9 พฤษภาคม 2550 11:13 น.
รัสสะตะ
ฉันก็เป็นดอกไม้เพียงดอกหนึ่ง
ที่เธอพึ่งทิ้งไปไม่เหลียวหลัง
รักที่เคยหวานชื่นกลับครืนพัง
เจ็บประดังถาโถมจนโรยแรง
ต่อไปนี้จะไม่ยอมเชื่อคำหวาน
ของเหล่ามารมันกล่าวถ้อยแถลง
เมื่อมันตายขอให้ท่านยมจับแกง
ให้ฝูงแร้งได้กินลิ้นคนเลว
8 พฤษภาคม 2550 12:59 น.
รัสสะตะ
รักเหลือเกิน..รักเธอที่เฝ้ามอง
รักเหลือเกิน..ขอจองหน่อยได้ไหม
รักเหลือเกิน....จะเอ่ยบอกอย่างไร
รักเหลือเกิน...ขอใจ..นะคนดี
คิดถึงจังเลยนะ..คนที่อยู่ไม่ไกล
คิดถึงให้ทำยังไง..ผิดที่ใจเราไม่กล้า
คิดถึงแต่เธอมา..กลับไม่มีน้ำหน้าจะเอ่ยออกไป
คิดถึงแววตาน่ารัก...ที่ไม่อาจจักลืมหลงได้
คิดถึงยิ้มบรรจงใจ.....ขอห่อกลับบ้านได้ไหมคนดี
7 พฤษภาคม 2550 12:10 น.
รัสสะตะ
ในค่ำคืนอันแสนจะเหน็บหนาว
ไร้แสงดาวเปล่งประกายช่วยทอฝัน
มีเพียงแสงริบหรี่ของพระจันทร์
เป็นเพื่อนกันในวันแสนเหงาใจ
ต้องเจ็บปวดรวดร้าวเพราะความรัก
เจ็บนั้นหนักปวดร้าวเกินแก้ไข
เพราะรักมากน้ำตาหลากเมื่อเธอไกล
สงสารใจตัวเองโดนเล่ห์ลวง
4 พฤษภาคม 2550 08:58 น.
รัสสะตะ
กุหลาบเอย โอ้เจ้าดอกกุหลาบ
กลีบเจ้าอาบสีแดงแต่งแต้มสวย
อวดชูช่อร่ายมนต์มหาละลวย
หอมระทวยโชยกลิ่นเย้าภมร
กุหลาบสวยบ่งบอกถึงความรัก
ให้ประจักษ์รักแท้ยากไถ่ถอน
ก่อกำเนิดนิยายรักหลายบทตอน
ทั้งกาพย์กลอนแสนหวานสะท้านใจ
กุหลาบงามมอบให้เธอที่รัก
ไม่อาจจักเผื่อใจให้ใครใหน
กุหลาบที่เอิบอิ่มก็ปริ่มใจ
แสดงถึงข้างในปริ่มรักเธอ
อยากจะสื่อความในผ่านกุหลาบ
ให้จงทราบว่ารักเธอเสมอ
กุหลาบสวยดอกนี้มอบแด่เธอ
เหมือนเสนอใจไว้ให้เจ้าครอง
4 พฤษภาคม 2550 08:20 น.
รัสสะตะ
ตัวฉันเหมือนโดนคำสาป
โดนดาบความรักปักอก
ต้องช้ำต้องตรอมวิตก
ตลกจนขำไม่ออก
ใจฉันเหมือนโดนลิขิต
ชีวิตเจอรักถลอก
มันเจ็บมันช้ำไม่หยอก
เหมือนหอกจ้วงซ้ำไม่หยุด
ไม่รู้ทางแก้คำสาป
เจ็บตราบจนทุกข์จะหลุด
ฝันร้ายด้วยเจอรักกุด
แสนสุดจะช้ำและเจ็บ
หน้าส่วนตัว
965
