ตามหาฟ้า ตอนที่ 1 เปลวเทียนที่เปียกน้ำ

ระฟ้า

ต๋องเรียนอยู่โรงเรียนแห่งหนึ่งที่อยู่ใจกลางกรุงเทพ โรงเรียนนี้ดูโอ่อ่ากว้างใหญ่ และก็มีลูกคนมีสตางค์มาเรียนมากมาย เพราะฉะนั้นสังคมที่โรงเรียนนี้จึงดูไฮโซ นั่นก็หมายถึง มีแต่เด็กที่พ่อแม่มีสตางค์เรียนอยู่มาก แม้ต๋องจะมีฐานะไม่รวยนัก แต่ก็เรียกได้ว่าพอมีพอกิน อยู่ในระดับปานกลาง แค่ได้เรียนก็ถือว่าต๋องโชคดีมากแล้ว ต๋องเรียนอยู่ห้อง ป.3/4 ถึงหน้าตาต๋องไม่ดีนัก แต่ต๋องก็ดูมีเสน่ห์ เป็นที่รักของเพื่อนและอาจารย์ ต๋อง แอบชอบเด็กสาวคนนึงซึ่งเรียนอยู่ห้อง ป.3/3 ต๋องเองก็ไม่รู้เหมือนกันทำไมถึงชอบเค้า เพียงแต่คิดในใจว่า ผู้หญิงคนนี้น่ารัก อยากคุยด้วย และอยากเป็นเพื่อนกับเขา แต่ โดยนิสัยต๋องแล้วเป็นคนขี้อาย พูดน้อย ไม่ค่อยกล้าแสดงออกนัก จึงทำให้เวลาเจอเด็กผู้หญิงคนนี้ทีไร ก็ไม่กล้าเข้าไปคุยซักที จึงได้แต่แอบมองเด็กผู้หญิงคนนี้มาตลอด เด็กผู้หญิงคนนี้เธอชื่อว่า นุช นุชเป็นเด็กที่น่ารัก และก็มีเด็กผู้ชายคนอื่นแอบชอบเธออยู่หลายคน แต่มีคนหนึ่งที่ ดูเหมือนว่า นุชจะชอบคุยกับเด็กผู้ชายคนนี้ด้วยมาก เด็กผู้ชายคนนี้ชื่อว่า เพชร เพชรกับนุช รู้จักกันเพราะว่าเป็นเพื่อนร่วมห้องเดียวกัน และนั่งติดกัน จึงทำให้สนิทกันมาก ไม่ว่ามีอะไร นุชก็จะมาให้เพชรช่วยเหลือ ไม่ว่าจะเป็นการบ้าน ทำเวรห้อง และนั่งเป็นเป็นเพื่อนรอพ่อกับแม่นุชมารับ เพชรช่วยนุชหลายอย่าง ซึ่งแตกต่างจาก ต๋องที่ยายมารับและก็ขึ้นรถเมย์กลับบ้าน ฐานะนั้น นุชกับเพชร เรียกได้ว่ารวย เรียกได้ว่า พ่อกับแม่เป็นคนมีสตางค์ ซึ่งต่างจากต๋อง ที่ฐานะทางบ้านพอมีพอกิน วันหนึ่ง ตอนพักเที่ยง ต๋องนั่งกินข้าวอยู่ที่โรงอาหาร ก็เห็นนุชเดินร้องไห้ไปนั่งใต้ต้นไม้อยู่ที่สนามเด็กเล่นคนเดียว เพื่อนต๋องจึงทักต๋องให้ เดินเข้าไปหานุช ต๋องจึงรวบรวมความกล้า พร้อมกับคิดในใจว่า ทำไมนุชถึงร้องไห้นะ แล้วเราต้องทำยังงัยนุชถึงจะหยุดร้องนะ เพื่อนต๋องก็เชียร์ต๋องให้เดินเข้าไปหานุช แล้วต๋องก็ตัดสินใจ ค่อยค่อยเดินเข้าไป จนยืนอยู่ตรงหน้านุช และยืนอยู่ซักพัก ต๋องจึงพูดขึ้นว่า "นุชร้องไห้ทำไมเหรอ" นุชเงือยหน้าขึ้นมอง และตอบกลับไปว่า "เธอเป็นใคร รู้จักชื่อเราได้ยังงัย" ที่ต๋องรู้จักชื่อนุชก็เพราะ เพื่อนเพื่อนของต๋องแอบไปถามพวกเด็กห้อง 3มา และก็ด้วยที่ว่า มีคนมาจีบนุชมาก เลยทำให้เป็นที่รู้จักของเด็กผู้ชายหลายคน เมื่อต๋องได้บอกเหตุผลที่รู้จักรนุชแล้ว ก็ได้ถามนุชว่าทำไมถึงมานั่งร้องไห้ เมื่อได้ยินเหตุผลที่นุชมานั่งร้องไห้ ต๋องก็รู้สึกดีใจมาก เพราะที่นุชมานั่งร้องไห้ก็ด้วยเรื่องที่ว่าเพชรจะต้องย้ายโรงเรียน ในช่วงกลางเทอม เพราะพ่อแม่ของเพชรต้องไปทำงานต่างประเทศ ซึ่งไม่มีใครอยู่ดูแลเพชร