28 พฤษภาคม 2548 15:30 น.
ราชิกา
** คือสายชล ไหลทวน มิหวนกลับ
ไหลเลยลับ จากไกล ในวิถี
คือสายฝน จากฟ้า สู่ธาตรี
ห้วงนที แห่งมหา ชลาลัย
คือใบไม้ ร่วงหล่น บนผืนหญ้า
แต่ก่อนมา งามงด ความสดใส
ผลิใบปรก รกชัฏ ระบัดใบ
ชูช่อไพร เด่นงาม อร่ามตา
สรรพสิ่ง เหล่านี้ คือชีวิต
ผู้ลิขิต ตัวเรา อย่าเศร้าหนา
อาจพ่ายแพ้ วิโยค โชคชะตา
ปลิดชีวา กลับคืน สู่ผืนดิน
ดั่งใบไม้ ปลิดปลิว ลอยลิ่วหล่น
ดุจสายชล ผันแปร กระแสสินธุ์
สิ่งสุดท้าย เหลือไว้ ในชีวิน
ชีพสูญสิ้น ชั่ว - ดี อยู่ที่คน
ธรรมชาติ ชีวิต ลิขิตฝัน
เพียรสร้างสรรค์ ความดี นี้อีกหน
มอบศรัทธา รักไว้ สู่ใจชน
** วิถีตน ** ค้นพบแล้ว นะแก้วตา....ฯ
22 พฤษภาคม 2548 16:12 น.
ราชิกา
** แผ่วเพลงขลุ่ย ล้อลม พริ้วพรมหวาน
ดังขับขาน ตัดพ้อ คนรอฝัน
ฝากความรัก คำนึง คิดถึงกัน
ขอบฟ้ากั้น ยังห่วง ยอดดวงใจ
** คราทุกข์ทน กล่อมเห่ ไม่เหว่ว้า
เพลงขลุ่ยพา สัมพันธ์ มิหวั่นไหว
กล่อมดวงจิต ซาบซึ้ง ตรึงหทัย
ฝากเยื่อใย ถักทอ รักต่อกัน
** เพลงขลุ่ยครวญ ร้องร่ำ ใจพร่ำเพ้อ
เฝ้าละเมอ หวนไห้ คนในฝัน
ต้นรักนี้ เราปลูก ร่วมผูกพัน
สานรักมั่น สุขเกษม ให้เปรมปรีดิ์
** ยามห่างไกล เธอนั้น ยังฝันฝาก
คราต้องจาก คนครอง ใจหมองศรี
แว่วเพลงขลุ่ย แผ่วมา ในราตรี
กล่อมคนดี สดชื่น ทุกคืนวัน
** วอนเทวา ทั่วทิศ อธิษฐาน
ดลบันดาล คลายทุกข์ มีสุขสันต์
ขลุ่ยบรรเลง เพลงเพราะ เสนาะพลัน
แนบชิดกัน ฝันรัก สลักใจ
** แผ่วเพลงขลุ่ย ล้อลม พริ้วพรมหวาน
ยังกังวาน งดงาม ความสดใส
รักร้อยเรียง เคียงครอง สองหทัย
อุ่นอกไอ ในอ้อมแขน คนแสนดี........ฯ
19 พฤษภาคม 2548 19:58 น.
ราชิกา
(หญิง) +++
ข้ามขอบฟ้า แสนไกล ส่งใจถึง
เฝ้าคนึง เคียงครอง ใฝ่ปองฝัน
สานสายใย รักพ้อ นี้ต่อกัน
ด้วยผูกพัน แนบแน่น แก่นหทัย
ตราบสิ้นดิน ถิ่นฟ้า ทั่วหล้าโลก
ดุจดั่งโชค งดงาม ความสดใส
เธอนั้นคือ คนเดียว เกาะเกี่ยวใจ
มิมีใคร แทนที่แล้ว นะแก้วตา
(ชาย) +++
ปีกแห่งรัก จักโบยบิน ทุกถิ่นที่
มอบฤดี แด่เธอ พร่ำเพ้อหา
แม้นจากไกล ไม่ลับ จะกลับมา
คือสัญญา ใจชาย ที่หมายปอง
ถึงอยู่ห่าง นงนุช ไกลสุดฟ้า
แม้นภูผา กั้นขวาง ทางเราสอง
ไออกอุ่น อิงแอบ จะแนบครอง
รักเพียงน้อง เฝ้าเพ้อ ละเมอครวญ.....ฯ
14 พฤษภาคม 2548 17:53 น.
