  ยิ่งใหญ่  ให้สังวรณ์
มิคลายคลอน  มั่นคง  ตรงต่อกัน

อุปสรรค  ขวางกั้น  จงฟันฝ่า
ต้องทายท้า  มุ่งไป  ไม่โศกศัลย์
หากมัวเกรง  สังคม  ขมขื่นพลัน
ตัวเรานั้น  สำคัญ  กว่าสิ่งใด

ทุกทุกอย่าง  วางไว้  ในดวงจิต
ควรเพ่งพิศ  แยบยล  จนสดใส
ปรับความคิด  พินิจตรอง  มองเข้าไป
อยู่ที่ใจ  ของเรา  เท่านั้นเอง.......ฯ				
7 พฤศจิกายน 2547 16:38 น.

ค่ำคืน..แห่งรัก

ราชิกา

ค่ำคืน  ดวงดาว  พราวฟ้า
จันทรา  พริ้งเพริศ  เฉิดฉัน
พิลาศ  เลิศลักษณ์  ลาวัลย์
ขอจันทร์  คล้องใจ  ไม่คลาย

ภาพรัก  ประจักษ์  ใจฝัน
สัมพันธ์  รักนั้น  มั่นหมาย
ภาพน้อง  ครองคู่  พี่ชาย
ละลาย  เมื่อกาย  ใกล้เธอ

ยิ่งพบ  ยิ่งภักดิ์  หนักจิต
ยิ่งคิด  ยิ่งรัก  เสมอ
ยิ่งใกล้  ยิ่งใจ  ละเมอ
ยิ่งเพ้อ  ถึงเธอ  ทุกวัน

ฝากใจ  ให้พี่  ที่รัก
น้องจัก  ร้อยเรียง  เคียงฝัน
อิงแอบ  แนบชิด  ใกล้กัน
รักมั่น  แม้วัน  จากลา

ค่ำคืน  ดวงดาว  พราวแสง
รักแฝง  ซาบซึ้ง  เสน่หา
แสงจันทร์  ลูบไล้  นงพะงา
ดั่งเป็น  สัญญา  พี่เยือน.......ฯ    				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟราชิกา
Lovings  ราชิกา เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟราชิกา
Lovings  ราชิกา เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟราชิกา
Lovings  ราชิกา เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงราชิกา