16 กุมภาพันธ์ 2552 22:39 น.
รักคนดี
เป็นอย่างไรบ้างล่ะจ๊ะคนเก่ง
ทำอวดเบ่งด่าว่าซะเสียหาย
ทำดูถูกมองพี่ดั่งวัวควาย
ยังไม่วายอ่อนไหวกับคำกลอน
โบราณว่าเสาหลักที่ปักมั่น
ผลักนานวันด้วยมือยังโอนอ่อน
แล้วฤทัยเช่นสาวดังงามงอน
ไม่เอนอ่อนให้พี่ก็เกินไป
ครั้นเดี๋ยวนี้ทำมาเป็นลุ่มหลง
พอค่ำลงชอบถามจะไปไหน
ไปอย่างไรไปกับใครไปทำไม
ถามเข้าไปถามซะตอบไม่ทัน
ชักรำคาญจนอยากทำนิ่งเฉย
ถามไปเลยเรียกไปเถอะไม่อยากหัน
เดี๋ยวทูนหัวโกรธขึ้นมาไล่ฟาดฟัน
ชีพสะบั้นสิ้นแน่ชีวีเรา
เริ่มคิดถึงอดีตเมื่อครั้งก่อน
อยากจะนอนจะนั่งไม่เคยเหงา
มีเพื่อนๆร่วมก๊วนมาช่วยเมา
โธ่เอ๋ยเราไม่น่าหาเรื่องเลย
อิสระที่เคยมีพลันหายวับ
ชีวิตกลับเป็นทาสได้ไงเหวย
สำคัญว่าพบอัปสรแน่ๆเลย
พิโธ่เอ๋ยกลายเป็นยักษ์ในฉับพลัน
โถเราหนอเอาชนะใจเจ้าได้
สุขฤทัยเหมือนไปขึ้นสวรรค์
กลับแพ้พ่ายย่อยยับอย่างไรกัน
คิดทุกวันโถเราหนอไม่น่าเลย.. T_T
12 กุมภาพันธ์ 2552 00:35 น.
รักคนดี
มาบัดนี้คิดถึงเจ้าคมขำ
ช่างตอกย้ำกับคำว่าคิดถึง
เหตุไฉนเจ้ามาทำบึ้งตึง
ไม่คำนึงถึงคืนวันผันผ่านมา
เป็นอย่างไรสบายดีหรือไม่
หรือจิตใจเจ้ายังคงอ่อนล้า
หรือมีใครทำให้ช้ำอุรา
หรือเพราะว่าเบื่อพี่เสียเต็มทน
อยากจะพบนงคราญใจแทบขาด
แต่มิอาจด้วยไม่รู้อยู่แห่งหน
ทำได้เพียงกล้ำกลืนสู้ฝืนทน
ขอหน้ามลโปรดได้จำนรรจา
แม้พี่ผิดสิ่งใดช่วยบอกกล่าว
จงบอกเล่าถึงเรื่องที่เป็นปัญหา
มีเรื่องค้างคาใจเอ่ยวาจา
อยู่ๆมาเงียบเฉยด้วยเหตุใด
นะจ๊ะนะบอกพี่มาเถิดคมขำ
เจ้าเงียบงำพี่คงมิรู้ได้
น้องมาขุ่นเคืองพี่เรื่องอะไร
บอกได้ไหมบอกพี่เถิดนะคนดี
7 กุมภาพันธ์ 2552 01:00 น.
รักคนดี
ถ้ายามนี้จิตใจเจ้าแสนเศร้า
ขาดคนเคล้าคลอคู่ถวิลหา
จงมาซบอกพี่หลั่งน้ำตา
ให้พี่ยาช่วยปลอบประโลมใจ
ถ้าวันนี้สุดเหงาเศร้าว้าเหว่
จะหันเหเหลียวหน้าไปทางไหน
ยากจะเอ่ยปากออกบอกผู้ใด
อึดอัดใจอัดอั้นตันอุรา
ตัวพี่นี้เข้าใจในนวลน้อง
เฝ้าประคองดวงฤทัยที่อ่อนล้า
จึงได้ส่งอ้อมแขนอบอุ่นมา
ช่วยนำพาน้องลุกขึ้นอย่างมั่นคง
6 กุมภาพันธ์ 2552 01:21 น.
