5 ธันวาคม 2550 10:43 น.
ราชิกา
** ขอน้อมเกล้า กราบบังคม บรมบาท
ปวงทวยราษฏร์ สำนึกใน ใจทั้งผอง
น้ำพระทัย ไหลหลั่ง ดุจธารทอง
ธ ทรงครอง ชาติไทย ให้ร่มเย็น
ทรงเหน็ดเหนื่อย เพียงใด ไม่เคยบ่น
ทรงอดทน เพื่อชนสุข ไร้ทุกข์เข็ญ
พระเสโท หยาดหยด ทรงบำเพ็ญ
ประชาเป็น ความห่วงใย ในชีวี
แปดสิบปี พ่อหลวง ของปวงราษฏร์
ใต้เบื้องบาท เสด็จไป ในวิถี
คำสอนพ่อ ให้รู้รัก สามัคคี
" พอเพียง" มี ที่ใจ พ่อให้มา
ห้าธันวา เวียนมา คราบรรจบ
ขอน้อมนบ ตรัยรัตน์ ทั่วทิศา
น้อมรำลึก พระเกียรติคุณ ทรงบุญญา
ราษฎร์บูชา เทิดไท้ ให้ราชัน
ขอน้อมเกล้า กราบบังคม บรมบาท
ไทยทั้งชาติ เฉลิมชนม์ พระมิ่งขวัญ
พระเกียรติก้อง เกริกไกร ทั่วโลกันต์
ตราบนิรันดร์ ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ.....ฯ
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ
ข้าพระพุทธเจ้า ราชิกา
5 ธันวาคม 2550
3 ธันวาคม 2550 18:13 น.
ราชิกา
** ชาย **
มีน้ำคำ ล้ำพบ ให้อบอุ่น
คอยเจือจุน ปลอบใจ ยามไกลห่าง
แม้แสงเรื่อ เหลือจ้อง จะมองทาง
ยังกระจ่าง สายใจ ส่งใยมา
ขอบพระคุณ บุญเคื้อ ที่เอื้อปลอบ
จะลักลอบ เก็บไว้ ส่งใจหา
แม้เพียงหนึ่ง ถ้อยคำ จำนรรจา
นั้นมีค่า ยิ่งใหญ่ กว่าใครเคย.....
** หญิง **
จะกี่วัน ผันผ่าน ให้พานพบ
ขอประสบ ร่วมเรียง เคียงเขนย
กำลังใจ พร้อมเพียบ มิเปรียบเปรย
อยากเอื้อนเอ่ย เชื่อมประสาน ทุกวารวัน
บนเส้นทาง แห่งนี้ มีเราสอง
ร่วมประคอง รักหวาน สมานฉันท์
ขอใจเธอ มั่นคง ตรงต่อกัน
สื่อสัมพันธ์ มิ่งมิตร ตรึงติดใจ
เธอจะไม่ เดินคนเดียว เปลี่ยวใจแล้ว
มีดวงแก้ว งามงด ที่สดใส
คอยเคียงข้าง ปลอบขวัญ ทุกวันไป
รักห่วงใย คงมั่น นิรันดร.....ฯ
7 พฤศจิกายน 2550 17:44 น.
ราชิกา
** เสี้ยวชีวิต ติดตาม หาความรัก
ซึ้งประจักษ์ อยากรู้ ว่าอยู่ไหน
จากดงดอย แดนดิน ณ.ถิ่นใด
ขอบฟ้าไกล กั้นกลาง มิร้างลา
** อยู่สุดหล้า ฟ้าดิน ทุกถิ่นที่
ปฐพี ทุกหน จักค้นหา
ด้วยความรัก จากใจ แม้นไกลตา
กาลเวลา ชื่นชม รักสมปอง
** เพียงหยุดมอง ตรองจิต สักนิดหนึ่ง
จะรู้ซึ้ง หทัยตน มิหม่นหมอง
รัก..คือ..ให้ ร่มเย็น มิเป็นรอง
สานรักสอง ทุกสิ่ง ด้วยจริงใจ
** คือ..น้ำใจ สัตย์ซื่อ ถือสัจจะ
เสียสละ คงมั่น มิหวั่นไหว
ความภักดี ห่วงหา เมื่อคราไกล
รักห่วงใย เพียงพบ ประสบกัน
** คือ..การให้ หทัย ที่หนักแน่น
ดุจดั่งแก่น รักแท้ มิแปรผัน
สานใยรัก ถักทอ เพื่อรอวัน
ผูกรักมั่น สุขซึ้ง เป็นหนึ่งเดียว.......ฯ
12 ตุลาคม 2550 18:09 น.
ราชิกา
** ยังมีคน คอยอยู่ อยากรู้จัก
ด้วยใจรัก หนึ่งคน ที่ค้นหา
ความคิดถึง สุดซึ้ง ติดตรึงตรา
รอเวลา มอบใจ ให้คนดี
ระยะทาง แสนไกล จักไม่ท้อ
ยังคอยรอ เพียงกาย มิหน่ายหนี
ด้วยฤทัย ห่วงหา ทุกราตรี
สุขฤดี คราพบ ประสบกัน
คือความหวาน ซ่านกาย ในวันแรก
แล้วค่อยแทรก ไซ้ใน หทัยฉัน
ดั่งน้ำทิพย์ สดชื่น ทุกคืนวัน
ซอนเซาะกลั่น สู่ห้วง แห่งดวงใจ
** ฉันยังคอย เธออยู่ รู้ไหมหนอ
เคยเคลียคลอ เคล้าเคียง สำเนียงใส
ดุจพลัง ร่ำร้อง จากภายใน
ว่าหทัย สองเรา คอยเฝ้ารอ......ฯ
5 ตุลาคม 2550 20:00 น.
ราชิกา
** หากมองดู เศษกระดาษ ที่วาดหมึก
ถูกจารึก สิ่งใด ข้างในหนอ
ล้วนมากมาย ร้อยเรียง ไม่เพียงพอ
เติมแต้มต่อ แต่งสี ที่ควรเป็น
หากหยดหมึก สีดำ จำต้องรู้
ความมืดอยู่ แห่งใด มองให้เห็น
หยดหมึกขาว สกาวใส ไม่ลำเค็ญ
กลับกลายเป็น สีเทา ที่เงามัว
ชีวิตเรา ไม่มีขาว เด่นพราวพร่าง
รอยดำด่าง ปะปน ระคนทั่ว
อยู่ที่ตน ต้องลดละ ประคองตัว
ให้พ้นชั่ว สู่ทางดี มีเมตตา
คุณค่าคน นั้นเป็น เช่นกระดาษ
หมึกที่วาด ประดับไว้ ให้หรรษา
แม้เป็นเพียง เศษกระดาษ ด้อยราคา
แต่คุณค่า แห่งตน คือผลงาน......ฯ