22 เมษายน 2551 20:27 น.
รัสสะตะ
พิลาศรักหลักนี้ที่แสนหวาน
สิ่งใดนะทำให้ได้พบพาน
เกิดตำนานรักนี้ที่ดวงใจ
เป็นเพราะกลอนบทนั้นให้เป็นเหตุ
เกิดกิเลสหลงรักพ่อตาหวาน
เพียงยินเสียงโสตซึ้งถึงดวงมานย์
แสนสราญดวงใจได้พบคุณ
""""""""""""""""""""""""""""""""
""""""""""""""""""""""""""""""''''
ถึงวันนี้รักก็ยังอยู่ด้วยรัก
จิตยังปักความทรงจำย้ำความฝัน
ขอได้รักรักอย่างนี้ทุกชั่วกัลป์
แม้ว่าฉันและเธอต่างเส้นเดิน...
16 เมษายน 2551 18:24 น.
รัสสะตะ
เพลาหน้าร้อนต้องนอนอกหัก
เสียหลักด้วยรักทำใจเป็นแผล
เจ็บหนักรักฉันไร้คนเหลียวแล
ดวงแดสิ้นไร้เรี่ยวแรงฝ่าฟัน
หน้าร้อนสุมให้หัวใจเร่าร้อน
กอดหมอนต้องนอนร้องไห้โศกศัลย์
สงกรานต์คนอื่นใช้น้ำสาดกัน
ส่วนฉันเจ็บดังน้ำกรดสาดใจ
เปล่าเปลี่ยวขาดเธอแล้วมันเปลี่ยวเปล่า
ยากกล่าวออกมาให้เข้าใจได้
คิดถึงแต่เราก็ต้องทำใจ
อย่างไรเธอคงจะไม่เหลียวแล
ไร้ค่าฉันคงเป็นคนไร้ค่า
ราคาตกต่ำช้ำเกินแยแส
ปลงเถอะอย่างไรเขาคงไม่แคร์
ดวงแดกลัดหนองใจน้องต้องตรม
16 เมษายน 2551 18:16 น.
รัสสะตะ
ฉันรู้ว่าเธอนั้นไม่ได้รัก
ฉันรู้อกหักแน่นักคราวนี้
แต่ฉันรั้งใจไม่ได้เสียที
ยอมพลีหัวใจดวงนี้ให้ไป
ค่ำคืนดึกดื่นยังนอนไม่หลับ
นอนนั่งกระสับไปมาหวั่นไหว
เหนื่อยนักกับรักสุมแน่นภายใน
อาลัยกับใจสิ้นไร้ราคา
อยากทักแต่ใจไม่กล้าจะทัก
ปากหนักหัวใจไม่ค่อยจะกล้า
ก็กลัวว่าเขาจะเหนื่อยระอา
ไปสร้างปัญหาซอกแซกถามไถ่วุ่นวาย
คิดถึงอยากบอกให้รู้คิดถึง
ครั้งหนึ่งวันนั้นฉันยังจำได้
รอยยิ้มสายตาที่แสนจริงใจ
ยิ่งใหญ่ถึงแม้แค่ความทรงจำ
หน้าส่วนตัว
1401
