3 มีนาคม 2547 17:28 น.
รอยร้าวอันอบอุ่น
ตั้งแต่เบญจเพศมานี่ .. รู้สึกว่าชีวิตจะหนีไม่พ้นกับคำว่า "ความรัก"
หากไม่ใช่ความรักของตัวเอง .. ก็เป็นความรักของคนอื่น ..
ที่มีเหตุให้เราจำเป็นต้องเข้าไปพัวพันกับความรักคนอื่นอยู่เสมอ
เป็นศิลาณีให้บ้าง ... เป็นแม่สื่อให้บ้าง ... เป็นกรรมการห้ามมวยก็มี
ล่าสุดเป็นผู้พิพากษาจำเป็นก็เคยมาแล้ว ... แหะ .. แหะ ...
น่าขำเนอะ .. เนื้อไม่ได้กินหนังไม่ได้ลอง แต่เอากระดูกมาแขวนคอ
ยินดีที่จะช่วยเค้านะ .. แต่บางทีก็รู้สึกเหนื่อยใจเหมือนกัน
ที่จะต้องมารับรู้ .. รับฟัง .. และบางครั้งก็ต้องช่วยแก้ปัญหา ...
แต่ก็ดี .. เพราะทุกครั้งที่ช่วยเค้ามันก็เหมือนเราช่วยตัวเองนะ
มีมุมมองอะไรที่ต่างไปจากเดิมมากขึ้น .. ที่สำคัญ "ปลง" ได้มากขึ้น
..
..
.
คู่รักคู่หนึ่ง .. ที่พัฒนาการจากความรักมาเป็นความผูกพันนับสิบๆ ปี
มีลูกเป็นสายใยเชื่อมความผูกพันนั้นแล้วแท้ๆ .. แต่ก็ต้องมีอันแยกจากกัน ..
นี่ไงล่ะ .. ที่ทำให้เรา "ปลง" กับคำว่า "ความรัก " และ " ความไม่แน่นอน "
ฝ่ายหญิงขอเป็นคนเดินออกไปหาบางอย่างในชีวิตเป็นเวลา 6 เดือน
ทดสอบว่า .. ระหว่างเค้าสองคนนั้น .. จะยังคงมีเยื่อใยต่อกันแค่ไหน
ฝ่ายชาย .. ยอมรับข้อเสนอฝ่ายหญิงด้วยใจจำยอม ...
ใจหนึ่งบอกว่า " จะรอ " แต่อีกใจหนึ่งกลับบอกว่า .. " เค้าคงไม่กลับมา "
ตลอดเวลาก็ยังคงรอไปอย่างไม่มีความหวัง .. รอด้วยความเหงา อ้างว้าง
จนวันหนึ่ง .. มีคนผ่านเข้ามาในชีวิต .. ก็คิดจะยึดเค้าไว้ในยามที่ไม่เหลือใคร
...
..
เวลา 0.20 น. บุคคลที่เคยกล่าวถึงในเรื่อง " ค่ำคืนพิเศษ " โทรมาหาเรา
มีการทำโรแมนติกชวนไปคุยโทรศัพท์ที่สะพานปลาในเวลาเที่ยงคืนกว่าๆ
อีกฝ่ายบรรยายบรรยากาศยามค่ำคืนบริเวณสะพานปลาในพัทยา ...
บรรยายเสียจนคนฟังอยากจะไปอยู่ ณ ที่ตรงนั้นในเวลานี้เลย ...
หากว่าเรากับเค้าเป็นแฟนกันมันคงโรแมนติกดีเนอะ .. แต่นี่มัน " ไม่ใช่ ! "
มันเป็นเพียงแค่คนเหงาสองคนที่โคจรมาพบกันก็เท่านั้นเอง ...
และจะไม่มีวันที่จะมีกันและกันเพราะ .. ความเหงา .. อย่างเด็ดขาด ..
..
.
เดากันออกแล้วใช่ไหม ... ฝ่ายชายก็คือบุคคลในเรื่อง " ค่ำคืนพิเศษ " นั่นเอง
ฝ่ายหญิง .. ก็คือ คนที่เคยเป็นภรรยาของเค้า และแม่ของลูกของเค้า ...
ส่วน .. คนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของฝ่ายชายก็คงเดาได้นะว่าเป็นใคร !!
..
..
