24 กุมภาพันธ์ 2550 13:10 น.
รัสสะตะ
วันนี้...ไม่รู้เป็นอะไร
ไม่เข้าใจตัวเองทำไมเศร้า
เหมือนไม่มีสิ่งหนึ่งข้างกายเรา
มันดูเหงาเปล่าเปลี่ยวในเสี้ยวใจ
วันนี้...ไม่รู้เป็นอะไร
เหมือนทั้งโลกเงียบไปพาใจหาย
เหมือนมันเจ็บเหน็บไปทั้งร่างกาย
เหมือนใจคล้ายด่างพร้อยระห้อยตรม
24 กุมภาพันธ์ 2550 12:14 น.
รัสสะตะ
เมื่อเธอเหนื่อยฉันจะคอยอยู่เคียงข้าง
เธออ้างว้างฉันจะคอยเฝ้าไถ่ถาม
เมื่อเธอเหงาฉันจะคอยเฝ้าติดตาม
ใจเธอหวามฉันจะคอยดูแลใจ
ไม่ต้องห่วงเธอจะมีฉันเคียงข้าง
คอยร่วมทางคอยร่วมคิดเมื่อหวั่นไหว
จะเป็นห่วงดูแลไม่ห่างไกล
ขอเพียงเธอเปิดใจให้ฉันครอง
23 กุมภาพันธ์ 2550 18:20 น.
รัสสะตะ
กลับมาทำไมเมื่อใจร้าง
เมื่อเส้นทางยาวไกลไปเกินกว่า
จะมาร่วมฟูมฟักรักอีกครา
ใจแสนล้ากลับมาอีกทำไม
แต่ก่อนฉันเคยรักสลักจิต
ใยไม่คิดรักตอบบ้างยังสงสัย
เมื่อเวลาผ่านมาแสนห่างไกล
จะรื้อฟื้นไปทำไมให้เจ็บคืน
ถึงฉันโง่ก็ไม่ยอมโง่ซ้ำสอง
จะไม่ลองรักอีกให้ใจฝืน
เจ็บครั้งนั้นปวดร้าวและกล้ำกลืน
ทนสะอื้นเจ็บช้ำระกำทรวง
จะไม่ยอมให้ซ้ำประวัติศาสตร์
ที่เคยพลาดพลาดไปผิดใหญ่หลวง
มาครั้งนี้จะไม่ยอมถูกหลอกลวง
จะไม่ยอมติดบ่วงรักลวงใจ
23 กุมภาพันธ์ 2550 18:01 น.
รัสสะตะ
อยากจะรู้เธอคิดถึงฉันไหม
อยากจะรู้ในใจมีใครบ้าง
อยากจะรู้ใครนั่งอยู่หว่างกลาง
อยากจะรู้มีที่ว่างไหมหัวใจ
อยากจะบอกว่ารักสลักจิต
อยากจะบอกว่าคิดถึงจนอ่อนใหว
อยากจะบอกว่าก้นบึ้งของหัวใจ
ไม่ใช่ใครคือเธอที่เฝ้ามอง
23 กุมภาพันธ์ 2550 17:42 น.
รัสสะตะ
ฉันรู้ฉันนั้นแสนด้อยค่า
ไม่มีราคาสูงค่ามาจากใหน
ฉันรู้ฉันนั้นไม่เท่าใคร
ไม่ควรค่าได้ใจเธอมาครอง
ฉันรู้ฉันทำดีสักกี่ครั้ง
ไม่มีสิทธิจะนั่งเป็นเจ้าของ
ก็ด้อยค่าได้แต่น้ำตานอง
จะต่อรองก็อย่าคิดสิทธิไม่มี
ก็เกิดมาไม่รวยสวยไม่เท่า
ต้องทนเอาเฝ้าทุกข์มิอาจหนี
ชาตินี้ต้องหม่นหมองเศร้าฤดี
เพราะไม่มีสิ่งใดเทียบเทียมทัน
ต้องทนอยู่เดียวดายใต้ชายฟ้า
หวังนภาคอยช่วยไม่เย้ยหยัน
โอ้ความรัก รักจ๋าโดนกีดกัน
หวังสักวันจะสมหวังสักครั้งใจ
หน้าส่วนตัว
927
