18 มีนาคม 2547 13:50 น.
ระเนนระนาด
เท้าที่ก้าวย่างทางที่ทอดยาว
หลากหลายเรื่องราวเรารู้เต็มอก
เสียดแทงสุดทานสะท้านสะทก
ยังอยากเป็นนกรักผกโผบิน
ทะเยอทะยานสุดฝันสุดฝั่ง
ยังวาดยังหวังพลังไม่สิ้น
บางคราวอ่อนล้าน้ำตารดริน
ผกผันผกผินพลัดถิ่นพลัดทาง
ที่ไหนรังนอนแรมรอนเหน็บหนาว
ทางที่ทอดยาวเท้าที่ก้าวย่าง
เราอาจเพลี่ยงพล้ำหมอกพรำอำพราง
ดิ่งเหวเวิ้งว้างหลงทางหลงทิศ
ยังคงมั่นใจในสิ่งที่ฝัน
แม้ว่าบางวันหวาดหวั่นหวุดหวิด
คับแค้นคลุ้มคลั่งยังคงยั้งคิด
เมื่อมีมิ่งมิตรร่วมทิศทางไป
มาร่วมบรรเลงบทเพลงขับขาน
วันไหวอ่อนหวานวันวารอ่อนไหว
ขอบฟ้าอีกฝั่งแม้ยังอีกไกล
ช้านิดเป็นไร...บินไปด้วยกัน
18 มีนาคม 2547 11:02 น.
ระเนนระนาด
สวัสดีความรักชักนำให้
ทะเลสวย ท้องฟ้าใส ใบไม้สี
ดอกไม้แย้มแก้มอิ่มปริ่มยินดี
ความสุขอันล้นปรี่ไม่มีจาง
แม้สายหมอกอ้อยสร้อยอยู่อ้อยอิ่ง
ไม่น้อยกว่าความจริงสิ่งเอ่ยอ้าง
ว่าความรักคือตะวันอันวาดวาง
ให้เราเห็นเส้นทางกลางหมอกมน
ที่วนเวียนอ้างว้างก็ว่างวาย
ที่หม่นหมองมากมายก็คลายหม่น
ที่รุ่มร้อนทุรนทุรายคลายร้อนรน
ที่สับสนสงสัยก็คลายคลา
ก็เพราะมีความรักชักนำให้
เปิดหน้าต่างหัวใจให้รู้ว่า
ท้องฟ้ากว้าง ทะเลไกล สุดสายตา
ยังงดงามเกินกว่าจะเมินมอง
18 มีนาคม 2547 10:42 น.
ระเนนระนาด
เพียงจะเอ่ยออกไปใจก็หวั่น
กลัวถึงวันต้องเผชิญความเมินเฉย
เพียงพูดคุยกับคุณคนคุ้นเคย
ไม่กล้าบอกคุณเลยใจเอ๋ยใจ
ว่ารักคุณรักคุณรักคุณมาก
หากทนได้ไม่ลำบากอย่าผลักไส
ถ้หากเพียงวันนี้คุณมีใคร
ขอเป็นเพื่อนชิดใกล้....ได้ไหมคุณ
หน้าส่วนตัว
438