คนบางคนเกิดมาเพื่อที่จะเป็นฝ่าย .. "รัก" ...
แต่บางคนก็เกิดมาเพื่อที่จะเป็นฝ่าย .. "ถูกรัก" ...
จะมีสักกี่คน .. ที่เป็นทั้งฝ่ายรัก และถูกรักพร้อมๆ กัน
จะมีสักกี่คู่ .. ที่หัวใจตรงกันดุจดั่งใช้ลมหายใจเดียวกัน
จะมีสักกี่คู่ .. ที่จะไม่มีโอกาสพรากจากกันนอกเสียจากความตาย
จะมีสักกี่คู่ .. ที่ก็ต่างเกิดมาเพื่อกันและกันตลอดไป ...
...
..
สำหรับเรา .. คงจะไม่โชคดีจนเป็นคนที่เกิดมาเพื่อ " ถูกรัก " แน่ๆ
และก็ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสโชคดี .. พบคนที่เกิดมาเพื่อใช้ลมหายใจเดียวกันหรือเปล่า
จะมีโอกาสได้พบกับ .. คนที่พร้อมจะมีกันและกันตลอดไปไหม?? ..
หรือจะมีก็เพียงแค่ .. คนที่ผ่านเข้ามาในชีวิต เพื่อที่จะเดินผ่านออกไปเสียก็ไม่รู้
แม้จะเป็นได้ก็คงจะแค่ " คนของความเหงา " ... ของใครอีกหลายๆ คน ...
แต่มันก็ยังดีกว่า .. ที่จะไม่มีค่าสำหรับใครเลย แม้แต่ในยามที่เค้าไม่มีใคร ...
1 มีนาคม 2547 10:51 น.
รอยร้าวอันอบอุ่น
นานมาแล้ว .. เคยเขียนตำนานเรื่องน้ำค้างในสายหมอก
ตำนานถูกสร้างขึ้นมาระหว่างคนสองคน ที่เจออะไรมาคล้ายๆ กัน
มีความรักและความเข้าใจให้กัน .. เคียงข้างกันในช่วงเวลาหนึ่ง
น้ำค้างในสายหมอก สายหมอกเคยบอกกับน้ำค้างว่า
น้ำค้าง .. จะอยู่ได้ก็ต่อเมื่อมีสายหมอกคอยปกป้องคุ้มกัน
และเช่นกัน .. ที่ใดมีสายหมอกที่นั่นก็ย่อมที่จะมีน้ำค้างเสมอ
ทั้งสองสิ่งจะต้องอยู่คู่กัน ..ต่างก็พึ่งพากันและกันต่างปกป้องซึ่งกันและกันตลอดไป
หากขาดสิ่งใดสิ่งหนึ่งแล้ว .. อีกสิ่งหนึ่งก็ไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้เลย
..
..
เค้าเปรียบเสมือนสายหมอก ที่คอยปกป้องคุ้มครองน้ำค้างอย่างเรา
ต่อให้กายอยู่ห่างกันแค่ไหน .. แต่หัวใจเราสองคนจะอยู่ใกล้กันตลอดเวลา
แต่แล้ว .. เมื่อเวลาผ่านไป .. ใจคนก็เปลี่ยนผันตาม
ความรักที่สายหมอกเคยมอบให้น้ำค้างก็กลายเป็นแค่ ตำนาน
น้ำค้าง ทำใจและยอมรับความจริงได้ทั้งน้ำตา
เพราะว่าที่ผ่านมาสายหมอกดีกับน้ำค้างเสมอ .. คอยปกป้องคุ้มครอง
เป็นทุกสิ่งทุกอย่างให้กับน้ำค้าง .. เสมอต้นเสมอปลายมาตลอด
เมื่อมีสิ่งใดที่น้ำค้างจะทำเพื่อสายหมอกได้บ้าง .. น้ำค้างก็จะทำ
แม้ว่าสิ่งนั้นมันจะนำพามาซึ่งความเจ็บปวดของน้ำค้างก็ตาม
.
..
