ช่วยตอบหน่อย

รอยทาง

ฉันมีโอกาสเอาตุ๊กตางานฝีมือ   ที่นั่งทำยามว่างๆ ฆ่าเวลาไม่ให้ทิ้งไปโดยเปล่าประโยชน์  ไปโชว์ในงานของสมาคมแห่งหนึ่ง    แยกบูทแล้วแต่ใครสนใจ   แต่เมื่อตุ๊กตาของฉันมันโดนใจเด็ก
    
เด็กผู้หญิงผมสีทองวัยสองขวบกว่า  เธอวิ่งมาที่บูทตั้งโต๊ะตุ๊กตา  ใช้มือแย่งจับเอาตุ๊กตาแต่ละตัวเพื่อเอามาเป็นของตัวเอง   โดยมีคุณแม่คอยวิ่งแย่งเอาจากในมือลูกสาวกลับมาคืนให้   แต่ดูท่าทางหนูน้อยไม่ยอม  เธอวิ่งไปวิ่งมาจะเอาตุ๊กตาให้ได้   คุณแม่จึงถามซื้อ   แต่ในวันนั้นเรามีกฎกติกาว่าห้ามขายสินค้า  เพื่อให้เอามาโชว์เพื่อโปรโมทในการออกขายในครั้งต่อไป  

คุณแม่จึงจูงมือลูกสาวไปยังบูทอื่นๆ   แต่แล้วเธอก็วิ่งหลบมาแย่งเอาตุ๊กตาอีกกลับไปกลับมาหลายรอบ    ทุกคนยืนดูไม่พูดอะไร     คุณแม่ของเด็กก็วิ่งไล่จับแย่งเอาตุ๊กตามาคืนดูจะวุ่นวายไปกันใหญ่  จนต้องจูงมือลูกสาวออกจากงานไป   

ทำไมนะ  ทำไม  ทำไมฉันถึงไม่ให้ตุ๊กตาแก่เด็กผู้หญิงผมสีทองคนนั้นไปฟรีๆ    ทั้งที่ฉันเองก็ทำแจกเด็กๆ คนอื่นไปก็มากมายโดยไม่คิดสตังค์สักบาทเดียว    ฉันคิดตั้งคำถามกับตัวเอง  กลับบ้านมานอนคิดอยู่หลายวัน   คิดถึงหน้าเด็กผู้หญิงที่วิ่งแย่งอยากได้ตุ๊กตา    ว่าทำไมฉันถึงไม่บอกแม่ของเธอว่าฉันอยากให้เพราะอะไรเป็นคำถามที่ค้างคาอยู่ในใจ    บางครั้งทำไมเราเคยหยิบยื่นให้กับเด็กคนอื่นได้ง่ายดาย    แต่กับเด็กผู้หญิงคนนี้ทำไมถึงไม่ทำเช่นนั้นเหมือนมีอะไรมาขวางกั้น  

คุณแม่และหนูน้อย  มีบุคลิกท่าทางการแต่งตัวดูดีมาก   น่าจะเป็นผู้มีฐานะร่ำรวย   ตุ๊กตาที่แม่หนูถืออยู่ในมืออีกข้างเอามาแนบไว้ที่อกของเธอราคาน่าจะแพงมีเบรนด์เนมการันตีอีกด้วย   เช่นกันเธอคงจะมีโอกาสได้เล่นตุ๊กตาตัวอื่นๆ อีกมากมาย      จึงคิดว่าหากตุ๊กตาที่ทำนี้ได้หยิบยื่นให้กับเด็กที่ด้อยโอกาสกว่าเธอ     พวกเขาคงมีความสุขไม่น้อย   เพราะบางคนอาจไม่มีโอกาสที่จะได้เล่นมันเลย  

อยากถามว่า  ฉันคิดถูกหรือผิด   และใจดำเกินไปกับเด็กผู้หญิงคนนี้หรือไม่