1 พฤศจิกายน 2548 20:36 น.
รักนะเด็กโง่
ที่ฉันมาหา
ไม่ได้มาง้อหรอกน่ะ จะบอกให้
เสียใจด้วย นี่คือครั้งสุดท้าย
ที่ฉันจะย่างกรายมาที่นี่
แค่จะมาดูให้แน่ใจ
เธอก็ผู้ชายธรรมดา ธรรมดาแบบนี้
นิสัยก็กะล่อนเต็มที
เฮ้อ หน้าตาก็แบบนี้
ฉันนี่มีตาหามีแววไม่เลย จริง จริง
1 พฤศจิกายน 2548 20:24 น.
รักนะเด็กโง่
ก้มหน้าฟังอย่างเหม่อลอย
น้ำตาก็ค่อยๆหลั่งไหล
ยังไม่เคยร้องไห้กับใครๆ
แต่เก็บไว้ไม่ไหว จริง จริง
จะมองฉันแบบไหนก็ได้
เพราะต่อไปก็หมดความหมายทุกสิ่ง
คือสรุปว่าฉันถูกเธอทิ้ง
สุดท้าย ขอบคุณที่ให้พักพิง คนเลว
1 พฤศจิกายน 2548 20:16 น.
รักนะเด็กโง่
เหล่เธอจนตาจะกลับ
เพื่อนๆก็คอยกัดคอยงับท้ากันใหญ่
แน่จริงแกเดินเข้าไปขอคืนดีเลยเป็นงัย
แล้วก็หอมแก้มฟอดใหญ่ๆ กล้ามั้ย "ทำเลย"
ไอ้เราก้ออายเป็นเหมือนกัน
จะให้ด้านตลอดงานได้ยังงัยละเพื่อนเอ๋ย
แล้วแกยังยกพวกมาเชียร์ เอาเลย เอาเลย
โธ่เอ๊ย แค่มองเฉยๆยังเกือบไม่กล้า
พวกแกก็ดูหน้าเขาซิ
เขาคงไม่อยากคืนดีกับฉันหรอกน่า
เลิกหวังอะไรลมๆแล้งๆได้แล้วละน่ะ
จะได้มีเวลาให้พวกแกเต็มที่งัย