รักคนดี
เขียนถึงใครคนหนึ่งซึ่งเคยรัก
เธอมาหักอกคนรักอย่างข้าฯ
ยังตอกย้ำเชือดเฉือนด้วยวาจา
ว่า"ไอ้บ้าเขียนกลอนมาทำไม"
ไม่เป็นไรถึงกลอนนี้จะบ้า
แต่ทว่าบ้ารักเธอใช่ไหม
"ฉันไม่อยากเห็นหน้าไสหัวไป"
หมดเยื่อใยถีบหัวส่งหรือกานดา
บอกอีกครั้งถึงจะบ้าก็บ้ารัก
เธอพูดหนักว่า"กลอนรักบ้าๆ"
ไม่เห็นค่ารักเราเลยหนอแก้วตา
"เอ็งจะมาเซ้าซี้อยู่ทำไม"
แล้วเราจะทำไงดีล่ะทีนี้
โดนวจีด่าว่าแล้วผลักไส
ช่างหัวเธอด่าได้ก็ด่าไป
ไม่เป็นไรเพราะเราหน้าด้านทน
โบราณว่าน้ำหยดหินหินยังกร่อน
ใจเจ้าหล่อนต้องลองดูสักหน
คงไม่แกร่งเกินไปกว่าใจคน
บ้าเหลือทนอย่าเราเป็นแน่นอน....
3 กุมภาพันธ์ 2552 12:45 น.
รักคนดี
เมื่อยามรักน้ำต้มผักที่แสนขม
เจ้ายังชมว่าหวานปานน้ำผึ้ง
มาครานี้ยามเจ้าหน้าบึ้งตึง
รสน้ำผึ้งเจ้าก็ขมจนเกินทน
นี่แหละหนาดังว่ามารยาหญิง
มากเสียจริงเปรียบเช่นพายุฝน
เดี๋ยวกระหน่ำสาดซัดให้กังวล
เดี๋ยววกวนซ้ายขวาระอาใจ
อันที่จริงหญิงชายหมายมีรัก
เพียงเจ้าหักจิตใจหน่อยได้ไหม
เมื่อตัวพี่จำต้องอยู่ห่างไกล
ตัวเจ้าใยมิคิดห้ามใจตัว
มีคนบอกถึงเรื่องของโฉมศรี
ว่าเจ้านี้แบ่งใจให้ใครทั่ว
ใยจึงได้ก่อเรื่องให้หมองมัว
ให้ครอบครัวขื่นขมทนกล้ำกลืน
เมื่อข่าวคาวของเจ้ามาเข้าหู
ว่ายอดชู้ปันใจให้ชายอื่น
ได้เห็นแล้วพี่แทบล้มทั้งยืน
อยากคว้าปืนไปยิงเสียให้ตาย
แต่พอตั้งสติจึงได้คิด
ถ้าทำผิดพลาดไปจะเสียหาย
ถึงฆ่าเจ้าจนสิ้นชีวาวาย
ใจโฉมฉายก็มิได้หวนคืนมา
เมื่อเจ้าไม่เห็นค่าของความรัก
กลับมาหักคำสัญญาที่มีค่า
ไม่คำนึงถึงห้วงวันเวลา
ที่ผ่านมาเคยร่วมเคล้าคลอกัน
พี่จึงต้องลืมเจ้าเสียให้สิ้น
ว่าชีวินเคียงคู่เป็นแค่ฝัน
ถึงต้องใช้เวลาเนิ่นนานวัน
จะฝ่าฟันเพื่อชีวิตที่เรืองรอง
หน้าส่วนตัว
951
