15 มีนาคม 2551 11:47 น.
รัสสะตะ
มีคนเคยบอกกับฉันเอาไว้
ถ้าหากรักใครอย่าปักใจไว้เพียงเขา
จะเจ็บช้ำกล้ำกลืนเกินบรรเทา
หากว่าเขาโยนทิ้งไม่ไยดี
ฉันก็อยากทำให้ได้เหมือนใครบอก
กันเขาหลอกเราก็ควรรู้หลีกหนี
แต่รู้ไหมใจฉันนั้นตัวดี
มันเสียทีรักเขาไปทั้งหัวใจ
ว่าจะเผื่อแต่ใจไม่ยอมเผื่อ
นั่งปาดเหงื่อน้ำตาเริ่มรินไหล
ทำไมหนอไม่เชื่อคำใครใคร
ว่าเผื่อใจเผื่อใจ...ไม่ทุกข์ตรม
ช่างมันเถอะก็หวนกลับไม่ได้แล้ว
ถึงจะแคล้วคลาดกันมันก็สม
ทำไงได้ก็หลงรักพ่อตาคม
ถึงต้องตรมก็จะยอมแลกทั้งใจ
15 มีนาคม 2551 11:46 น.
รัสสะตะ
ชีวิตนี้ชีวิตไหนใครกำหนด
มีหลายบทหลายตอนซ่อนเนื้อหา
บางบทร้ายบางบทดีหลากลีลา
บ้างน้ำตาคลอใจร่ำไห้ครวญ
อนิจจาวาสนาของข้าน้อย
ช่างด่างด้อยมรสุมชีวิตป่วน
มรสุมใจเร่งเร้าเฝ้าก่อกวน
กรีดขีดข่วนให้เจ็บเหน็บทุกข์ตรม
เมื่อไรหนอเมื่อไหร่ใจจะผ่าน
ใจเจ็บด้านปัญหามาถาถม
ความคร่ำเครียดเข้ามาเหมือนมีดคม
แทงฉันจมกองเลือดเชือดกรีดกาย
หน้าส่วนตัว
929