ราชิกา
** เสียงเรียกจากหัวใจ
ร่ำร้องไห้เฝ้าครวญหา
สัมผัสด้วยวิญญา
สื่อรักพาให้อาลัย
** สำเนียงเสียงประสาน
แว่วกังวานให้หวั่นไหว
สัญญาจากห้วงใจ
ประทับไว้ในอุรา
** ยามไกลให้คิดถึง
เพ้อรำพึงคนึงหา
ไออุ่นกรุ่นกายา
สื่อรักพาสุขสมจินต์
** ขอใจ..จงหนักแน่น
เปรียบดังแผ่นศิลาหิน
มั่นคง..ดุจดั่งดิน
เพื่อชีวินรักสองเรา
** ขอใจ..ดั่งสายฝน
จากเบื้องบนคลายความเหงา
ทุกข์ร้อนได้บรรเทา
สองใจเฝ้าห่วงอาทร
** ขอใจ..ดั่งสายลม
พริ้วพร่างพรมทั่วสิงขร
เข้มแข็งมิร้าวรอน
ด้วยอาวรณ์รักห่วงใย
** ขอใจ..ดุจแสงสูรย์
ช่วยเกื้อกูลความสดใส
หวานซึ้งตรึงหทัย
รักหลงใหลใจละเมอ
** แม้นไกลใจคงมั่น
รอคอยวันนั้นเสมอ
ปลอบขวัญวันแรกเจอ
ขอเพียงเธอ..อย่าเผลอใจ.....ฯ
11 พฤษภาคม 2548 18:13 น.
ราชิกา
** เสียงร่ำร้อง ฉุดฉันที อย่าหนีหน้า
ส่งมือมา ให้หน่อย อย่าปล่อยฉัน
หากชีวิต ต้องฝืน รอคืนวัน
สู่ความฝัน ดินแดน ที่แสนไกล
เอื้อมมือไป ให้เธอ อย่าเผลอผลัก
เหน็ดเหนื่อยนัก พักก่อน ความอ่อนไหว
ไม่ทอดทิ้ง ชอกช้ำ ระกำใจ
ฉุดเธอไว้ ใช่แต่ เฝ้าแลมอง
จะฉุดเธอ จากเล่ห์ ทะเลรัก
ให้พิงพัก ใจกาย คลายหม่นหมอง
ปลอบวิญญา บอบช้ำ น้ำตานอง
พร้อมประคอง ความฝัน อันแสนดี
อย่าท้อแท้ ชีวิต ที่ผิดพลาด
ต้ององอาจ เอาชนะ ไม่ผละหนี
คงมีคน เมตตา คอยปราณี
ปลอบชีวี ลบภาพ คราบน้ำตา
แม้นฟากฟ้า แสนไกล ใจเพียรฝัน
สื่อสัมพันธ์ สุดเอื้อม จะเชื่อมหา
ยื่นสองมือ ฉุดให้ ไม่ร้างลา
พร้อมฟันฝ่า ร่วมเรียง เคียงดั่งเงา
แม้ทนทุกข์ ทดท้อ รอความหวัง
ส่งพลัง แรงใจ ให้คลายเหงา
สร้างชีวิต สุขสันต์ วันสองเรา
อยากแบ่งเบา ความเศร้าโศก ในโลกตรม
เสียงร่ำร้อง ครั้งสุดท้าย จากชายหนึ่ง
ฉุดมือดึง ขึ้นจาก ความขื่นขม
จากนี้ไป หมดสิ้น ความระทม
ไม่โง่งม โดดเดี่ยว และเดียวดาย.....ฯ