18 ตุลาคม 2552 19:13 น.
รอยใจ
แด่รักที่เธอมอบให้...
แด่ความจริงใจ...และใบหน้าที่เคยคุ้น
ตอบแทนเธอได้เพียง...คำขอบคุณ
ที่ครั้งหนึ่ง เคยทำให้คนว้าวุ่น...อบอุ่นใจ
สัญญา...จะเก็บเธอไว้ ตรงกลาง
ข้างในใจอันบอบบาง อ่อนไหว
หากเธอ เหงา อ่อนล้า มองไม่เห็นใคร
ไม่ว่าจะอยู่ใกล้ หรือไกล จะไปยืนข้างๆเธอ
ณ ความทรงจำแห่งนี้ ที่เก่า
ไม่มีอีกแล้วสองเรา แต่ในใจไม่เหงาเพราะยังมีเธอเสมอ
ถึงห่าง ไม่เห็นแม้เงา แต่เหมือนเรายังพบเจอ
ณ ที่แห่งหนึ่ง ยังซึ้งเสมอ ที่รักเธอ ที่หัวใจ
17 ตุลาคม 2552 16:11 น.
รอยใจ
เธอจะรู้บ้างไหม...
ฉันมีหัวใจ ทั้งไหวและหวั่น
คราใดที่แหงนมอง ท้องฟ้ากว้างใหญ่...บนนั้น
ไม่เคยมีแม้สักวัน...ที่ฉันจะไม่คิดถึงเธอ
กับบางคน...ที่อยู่แสนไกล
ท่ามกลางโลกใบใหญ่...แต่ใจยังคิดถึงเสมอ
เธอคนนั้น...ที่ฉันไม่ได้เจอ
แต่ยังอยู่กับฉันเสมอ...ในแววตา
รู้ไหมว่าฉันสัมผัสได้...
ถึงรักมากมายและความห่วงหา
แต่อย่าเลย ให้ฉันเป็นคนนั้น ที่ทำเธอเสียน้ำตา
ทำได้เพียงบอกผ่านดาวบนฟ้า...แล้วเอ่ยไปว่า...ฉันขอบคุณ
7 ตุลาคม 2552 20:02 น.
รอยใจ
ความเอ๋ย...ความรัก...เหตุใดไม่ทักทายฉัน
รู้ไหม คนเหงาใต้เงาจันทร์...ทอดกายเงียบงันกับน้ำตา
เธอผ่านมาให้ความหวัง...แต่ไม่เคยแม้สักครั้งจะเหลียวหา
สุดท้ายแม้เธอผ่านเข้ามา...แต่ก็จากลา...ทิ้งคนอ่อนล้าไว้ลำพัง
เธอนั่นไง...เธอใช่ไหมที่ชื่อ...ความรัก
เธอที่ฉันอยากรู้จัก...อยากเข้าไปทัก...สักครั้ง
ทำได้เพียงจ้องมอง...แม้ในใจอยากร้อง...เรียกเธอดังๆ
กลัว...ฉันกลัวความผิดหวัง...หากเธอไม่ฟังคำเหนี่ยวรั้งของคนใจด้านชา
ได้โปรดเถอะความรัก...เธอช่วยมาทักทายฉัน
เปลี่ยนสายลมหนาวดุดัน...เป็นลมอุ่นโอบกอดฉันสักครา
อย่าทิ้งร้าง...คนอ่อนแรง...กับโลกสีเทาทึบแสงสีพร่า
วันนี้ฉันมีเพียงหยาดน้ำตา...อยู่เป็นเพื่อนยามอ่อนล้า...เดียวดาย
6 ตุลาคม 2552 21:16 น.
รอยใจ
เพียงแค่หลับตา…ฉันได้รับสัมผัสอันอบอุ่น
รอยยิ้มอ่อนละมุน พาหัวใจให้หวั่นไหว
หวานซึ้งจากดวงตา สื่อภาษารักผ่านหัวใจ
กระซิบแผ่วเบาชิดใกล้...จากแห่งหนใดในราตรีกาล
เธอคือใครคนนั้น ที่ฉันไม่เคยรู้จัก
เธอใช่ไหม...เข้ามาปลดปล่อยเพลงรักให้ขับขาน
ท่ามกลางหมอกดาว พายุลมหนาว ในหัวใจร้าวราน
จับมือเธอแน่นประสาน เดินข้ามผ่านกาลเวลา
ยังไม่อยากตื่นขึ้นมาพบกับวันพรุ่งนี้
เพราะฉันยังอยากให้มี เธอคนดีคอยห่วงหา
เป็นจันทร์สว่างแจ้ง เคียงดาวอ่อนแสงอยู่ทุกครา
ต่อเติมลมหายใจในวันล้า ไม่ให้น้ำตาหลั่งริน
“แม้เธออยู่แสนไกล แต่เธออยู่ใกล้ในจินตนาการ”