16 มกราคม 2552 22:04 น.
รัตนราช
ทุกค่ำคืนในความฝันของฉัน
ช่างสุขสันต์ฉันพบเธอฉันคิดถึง
นี่หรือไรที่หัวใจใฝ่คำนึง
ฉันรู้ซึ้งว่าเธยังอยู่ข้างกัน
ก้าวผ่านพ้นระยะทางที่ไกลห่าง
ข้ามช่องว่าระหว่างเราที่ขวางกั้น
แสนคุ้มค่ากับเวลาที่รอวัน
เพราะเธอนั้นยังคงอยู่ฉันรู้ดี
ใกล้หรือไกลที่ไหนไหนเธอยังอยู่
โปรดรับรู้หัวใจฉันไม่หน่ายหนี
ประตูใจเธอเปิดไว้นานเต็มที
เธอคนดีก็มาอยู่ในใจกัน
และหัวใจของฉันยังคงอยู่
โปรดรับรู้สำผัสรักเราสุขสันต์
รักจะอยู่ตลอดไปชั่วนิรันดร์
ชั่วกัปกัลป์รักเรานั้นยังตราตรึง
ฉันรักเธอถึงอย่างไรไม่ทอดทิ้ง
รักแท้จริงฉันเชื่อว่าต้องไปถึง
ชีวิตฉันทั้งชีวิตยังคำนึง
ใฝ่ฝันถึงรักของเราต้องก้าวไป
อยู่ที่นี่อยู่กับฉันไม่ต้องกลัว
ฉันรู้ตัวหัวใจฉันไม่หวั่นไหว
เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป
เธอปลอดภัยหัวใจฉันพลันสุขตาม
15 มกราคม 2552 04:10 น.
รัตนราช
เมื่อแสงจันทร์สาดส่องไปตามถนน
ยามมืดมนฤดูร้อนที่มาถึง
เสียงฝีเท้าขวักไขว่ในคำนึง
โลกถูกตรึงลอยขึ้นในทันใด
เราจะสรรค์สร้างสวรรค์บนทางนี้
บทรักที่ไพเราะกว่ากวีไหน
แม้ลูกอมที่ว่าหวานสักปานใด
ไม่อาจเปรียบเทียบได้กับกายเธอ
เหงื่อเริ่มชุ่มฉาบผิวกายเพราะไอรัก
ฉันเป็นหลักให้เธอยึดกันพลั้งเผลอ
เร่งจังหวะผลัดรุกรับฉันกับเธอ
ยังพร่ำเพ้อแม้กายชิดสนิทกัน
เมื่อแสงไฟดับลง ณ ตรงนี้
สวรรค์ที่สองเราร่วมสร้างสรรค์
ได้เกิดขึ้นตามประสงค์กันและกัน
ปล่อยให้ฉันได้สร้างสรรค์เถิดคนดี
ไม่เคยพอในรสรักที่มอบให้
หยุดไม่ได้อยากสัมผัสเธอทุกที่
ความเริงใจอยากมอบให้เธอคนดี
หากแม้มีคงไม่พอต่อหัวใจ
แสงจันทรานวลผ่องกระทบผิว
ลิ้มรสชิวหาหวานกว่าสิ่งไหน
ฉันตกอยู่ในห้วงรักเธอทันใด
และคงไม่มีคำใดมาเปรียบปาน
หายใจออกหายใจเข้ากระเส่าซ่าน
ดื่มด่ำนานไร้เสียงแทรกประสาน
ผลัดขึ้นลงตามอารมณ์เราต้องการ
มิอาจต้านต้องเคลื่อนไหวไปพร้อมกัน
เราเร่งใส่ไฟรักอย่างท่วมท้น
ในบัดดลเราล่องลอยสู่สวรรค์
รู้สึกถึงความเบาหวิวในใจพลัน
เท้าเรานั้นเหมือนไม่แตะพื้นเลย
สิ่งที่ฉันทำให้เธอใครรู้บ้าง
แม้โลกกว้างยังไม่อาจเฉลย
จักรวาลที่กว้างใหญ่กว่าที่เคย
ไม่รู้เลยไม่เข้าใจในรักเรา
จังหวะรักประโคมไปไม่หยุดนิ่ง
ทุกทุกสิ่งอยู่ในมือไม่เร่งเร้า
จูบของเธอกับฉันซ่านแผ่วเบา
บทรักเรายังดำเนินตามแผนใจ
ฉันรู้สึกเหมือนเป็นชายที่สุขล้น
สุขกับคนในห้องเดียวกันได้
เราไม่หลับยังต้องการเริงรักไป
ทำจนได้เท่าที่ใจเราต้องการ
อยากทำได้ให้เหมือนคำที่พร่ำบอก
สนองตอบความรักที่หอมหวาน
หลับไม่ลงหากใกล้เธอฉันต้องการ
อยากก่อสานสัมพันธ์ฉันรักเธอ
ไม่เคยพอในรสรักเลยสักครา
หากมองตาเธอทุกทีมีพลั้งเผลอ
ทำไมฉันถึงอยากเริงรักกับเธอ
รู้แล้วเออฉันกับเธอไม่เคยพอ
15 มกราคม 2552 03:32 น.
รัตนราช
ผ้าดำหรือผ้าขาว ที่หนุ่มสาวเปรียบเทียบคน
ยิ่งฟังยิ่งสับสน อลวนไม่เข้าใจ
หากเปรียบดั่งผ้าขาว ชีวิตเราย่อมสดใส
สีสันแต่งแต้มไป เศร้าสุขใจไม่ว่ากัน
เหมืนคนดีอยู่แล้ว ดูผ่องแผ้วไร้เสกสรรค์
บริสุทธิ์ผุดผ่องพันธุ์ เหตุใดกันคนจึงเลว
หากเปรียบดั่งผ้าดำ ชีวิตต่ำเหมือนตกเหว
ร้อนรุ่มสุมเพลิงเปลว บางคนเลวกลับตัวดี
เหมือนคนยังเลวอยู่ มาคิดดูไร้ราศี
หากว่าซักล้างดี ชีวิตนี้ขาวกลับมา
อุปมาอุปไมย บุคคลใดช่างเสาะหา
เปรียบเทียบชาวโลกา ดุจผืนผ้าขาวกับดำ
แล้วแต่คนจะคิด ถูกหรือผิดเรื่องขำขำ
เพราะเรื่องขาวกับดำ เป็นลำนำคู่กันไป
โลกนี้เหมือนสีเทา ดำกับขาวผสมใส่
มืดบ้างสว่างไป ครรลองในชีวิตคน
ทำใจให้สุขเถิด ยากจะเกิดมาอีกหน
ประเสริฐสุดคือคน รวยหรือจนดิ้นรนไป
ใส่ใจคนรอบข้าง อย่าปล่อยร้างทิ้งไปไหน
ดูแลและห่วงใย หากสายไปจะโศกา
หน้าส่วนตัว
639
