27 มิถุนายน 2551 22:41 น.
รัมณีย์
ปีนบันไดไต่ขึ้น......บนคาน
อยู่ข้างล่างยืนนาน...เมื่อยเท้า
ข้างบนอาจเบิกบาน...ยิ่งกว่า เพื่อนยา
ว่าแล้วเพื่อนอย่าช้า..เร่งขึ้น คานหนอ
อายุลุล่วงวาร
ก็เนิ่นนานมามากพอ
ฝืนข่มระทมท้อ
รอพธูคู่เคียงขวัญ
รอไปให้เหนื่อยเปล่า
มีแต่เหงาเศร้าชีวัน
ปีนไต่บันไดพลัน
ผันสู่คานสราญรมย์
อยู่คานสบายดี
ไกลวิถีที่ทุกข์ตรม
ห่างเขตเหตุรักขม
พ้นระทมทุกข์ดวงมาน
บันไดที่ไต่มา
ยกขึ้นฟ้าวางเคียงขนาน
หากจะลงคงอีกนาน
ขอมาใช้ตามใจฉัน
บันไดพาดสู่คาน
สาวเพื่อนบ้านเยี่ยมเยียนกัน
ร่วมคุยร่วมสังสรรค์
ร่วมแบ่งปันความสดใส
ยามสุขยินดีสุข
ยามมีทุกข์ร่วมต้านภัย
ยามเหงามีเราใกล้
ซึ้งน้ำใจมิตรไมตรี
บันไดไต่ถึงดาว
ร้อยสร้อยพราวฝากโฉมศรี
เส้นนี้สร้อยวารี
เพชรมณีน้ำค้างใส
บันไดไต่ถึงจันทร์
พาจอมขวัญท่องเที่ยวไป
จันทร์เจ้าจงช่วยให้
ลูกได้สมภิรมย์ฝัน
ไม่ขอข้าวหรือแกง
แหวนทองแดงสักสิ่งอัน
ขอเพียงได้มีวัน
ดื่มน้ำผึ้งใต้นวลแสง
บันไดไต่รุ้งงาม
เดินกันตามเส้นแสดแดง
เอาสีมาวาดแต่ง
เติมรุ้งฟ้าอีกห้าสี
บันไดไต่วิมาน
พานงคราญข้ามนที
สีทันดรอยู่ตรงนี้
เจ้าคนดีอย่าหวันไหว
เสียงเพลงลาวม่านแก้ว
คล้ายดังแว่วอยู่ไกลไกล
ไม่ว่าชาติภพไหน
ใจคงรักสมัครสมาน
บันไดไต่ไปมา
เชื่อมวิญญาณ์และดวงมาน
จะรักพักบนคาน
ต่อหรือไม่ตามใจสรร
ความรักจะถักทอ
อย่างเพียงพอทุกคืนวัน
ใจเธอและใจฉัน
หลอมรวมกันงามสดใส
บันไดไต่ขึ้นคาน
คือสะพานเชื่อมดวงใจ
บันดาลความรักได้
โดยบังเอิญเกินคิดฝัน
ปีนบันไดไต่ก้าว.....ลงคาน
ใจสองสื่อใจสาน....สอดคล้อง
ตาสองสบตาหวาน..ตาตอบตรึงตรา
จูงมือก้าวช้าช้า.....ชื่นรักเราสอง
24 มิถุนายน 2551 23:12 น.
รัมณีย์
อินทนิลกลิ่นอ่อนเย็น
ช่อดอกเด่นสีม่วงหวาน
ต้นโตสูงใหญ่ปาน
จะเย้ยฟ้าท้าองค์อินทร์
อินทนิลกลิ่นอ่อนต้อง นาสา
หอมชื่นรื่นอุรา เช่นนี้
หอมกลิ่นคือศีลา หอมอยู่ ภายใน
เผยกลิ่นให้รู้ได้ แต่ผู้ รู้ถนอม
งามพร้อมสะพรั่งช่อ ชวนชม
ดอกม่วงเกี่ยวเกลียวกลม กอดล้อม
เตือนจิตให้นิยม รัก สามัคคี
ตายเกิดร่วมภพนี้ อย่าร้างสมัครสมาน
ต้นใหญ่สูงบอกสูง มโนคุณ
เติมต่อก่อการบุญ ทุกด้าน
มีความเกื้อการุณย์ แด่ทุก หมู่ชน
สงบด้วยขันติสมาธิผล เช่นนี้ นิรันดร์สมัย
อินทนิลกลิ่นอ่อนเย็น
ดอกม่วงเด่นสีสวยใส
ได้เห็นเป็นสุขใจ
ใคร่ชวนเพื่อนมาเยือนยล
13 มิถุนายน 2551 00:20 น.
รัมณีย์
เจ้าปักษิณ
เจ้าจะบินกี่หลา
เกิดมาในเมือง
ที่ซอกกระเบื้องใต้หลังคา
นอนรังเศษกระดาษ
ด้วยขาดใบไม้ใบหญ้า
เกาะจับสายไฟแทนกิ่งไม้
อาหารเลี้ยงกาย..คือเศษข้าวร้านค้า
อยู่กับตึกรามและแสงเสียงสี
ความวุ่นวายมากมีดังเมืองบ้า
เมืองกรุงแน่หรือเมืองศิวิไลซ์
ที่เห็นเป็นไปอาจลวงตา
หมอกม่านควันพิษคลุมอากาศ
ห่างไกลธรรมชาติที่ปรารถนา
หรือว่าสภาวะภายใน
กักขังหัวใจให้ด้านชา
ขอบขัณฑ์กางกั้นเป็นบริบท
ควรหรือ..ให้กำหนดโชคชะตา
บินเถิด..บินเถิด..เจ้าปักษิณ
จงโบยบินคืนถิ่นพนา
ตึกรามหาใช่คุกขัง
หากมีความหวังและความกล้า
ขุนเขาลำธารป่าไม้
รอสองปีกติดหัวใจบินไปหา
อิสระเริ่มต้นที่ใจ
บินเถิด..บินไป..สู่นภา
8 มิถุนายน 2551 02:35 น.
รัมณีย์
เธอไปขวาฉันว่าจะไปซ้าย
ใช่ต้องมองแง่ร้ายหมายเดียดฉันท์
แม้จุดยืน ความคิด ผิดแผกกัน
ก็อาจร่วมสร้างสรรค์ประโยชน์คุณ
เพียงเดินสวนคนละด้านของวงล้อ
จะเกิดก่อแรงขันดันล้อหมุน
จุดร่วมคือตรงกลางวางสมดุล
เปลี่ยนแรงต้านเป็นแรงหนุนทุ่นกำลัง
ใช้ปัญญาหาคุณค่าของความต่าง
จัดระบบจัดวางร่างแผนผัง
ไร้โทสะอคติมืดบอดบัง
ย่อมอาจยังความเจริญให้เดินไป
หน้าส่วนตัว
2096
