19 พฤศจิกายน 2549 00:16 น.
ระฟ้า
รักดั่งทั้งหอม พร้อมยอมตรอมจิต
ดูเห็นเป็นนิจ จิตชอบขอบใจ
หากรักจักษ์ขม ชมชื่นคืนให้
ไม่เป็นเอ็นใจ ให้แตกแยกทาง ....เกิดรักจักษ์เจอ เพ้อพบจบสุข
เอาใจใส่ทุก คลุกเคล้าเพลากัน
บังเกิดเปิดใจ ให้ยอมพร้อมทัน
เปลี่ยนรักจักษ์ครั้น พลันมั่นสัญญา
18 พฤศจิกายน 2549 00:13 น.
ระฟ้า
ฉัน..อยู่พร้อมพฤษาที่แสนสวย แต่งงงวยในรักของดอกหนึ่ง
รัก..ไม่สนแลไม่เหลียวใจจึง ในใจถึงคิดตรองลองทวนดู
เธอ..มีฉันแต่ใยฉันรู้สึก คิดพร้อมนึกตรึกตรองและสับสน
แต่..มีเธอเป็นรักแสนจวนทน ว่าฉันสมกับเธอจริงหรือไร
เธอ..ไม่รับบางสิ่งที่ฉันเป็น กลับกลายเป็นฝ่ายเดียวคือตัวฉัน
ไม่..เคยฟังมิยอมกันและกัน ใจเธอพลันอ่อนไหวแหล่เดียวดาย
สน..ใจหากใส่ใจกับความรัก ให้ตระหนักเรียนรู้ให้เห็นค่า
ใจ..เปิดยอมรับกันรักจึงมา จะนำพาความสุขชั่วนิรันดร์
13 พฤศจิกายน 2549 00:34 น.
ระฟ้า
ใจอยู่ที่ใดเล่า แต่ใจนั้นไม่หวนคืน ใจอนงค์เป็นผู้ใดเล่า แต่ใจอนงค์ของเรา ให้ใจเจ้ามีแต่เรา ใจเขาจะกลับมา อยู่กับเรานิรันดร์....
13 พฤศจิกายน 2549 00:17 น.
ระฟ้า
แสงไฟที่โชติช่วง ต้องการสายลมเพื่อห่อหุ้ม ทุกร้อนหนาวต่างเคล้ากัน แต่แม้นพายุกล้าแกร่งพัด แสงไฟที่โชติช่วงจึ่งดับ เปรียบเหมือนกับ ความรัก....
12 พฤศจิกายน 2549 00:40 น.
ระฟ้า
แต่ก่อนนี้เหมือนฝันที่มีรัก และเจ็บนักเมื่อรักไม่สมหวัง
เพราะรู้ถึงความช้ำเมื่อรักพัง จึงต้องนั่งตรึกตรอมถนอมใจ
จะให้จริงให้จังกับใครนั้น ควรให้ทันให้รู้ในภายใน
ไม่ควรเกิดความหลงหรือความใคร่ ให้เป็นไปตามเราตามเวลา
อยู่ด้วยกันควรดูให้ประจักษ์ ให้หนักแน่นเมื่อเกิดมีปัญหา
คิดใจเขาใจเราเอาเข้ามา ถึงจะพาความสุขอยู่ด้วยกัน
แม้หากเกิดต่างคนมีทิฐิ มิมีพินิจให้ใจเป็นอัน
ไม่เข้าใจถึงใจกันและกัน เตรียมใจทันเพื่อเราเพื่อตัวเอง.....
หน้าส่วนตัว
1255
