26 เมษายน 2550 22:46 น.
รักแล้วลืมไม่ลง
อันความร๊าก เกิดได้ อย่างงัย ม่ะเคยรู้
แล้วอยู่ๆ มาทามใจ สั่นหวั่นไหว
เริ่มจากร๊าก ที่ซึ้ง เต็มดวงใจ
แต่แล้ว ยัยหายจาง วับไปลับตา
กายแทบหลับ จัยแทบ.. แปลกจิงหนอ
เดี๋ยวมีต่อนะคะ
28 มกราคม 2550 21:42 น.
รักแล้วลืมไม่ลง
เจอหน้ากัน ทุกวัน ฉันแสนทุกข์
ไม่มีสุข บางเลย เพียงสักนิด
ทั้งที่จริง ใจอยาก ได้ใกล้ชิด
แล้วมาคิด ห่างสักนิด เดี๋ยวคงลืม
10 มกราคม 2550 19:05 น.
รักแล้วลืมไม่ลง
รอวันนั้นวันนี้และวันนั้น
ในวันนั้นวันนี้ที่วันนั้น
และแล้ววันนี้ในวันนั้นไม่เหมือนในวันนั้น
แล้ววันนั้นเมื่อไหร่จะเหมือนในวันนี้
3 ธันวาคม 2549 11:45 น.
รักแล้วลืมไม่ลง
โคงรุ้งที่ปลายฟ้า...แทนความห่วงหาของฉัน
เจ็ดสีแทนความผูกพัน...ยึดมั่นสองเราด้วยใจ..
แม้ห่างไกลกันเกินครึ่งฟ้า...
แต่หวานลมอุ่นยังอยู่ใกล้ใกล้...
เชื่อมด้วยโค้งรุ้ง..ที่ปลายฟ้าไกล...
เหมือนสัญญาว่าหัวใจ..จะไม่มีใคร...
...นอกจากเธอ...
26 พฤศจิกายน 2549 15:02 น.
รักแล้วลืมไม่ลง
ฉันอกหักเพราะนายนายรู้ไหม
นอนร้องไห้เจ็บที่ใจนายไม่สน
นายทำได้ทำเหมือนฉันไร้ตัวตน
มองผ่านคนอย่างฉันไม่ใยดี
เสียน้ำตากี่หยาดและกี่หยด
ไม่แทนทดนายได้ใจดวงนี้
นายไม่รักฉันไม่ว่านะคนดี
อย่าเดินหนีแค่นั้นก็เพียงพอ
หวานอมขมกลืน
ผู้แต่ง