เมื่อนุชรู้ข่าวว่าเพชรต้องย้ายโรงเรียนกลางเทอมจึงรู้สึกเหงาเพราะต้องจากเพื่อนสนิทไป ตั้งแต่วันนั้นมา ต๋องจึงได้รู้จักนุช และได้คุยได้เล่นกับนุชมาตลอดจนมาถึงปลายเทอมในวันสอบวันสุดท้ายเพื่อปิดภาคเรียน ต๋องได้ฝากเพื่อนซื้อแหวนวงหนึ่งมา เพื่อที่จะนำมันมาให้นุช ถึงแม้แหวนนั้นจะมีราคาแค่ 5บาท แต่ต๋องก็ตั้งใจจะให้นุชด้วยความจิงใจ เพราะวันนี้เป็นวันเกิดของนุช แต่ทว่า เมื่อต๋องนำแหวนวงนั้นมาให้กับนุช นุชกลับพูดขึ้นว่า "นุชมีแหวนแล้วนะต๋อง" ต๋อง ได้ยินดังนั้นก็รู้สึกงง แต่เมื่อสังเกตเห็นที่นิ้วนางซ้ายของนุช ก็มีแหวนสวมอยู่ที่มือซ้ายของนุชอยู่แลวจิงจิง แต่แหวนวงนั้นมันส่องประกาย เห็นเป็นประกายแหวน ซึ่งแตกต่างจากแหวนของต๋องราวฟ้ากับดิน ต๋องจึงถามนุชด้วยความสงสัยว่า "นั่นแหวนนุชเหรอ" นุชจึงอย่างอึดอัดเล็กน้อยว่า ใช่ และพูดต่อไปว่า "พ่อแม่นุชกับพ่อแม่เพชร ให้นุชกับเพชรมั่นกัน พอนุชกับเพชรเรียนจบ นุชก็จะได้แต่งงานกับเพชรเลย" เท่านั้นเอง เมื่อสิ้นสุดคำพูดของนุช ต๋องได้แต่ยืนเหม่อเลยพร้อมกับกำแหวนของเล่นนั้นไว้แน่น ส่วนนุชก็พูดต่อไปว่า "ต๋อง นุชเรียนที่โรงเรียนนี้เป็นเทอมสุดท้ายแล้วนะ และวันนี้ก็เป็นวันสอบวันสุดท้าย และเป็นวันสุดท้ายที่นุชจะเจอต๋อง พรุ่งนี้นุชต้องไปต่างประเทศกับพ่อแม่แล้ว วันนี้ต๋องต้องอยู่รอพ่อกับแม่นุชเป็นเพื่อนนุชนะ นุชไม่อยากนั่งรอคนเดียว เดี๋ยวพอสอบเสร็จ เจอกันหน้าประตูโรงเรียนนะ" เมื่อสิ้นสุดปะโยคต่างต่างที่นุชพูด ต๋องได้แต่ยืนนิ่งและตอบเพียงสั้นสั้นว่า "อืม...ได้สิ" พอสอบเสร็จ ต๋องก็รีบมารอนุชที่หน้าประตูโรงเรียน ต๋องรอ รอจนยายต๋องมารับ และยายก็ถามต๋องอย่างทุกครั้งว่า วันนี้เป็นยังงัยบ้างลูก ต๋องทำหน้าจ๋อย และซึมซึม และไม่ได้ตอบอะไร ยายจึงพูดขึ้นว่า "เมื่อกี้ยายเจอหนูนุช เพื่อนของหลาน หนูนุชฝากบอกมาว่า ขอบคุณที่ดูแล และเป็นเพื่อนคุย มาตลอดเทอมนึง" เพียงเท่านี้ ต๋องก็ได้แต่ยิ้มแล้วก็ร้องไห้ออกมาพร้อมกับพูดด้วยน้ำตาว่า"ยายครับ ทำไมคนที่ผมรักต้องหนีผมไป นุชเป็นเพื่อนผม ผมรักนุชครับ" ยายหน่อยจึงเข้ามาโอบกอด ต๋องด้วยความรักและอ่อนโยนและพูดขึ้นว่า "หนูนุชคงเหมือนพ่อกับแม่ต๋องเหรอ อย่าสับสนสิหลานยาย หลานยังเด็กนะ หลานอายุแค่ 8ขวบเอง ไปกลับบ้านได้แล้ว" แล้วหลานยายก็พากันกลบบ้าน สำหรับต๋อง ถึงต๋องจะอายุแค่ 8ขวบก็รู้จักมีความรัก แต่มันอาจจะดูเกินเด็กไปที่ต๋องจะคิดอะไรไปไกล แต่อาจจะเป็นเพราะว่า ต๋องไม่เคยได้รับความอบอุ่นจากพ่อและแม่ นุชอาจเป็นเพื่อนคนเดียวของต๋องที่ทำให้ต๋องรู้สึกสนุก รู้สึกอบอุ่น รู้สึกดี แต่สิ่งเหล่านี้มันต่างกัน จริงแล้วไม่อาจจะมารวมกันได้ แต่สำหรับต๋องแล้ว แม้ต๋องจะยังเด็ก แต่ต๋องก็รู้ค่าของมัน เพียงแต่ว่าต๋องยังแยกแยะมันออกมาไม่ได้เท่านั้นเอง