"นี่แหละ ๓/๓ ร.ส." ตอน ซวยเพราะมัน

รัศมีจันทร์

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว เมื่อวานนี้เอง ณ โรงเรียนหันคาราษฎร์รังสฤษดิ์ เวลาประมาณ o๗.๕o น. พวกเราชาวร.ส.ทุกคนก็จะค่อยๆทะยอยมาเข้าแถวที่ลานธรรม ระหว่างนั้นเอง อิอิ เป็นปกติที่นร.เราจะคุยกัน และเข้าแถวไม่เป็นระเบียบเท่าไร โดยเฉพาะท้ายๆก็เพราะมันโม้กันอยู่นั้นเอง ซึ่งคือ "ม.๓" นั่นเอง อยู่ดีๆครูชูชาติแกก้อเข้ามาแล้วพูดเสียงนิ่มๆ แบบเนียบ มีมาด ชี้มือไปที่สนาม
       " อะ..ห้องนี้ออกไปเข้าแถวกลางสะนาม" ห้องนี้เป็นห้องแรก ๓/๑
       "........" พากันเงียบหมด ไม่มีเสียงคุย
       "ห้องนี้ด้วย" ห้องที่สองเป็นห้อง ๓/๒ 
       "อะ..แถวนี้ไปด้วยเลย" เป็นห้องเด็กน่ารักป่านจะกลื่นกิน ๓/๓ เอง ดูเหมือนว่าครูเค้าจะเรียกแต่ผู้ชาย แต่ผู้หญิงด้านหน้าเค้าไม่เห็น เห็นผู้ชายออกเลยออกตามมา ก็ปกติจะโดนเรียกยกห้องอยู่แล้วล่ะ แต่คราวนี้ชี้แต่ชาย พวกเราข้างหลังจึงโทษข้าง ที่ออกไป เอ่อ..๓/๔ มันรอดได้งัยว่ะ พวกเราเดินไปอย่างเรียบร้อย แบบอารมณ์เสีย
       " เพราะพวกมึงแหละ ออกมาทำไมเค้าไม่ได้เรียก" เริ่มเดินก็เริ่มด่า ผู้หญิงด้านหลังมันด่าผู้หญิงด้านหน้า...
       " ฮึ่ย...ไอ้สาดเอ๊ย"
       "โธ่เว้ย..." มันก็ด่ากันไปงั้นเอง ไม่มีไร ขนาดโดนไล่ออกมา มันยังไม่สลด ยังคุยต่อ แถมหัวเราะดังแบบโคตะระทุเรศมากเลยล่ะ แต่มันไม่แคร์....
       "เออ..ทำไมล่ะ ก็ออกมาแล้วนิ จะเป็นไรล่ะ" นั้นคือเสียงของผู้หญิงด้านหลังที่ทำประชดด้านหน้า... หลังจากที่พวกเรานั่งยองๆรอตั้งแต่เคารพธงชาติ สวดมนต์ แผ่เมตตา น้องไหว้พี่ พี่รับไหว้น้อง อืม..ยังไม่จบ พี่ประธานแกยังประกาศให้ตัวแทนออกมาอภิปรายเรื่องยุ่งลายอีก โอ๊ย...พี่ค่ะสงสารพวกหนูบ้างไมเนี่ย เมื่อยจะตายแล้ว พอจบเราเริ่มมีหวัง น๊าน..ครูชูชาติแกพูดต่อ อืมม..ถ้าให้บอกคงไม่พ้นเรื่องพวกเรา คงกำลังสอน และแนะตัวอย่างอยู่ อ๊าก..ไม่ไหวแล้วเว้ย เมื่อครูเค้าพูดจบ ก็เดินมาที่พวกเรา มาทางด้านพวกเราบ้าง ส่วนนร.ที่เหลือ พี่ประธานเค้าก็เริ่มทยอยปล่อยไปเรียนตามปกติ อืม..ระหว่างนั้นพวกเราเมื่อยชะมัด โมโหแทบบ้า เพื่อนมันแสดงออกแบบนั้น พวกเราผลัดกันลุกยืน และมีคนแหลมบอกว่ายืนพร้อมกันเลย ประท้วง พวกเราทำท่าไปงั้น ไม่มีใครกล้าหรอก เดี๋ย..ซวยหนักกว่าเดิม อิอิ แต่พอครูแกกำลังเดินมา พวกเรากลับทำแบบไม่มีไรเกิดขึ้น เสียงคุย เสียงด่านั้น หายเงียบไปเลย จากนั้น..ครูเค้าก็พูดอยู่แปปนึง นั่นแหละ..หลังจากนั้นครูเค้าก็สั่งให้วิ่งรอบสนาม ๒ รอบ โอ่โห..พวกเราม.๓ ทั้ง ๓ ห้องถึงกลับหน้าเสีย เหอะๆ..ซวยเลย พอวิ่งเสร็จ..พวกเราก็ต้องเดินไปหาครูเค้าที่ฝั่งโน่น อืมม..เหนื่อยนะค่ะครู ยังต้องเดินไปลานธรรมอีก เมื่อม.๓ ทั้ง ๓ ห้องมาครบ โอ่โห..กลิ่น..เหงื่อทั้งนั้น มันกลั่นมาจากด้านใน ด้วยความเหนื่อยและโกรธ จากนั้น..ครูเค้าก็พูดสอนไป ทั้งหมดหน้าตาเคร่งเครียด เพราะเหนื่อย หงุดหงิด ร้อน ตั้งใจฟังไปงั้นเอง พูดไม่ออกแล้วล่ะ หลังจากนั้นครูเค้าก้อปล่อยไปเรียน แต่ว่า..มันเกินมากว่า ๒o นาทีแล้วล่ะ โอ่โห..จากนั้นด่ากันอีกแล้วค่ะ ต้องเค้าใจมันเหนื่อย แต่พวกเราก็ไม่ได้ถึงกลับตีกัน ง่ายๆดีแต่ปาก ยังงัยก็เพื่อนกัน ถึงจะซวยเพราะมันก็ตาม เอ้า...เฮ้...ไปเรียนวิชางานช่างกันเย้ยย...