27 มกราคม 2548 09:49 น.
รัตนินยา
ไอดิน...กลิ่นอุ่น...ละมุนจิต
หอมหวล...ชวนคิด...พินิจฝัน
เคล้าเสียง...เพียงออ...กระทบกัน
ดวงจันทร์...หลับใหล...ในปลายคืน
ท่ามกลาง...เมฆหมอก...ยามสายสาย
สุริยะ...เอียงอาย...คลายรัศมี
น้ำค้าง...โบกลา...พื้นธรณี
ดนตรี...เริ่มขับ...สลับคลอ
26 มกราคม 2548 10:42 น.
รัตนินยา
ถ้าเธอยังสงสัยว่าทำไมเราจึงเลิกกัน
ฉันจะบอก บอกเธอให้เข้าใจ
ว่าเพราะเธอรู้ไหม ก็เพราะใจเธอไม่มั่นคง
ฉันรู้สึก ตั้งแต่วันเขาพบเธอ
ฉันไม่อาจรับ ไม่อาจทนอีกต่อไป
ที่เธอเคยใส่ใจกลายเป็นเย็นชาละเลย
ฉันไม่อาจรับ ไม่อาจทนกับความเฉยเมย
เมื่อเธอไม่คุ้นเคยเราเลยต้องเลิกรา
ถ้าใจเธอรักเขา เราก็ควรจะเลิกกัน
ใช่หรือเปล่า ใช่ไหมที่ฉันทำ
แล้วใยเธอต้องถาม เมื่อเกิดความไม่ไว้ใจ
ในที่สุด ตั้งแต่วันเขาพบเธอ
ฉันไม่อาจรับ ไม่อาจทนอีกต่อไป
เมื่อเธอไม่ใส่ใจแล้วใยจะรักกัน
ฉันไม่อาจรับ ไม่อาจทนอีกสักวัน
อย่าฝืนทนรักกันให้ฉันต้องเจ็บช้ำใจ
26 มกราคม 2548 10:27 น.
รัตนินยา
รู้อยู่แล้วว่าไม่รักกัน
รู้อยู่แล้วว่าไม่สนใจ
รู้อยู่แล้วว่าเธอรักใคร
รู้อยู่แก่ใจ...ดีแล้ว
รู้อยู่แล้วว่าไม่เหมือนเดิม
รู้อยู่แล้วว่าไม่เหมือนเก่า
รู้อยู่แล้วว่าไม่ใช่เรา
รู้อยู่แก่ใจ...ดีแล้ว
รู้อย่างนี้จะไปให้นาน
รู้อย่างนี้จะไปให้ไกล
รู้อย่างนี้ว่าเธอไม่มีหัวใจ
รู้อยู่แก่ใจ...ดีแล้ว
รู้อย่างนี้จะไม่รักเธอ
รู้อย่างนี้จะไม่สนใจ
รู้อย่างนี้จะไม่รักใคร
รู้แต่อย่างไร...ก็รักเธอ
ฉันรู้อยู่อย่างเดียวคือรักเธอ
26 มกราคม 2548 10:19 น.
รัตนินยา
ฉันเป็นลูกสาวคนเดียว
แต่อยากจะมีพี่ชายมาเกี่ยวมาคอยดูแลใส่ใจ
ฉันเป็นลูกสาวพ่อหวง
แต่อยากจะมีพี่ชายมาห่วงมาคอยดูแลห่วงใย
แต่จะมีไหมพี่ชาย
คนคนนั้นที่ฉันต้องการ
อยากให้ช่วยทำการบ้าน
เวลางานเยอะทำไม่ไหว
แต่จะมีไหมพี่ชาย
คนคนนั้นที่ฉันคิดถึง
หากว่ามีสักคนหนึ่ง
ฉันก็คงสุขใจ
หากว่ามีสักคน
ที่ทำให้ได้ดังใจ
อยากจะเปลี่ยนจากพี่ชาย
ให้กลายเป็นคนรักกัน
หากว่ามีสักคน
ที่ทำให้ได้ดังใจ
และรู้ว่าเขาเป็นใคร
จะบอกออกไปว่า รักเธอ...
25 มกราคม 2548 14:43 น.
รัตนินยา
เป็นเพียงผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งยังรักเธอมากมาย
และไม่เคยลดน้อยลงไปกว่าที่เคยผ่านมา
เป็นเพียงผู้หญิงเดินดินที่ดูว่าไม่มีค่า
แต่ทุกเวลาก็รักเธอ
มีเพียงความรักที่ฉันไม่เคยให้ใคร
เพราะรู้ว่าใจนั้นเป็นของเธอ
อยากจะได้พบ ได้เห็น ได้เจอะเจอ
แม้รู้ว่าเธอจะไม่สนใจ
หน้าส่วนตัว
1671
