8 มกราคม 2554 17:31 น.
รงค
เราจะอยู่ต่อไปในสิ่งหวัง
ด้วยเรี่ยวแรงพลังรักสดใส
ธำรงชาติศาสนภูวไนย
พร้อมก้าวไกลไทยเราเผ่าร่มเย็น
จะกี่หมื่นกี่ล้านอริชาติ
หากบังอาจมาดร้ายกรายให้เห็น
ขอพร้อมตัวยอมตายเลือดกระเซ็น
แม้ต้องเป็นเช่นไรไม่หวั่นกลัว
จะรักชาติจวบจนสิ้นลมข้า
ขออาสาปกป้องเจ้าเหนือหัว
แม้สิ้นชีพพลีกายถวายตัว
เหล่าคนชั่วอย่าหมายทำลายไทย
เราคนไทยใยยังห้ำหั่นกัน
ต้องฟาดฟันบรรลัยกันถึงไหน
ลืมแล้วหรือลูกหลานเหลนโหลนใคร
แล้วทำไมใจคอคอยฟาดฟัน
หยุดกันเถิดพี่น้องพ้องไทยเอ๋ย
อย่าละเลยหน้าที่ที่สร้างสรรค์
กลับหันหน้ามาเถิดมารักกัน
ให้ราชันภูมิพลทรงพระเจริญ
8 มกราคม 2554 17:10 น.
รงค
เป็นมนุษย์ปุถุชนคนบนโลก
ต่างมีโศกมีเศร้าเคล้าสุขสันต์
อาจถูกผิดคิดแยกแตกต่างกัน
ล้วนมีฝันบรรเจิดเลิศทุกคน
บางเวลาพลั้งพลาดเพราะไผลเผลอ
ด้วยเลินเล่อเหลวไหลใจสับสน
จึงเป็นเหตุซุ่มซ่ามทรามอับจน
ให้หมองหม่นหนทางชนะภัย
การกระทำบางครั้งหวังวาดสูง
พลอยชักจูงจิตเวียนเปลี่ยนวิสัย
จากหนักแน่นมั่นคงหลงตามใจ
จนเผลอไผลให้ร้ายทำลายตน
เมื่อหนทางขวางหน้าอับแสงสี
พลอยขวัญหนีดีฟ่อโกลาหล
คำนวณการขาดสติตื่นร้อนรน
จึงอับจนผลการกระทำดี
หากปล่อยว่างวางจิตคิดถี่ถ้วน
ด้วยทบทวนส่วนพ่ายอย่าหน่ายหนี
อย่าเที่ยวโกรธโทษใครให้มากมี
ตนเตือนตนนั้นดีดีกว่าใคร
รู้อภัยให้ตนหนทางหนึ่ง
คือที่พึ่งพึงมีดีสดใส
ใช้สติชะล้างคราบภายใน
ให้หมดซากจากใจไกลห่างพลัน
เป็นมนุษย์ปุถุชนคนบนโลก
ล้วนผ่านโศกผ่านเศร้าเคล้าสุขสันต์
หากเรารู้อภัยให้แก่กัน
สิ่งที่ฝันนั้นอาจเกิดขึ้นเอง
หน้าส่วนตัว
881
