23 มีนาคม 2549 17:48 น.
ระกาแก้ว
้เธอคงไม่รับรู้ว่าฉันจะรู้สึกอย่างไร
เพราะเมื่อเธอจากไปคนที่เสียใจก็คือฉัน
คิดเข้าข้างตัวเองอยู่ทุกวัน
เธอ...คนที่ฉันรัก...จะเดินกลับมา
ขอฉันเป็นฝ่ายนั่งคอยเธอตรงนี้
ถึงแม้จะไม่มีวี่แววว่าเธอจะกลับมาหา
ขอฉันนับคืนและวันเพื่อรอเธอกลับมา
จะตั้งตารอคอย....เธอหวนคืน
อยากให้เธอรู้ว่าฉันรอเธออยู่ตรงนี้
ความทรงจำที่ดีๆ ฉันยังมีให้เธอเสมอ
ไม่โกรธหรือคิดว่าเป็นความผิดของเธอ
ยังรักเธอเสมอและรอเธอ ณ. ที่เดิม
6 มีนาคม 2549 15:14 น.
ระกาแก้ว
แดดอ่อนยามเช้าของวันใหม่
ความสดใสที่กำลังจะเริ่มต้น
แต่สำหรับชีวิตของคนอีกหลายคน
เจอสิ่งสับสนวกวนปะปนกันเข้ามา
บางคนก็เจอแต่ความทุกข์
บางคนก็สุขจนบางคนต้องอิจฉา
บางคนหัวเราะบางคนต้องจมอยู่กับน้ำตา
บางคนยิ่งไขว่คว้าแต่สิ่งที่ได้ไม่สมดังใจ
หลายคนเจอชีวิตที่ล้มเหลว
เหมือนดิ่งลงเหวหาทางออกให้ตัวเองไม่ได้
จบชีวิตตัวเองด้วยความตาย
เมื่อชีพวายใช่ว่าปัญหาจะคลีคลายหรือจบไป
ปัญหาทุกปัญหามีทางออกเสมอ
อย่าให้เจอทางออกก่อนจะสาย
สู้กับปัญหาอย่าคิดว่าอยู่อย่างเดียวดาย
ถ้าคุณจากไป...คนที่เสียใจคือคนที่อยู่ข้างๆ คุณ
3 มีนาคม 2549 16:53 น.
ระกาแก้ว
บ้านฉันตั้งอยู่ริมฝั่งคลอง
พวกเราสี่พี่น้องเคยดำผุดดำว่าย
มันเป็นความทรงจำที่ดีเมื่อครั้งเยาว์วัย
น้ำใสใสสองฝั่งเมื่อครั้งวันวาน
ฝูงปลาน้อยใหญ่ต่างเวียนว่าย
เวลาบ่ายตกปลานำมาเป็นอาหาร
เก็บผักบุ้งกระถินที่ปลูกไว้ข้างเรือนชาน
มีให้ทานตลอดปีไม่ต้องซื้อใคร
ดอกโสนที่ขึ้นตลอดสองฝั่งคลอง
เหลืองประดุจทองชูช่อไสว
ช่วงธันวาจะมีมากกว่าเดือนใด
ดอกทำขนมส่วนต้นใช้จุดไฟ
ช่วงเวลาไม่กี่ปีบางอย่างก็เปลี่ยนไป
น้ำที่เคยใสปลามากมายคงหาไม่ได้
ความเจริญทำให้ธรรมชาติบางสิ่งต้องเปลี่ยนไป
สิ่งที่เหลือไว้เป็นได้แค่ความทรงจำ
3 มีนาคม 2549 08:25 น.
ระกาแก้ว
บนเส้นทางสายฝันที่สร้างไว้
ซึ่งจุดหมายเราทั้งสองต่างก็ฝัน
ทางเส้นนี้ต้องมีเราสองไปด้วยกัน
ไม่หวาดหวั่นแม้หนทางจะยาวไกล
เดินมาถึงครึ่งทาง..ทางที่ฝัน
เธอบอกฉันว่าเธอเจอคนที่ใช่
ร้อยล้านเหตุผลมาอ้างเพื่อจะไป
เหนี่ยวรั้งไว้เหตุผลเดียวคือรักเธอ
ทางสายฝันสร้างไว้ไปไม่ถึง
เพียงครึ่งหนึ่งต้องเดินกลับมาเริ่มใหม่
ท้อแท้หมดแรงสิ้นหวังขาดกำลังใจ
จดจำไว้เหตุผลเราไม่ดีพอ
2 มีนาคม 2549 09:37 น.
ระกาแก้ว
สิ่งที่ฉันคิดบอกสิว่าถูกใช่ไหม
ตอนนี้หัวใจเธอกำลังสับสน
เขาคนนั้นทำให้เธอไม่อยากเจอผู้คน
ทำเธอสับสนไม่รู้จะเริ่มต้นอย่างไร
ไม่ต้องบอกก็พอจะรู้
คงไม่มีใครอยู่ๆก็อยากร้องไห้
ฉันรู้ว่ามันยากที่จะทำใจ
ไม่มีอะไรช่วยได้ต้องใช้เวลา
ฉันรู้ดีว่าความรักเป็นเรื่องเข้าใจยาก
ยิ่งรักมากยิ่งยากจะตัดใจได้
วินาทีนี้สิ่งที่เธอต้องทำคือตัดใจ
ทบทวนใหม่มีสิ่งใดทำเธอต้องเลิกลา
ถ้าเธอรักเขาจริงก็ควรปล่อยเขาไป
เขาจะได้พบเจอสิ่งที่เขาคิดว่าดีกว่า
ความรักต้องเสียสละต้องแรกกับน้ำตา
ถึงรู้ว่ารักที่แท้จริงคืออะไร
หน้าส่วนตัว
1035