สายหมอก .. ออกเดินทางไปตามวิถีชีวิตอย่างที่เค้าต้องการ
ส่วนน้ำค้าง .. ก็ยังคงยืนอยู่ที่เดิมด้วยความรู้สึกที่เข้มแข็งมากขึ้น
แม้จะไม่ได้พบ .. ไม่ได้เจอ .. ไม่ได้คุยกันอย่างแต่ก่อน
แต่ตลอดเวลาน้ำค้างและสายหมอกก็ยังคงห่วงใยกันอยู่เสมอ
วันหนึ่ง .. สายหมอกแวะมาหาน้ำค้าง จะด้วยสาเหตุใดน้ำค้างไม่อาจเดาได้
น้ำค้าง .. คุยกับสายหมอกด้วยความรู้สึกใหม่นั่นคือ พี่ชายที่แสนดี
ทั้งสองผลัดกันถามไถ่ทุกข์สุขของกันและกัน
สายหมอกมีใครที่พร้อมจะดูแลเค้าตลอดไปหรือยัง?
สายหมอกยังไม่พร้อมจะดูแลใคร .. เพราะสายหมอกยังห่วงน้ำค้าง
คนฟังเจ็บลึกร้าวเข้าไปในหัวใจ ..
สายหมอกดีกับน้ำค้างเสมอไม่ว่าจะอยู่ในฐานะอะไร
น้ำค้างบอกสายหมอกไปว่า .. น้ำค้างไม่ต้องการเป็นตัวถ่วงของสายหมอก
ที่ผ่านมาสายหมอกทำเพื่อน้ำค้างมามากพอแล้ว
ต่อไปนี้ขอให้สายหมอกทำเพื่อตัวเองบ้าง .. เลิกห่วงน้ำค้างได้แล้ว
..
..
สายหมอกบอกกับน้ำค้างว่า ยังคงรักและเป็นห่วงน้ำค้างตลอดเวลา
สายหมอกยังคงเป็นคนเดิม .. ยังรู้สึกแบบเดิมกับน้ำค้างเสมอ
อยากให้น้ำค้างได้เข้าใจ และรู้สึกกับเค้าเหมือนเดิม
สายหมอกดึงดันจะดูแลน้ำค้างแบบนี้ตลอดไปเรื่อยๆ จนกว่า
จนกว่าน้ำค้างจะมีใครสักคนที่เข้ามาปกป้องดูแลน้ำค้างได้
..
น้ำตา .. เริ่มไหลออกมาเพราะความตื้นตัน
สายหมอกดีกับน้ำค้างจนเกินไป .. ดีเสียจนน้ำค้างละอายใจ
สายหมอกไม่ต้องห่วงน้ำค้าง .. เพราะน้ำค้างมีคนคอยดูแลแล้ว
ตัดสินใจโกหกออกไปเพื่อต้องการให้สายหมอกเลิกห่วง
สายหมอกตัดพ้อต่อว่าน้ำค้างมากมายที่น้ำค้างมีใครใหม่
สายหมอกบอกว่าเสียใจที่น้ำค้างลืมทุกสิ่งทุกอย่างของเรา
น้ำค้างยังคงเงียบ ไม่ตอบรับและปฏิเสธใดๆ ทั้งสิ้น
สุดท้าย .. สายหมอกจากน้ำค้างไปด้วยที่ต่างคนก็ต่างมีน้ำตา
..
น้ำค้างอยากให้สายหมอกรู้ไว้ว่า .. น้ำค้างก็เจ็บไม่น้อยไปกว่าสายหมอกเลย
แต่ที่ต้องโกหกออกไป .. ต้องทำลงไปทั้งหมด .. ก็เพื่อสายหมอก
น้ำค้างไม่ต้องการให้ คำสัญญา ในวันก่อนมาเป็นสิ่งผูกมัดสายหมอก
น้ำค้างในวันนี้กำลังจะละลายเหือดแห้งไป .. เพราะไม่มีสายหมอกคอยปกป้อง
น้ำค้างในสายหมอก .. กลายเป็นเพียงตำนานเรื่องหนึ่ง
เพราะ ณ วันนี้ น้ำค้างที่อ่อนแอในตำนานนั้นได้ตายไปแล้ว
..
..
จะเหลือก็เพียง ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งที่เข้มแข็งขึ้น
กล้า และแกร่ง สามารถดูแลตัวเองและคนรอบข้างได้อย่างไม่ย่อท้อ
เพื่อให้ชีวิตประสบความสำเร็จอย่างงดงาม
อย่างที่เคยให้สัญญากันไว้ ในตำนาน
หน้าส่วนตัว
1130
