23 กุมภาพันธ์ 2551 11:00 น.
รัสสะตะ
ฉันอาจเป็นได้แค่จำเลยรัก
ก็อกหักมานานแสนยืดเยื้อ
รักเคยหวานหนุ่มนาข้าวสาวนาเกลือ
เธอบอกเบื่อเพราะรักไม่ช่วยอะไร
ถึงวันนี้ฉันเป็นของที่เธอไม่ได้รัก
อกฉันหักเพราะไม่ใช่แฟนทำแทนไม่ได้
จากนี้คงเป็นได้แค่คนอื่นคนไกล
เป็นแค่ไก่ตาฟางรักลางเลือน
โทรไปเธอก็ไม่ยอมรับสาย
หรือไม่ตรงจังหวะหัวใจชายเถื่อนๆ
นี่แหละความเสียใจที่ถูกเบือน
ใจถูกเฉือนได้โปรดช่วยรับที
แอบรักแอบคิดถึงเธอเสมอ
ได้ยินไหมอยากเจอเธอคนนี้
สันชาตญาณหญิงบอกให้รู้โดยดี
เธอคงมีรักใหม่ใจแทบพัง
21 กุมภาพันธ์ 2551 12:01 น.
รัสสะตะ
ก็อยากดูแลให้มากกว่านี้เหลือกิน
แต่มันยังเขินกลัวเดินเข้าไปผิดที่
ก็ด้วยสถานะของเราที่มี
ถูกตราถูกตีแค่คนแอบมอง
เลื่อนเป็นคนรักก็คงไม่ได้
เข้าอยู่ในใจจงอย่าผยอง
ทำอย่างไรล่ะก็เมื่อใจอยากเกี่ยวดอง
ได้แต่ร่ำแต่ร้องหาสิทธิที่ตนไม่มี
เมื่อยามที่เธอนั้นทุกข์ใจ
คนไกลใจไม่อาจจะสุขขี
อยากจะช่วยแบ่งเบาทุกข์ที่มี
โถคนดีฉันคนนี้คอยห่วงใย
ยามเจอขอยิ้มด้วยสายตา
ก็วาสนามันคงไปไม่ถึงใหน
และถึงแม้เป็นได้แค่คนไกล
แต่ดวงใจขอไปอยู่ใกล้เธอ
ก็ใช่สิฉันมันไม่ใช่แฟน
บางเรื่องคงทำแทนเขาไม่ได้
หน้าที่ต้องทำตามฐานะใจ
คงไม่หวังไปไกลล้ำเขตแฟน
ถึงแม้อยากจะเป็นมากกว่านั้น
แต่ว่าฝันคงเกินและยากแสน
ต้องทำใจก็เราคนแกนแกน
ไม่ใช่แฟนคงทำแทนไม่ได้หรอกเธอ
21 กุมภาพันธ์ 2551 11:46 น.
รัสสะตะ
ความรักนั้นคืออะไร
คือความใส่ใจดูแลห่วงหา
หรือคือต้นเหตุของคราบน้ำตา
มันกว้างใหญ่เท่าฟ้าหรือเล็กเท่าเพียงเม็ดดิน
รักนั้นมาตอนใหนใครบ้างรู้
แล้วตอนนี้รักยังอยู่หรือเลือนหาย
สถานะรักยังมั่นคงหรือคลอนคลาย
มันสลายหรือรอวันจะเติบโต
หน้าส่วนตัว
929
