17 ธันวาคม 2555 15:27 น.
รงค
ในบางครั้งบางคราวหลงทางผิด
ใช้ชีวิตฟุ้งเฟ้อลืมนึกถึง
อดีตกาลผ่านไปไม่รำพึง
เสียดายซึ่งเวลาที่พลาดไป
เพราะมัวหลงงมงายสิ่งสวยงาม
จึงมองข้ามวิถีด้วยหลงใหล
ภาพมายาเย้ายวนชวนติดใจ
ก้าวตามไปไร้สติและทิศทาง
สร้างตัวตนจนเกินจะหยุดยั้ง
มัวแต่หวังอนาคตสุดขัดขวาง
ระเริงร่ารับไว้มิอำพราง
สมดั่งอ้าง ช้างขี้ขี้ตามมัน(ช้าง)
มัวสร้างภาพมายาให้ตัวตน
คอยเปรอปรนความสุขแสนเพ้อฝัน
จึงเห็นผิดเป็นชอบอยู่นิรันดร์
ไร้ทางกั้นให้พ้นจากทุกข์ภัย
เมื่อมาถึงปลายทางความเป็นจริง
แล้วทุกสิ่งปรากฏเกินรับไหว
มายาภาพลวงตาพาเกินไกล
ผลนั้นไซร้น่ากลัวอย่ามัวเพลิน
อย่ามัวหลงระเริงความฟุ้งเฟ้อ
เมื่อเจอะเจอจะลำบากใช่ผิวเผิน
อย่าหลอกใจตัวตนจนยากเกิน
เพียงเพลิดเพลินชีวิตติดสังคม
มีสลึงพึงบรรจบให้ครบบาท
อย่าประมาทอนาคตอันสุขสม
เตือนสติรอบคอบไว้ชื่นชม
ค่านิยมฟุ้งเฟ้ออย่าเผลอทำ
อันช้างขี่ขี่ตามช้างอย่างเขาว่า
อนิจจามนุษย์สุดแสนขำ
ตัวกระจิดฤทธิ์ใดใครชี้นำ
จึงคอยซ้ำชีวิตให้ผิดไป
เตือนสติตนเองก่อนจะสาย
ความวุ่นวายฟุ้งเฟ้อควรแก้ไข
ความพอเพียงเยี่ยงอย่างมีถมไป
เมื่อทำได้สุขเกษมแสนเปรมปรีด์
15 ธันวาคม 2555 13:22 น.
รงค
ย้อนความหลังจำอดีตมาขีดเขียน
ยังวนเวียนเพียรหามองไม่เห็น
อยากฝากถ้อยร้อยคำทั้งเช้าเย็น
ยากแสนเข่นเช่นลมซมหาดาว
หากลมเห็นดาวนั้นอยู่ฟ้าไหน
ช่วยบอกให้รู้ด้วยในคืนหนาว
ยังมีใครคนหนึ่งตรึงติดราว
น้ำตาพราวพรั่งพรูจากดวงตา
ต้องหวนจิตย้อนหลังครั้งสดใส
ดาวไสวให้เห็นเด่นหนักหนา
แต่บัดนี้ลมเอ๋ยไร้ดารา
ความเมตตาของดาวช่างน้อยลง
วานสายลมแสงจันทร์วันพบดาว
บอกเรื่องราวเล่านี้ที่พิษสง
ของอดีตครั้งหลังในดอยดง
เจ็บเจียนจบจมลงสู่ก้นบึง
ลมเจ้าเอ๋ยขอวานฝากข่าวหน่อย
ช่วยพัดลอยข้ามฟ้าความคิดถึง
บอกกับดาวดวงนั้นที่ฉุดดึง
ใจดวงหนึ่งล่องรอยคอยแลมอง
กาลเวลาแม้ผ่านสักเท่าไร
ด้วยหัวใจแน่วแน่ต้องกลัดหนอง
ฝังดวงจิตจมดิ่งถูกจำจอง
ขอลมล่องพัดพาข้าฟื้นคืน
อดีตกาลบางครั้งแสนสวยงาม
แต่เมื่อยามทุกข์ตรมสุดจะฝืน
เจ็บแสนเจ็บเหน็บหนาวต้องกล่ำกลืน
อยากฝันตื่นพบพานดาวหัวใจ
หนาวจนเจ็บเก็บอดีตมาขีดเขียน
เป็นบทเรียนความจำครั้งสดใส
ปล่อยอารมณ์ลอยล่องท่องเที่ยวไป
ตราบหัวใจมั่นคงและนิรันดร์
13 ธันวาคม 2555 23:37 น.
รงค
อย่าเสียใจไปเลยหัวใจเอ๋ย
เพียงเจ้าเคยต้องพบความผิดหวัง
แม้อดีตกรีดบางเพียรระวัง
อาจพลาดพลั้งครั้งใหม่ให้ลมลวง
รักดั่งลมลอยล่องพลิ้วแผ่วแผ่ว
พอผ่านแนวภักดีให้ห่วงหวง
แล้วพัดเลยผ่านไปให้ช้ำทรวง
เจ็บจนล่วงลงดินแทบสิ้นใจ
เพียงลมรักทักทายในครั้งนั้น
เก็บความฝันสวยงามยามสดใส
ลมแผ่วแผ่วพัดมาพาฤทัย
สุขหวั่นไหวพริ้มพรายคล้ายสายลม
เก็บความสวยสายลมไว้ชมชื่น
แม้ขมขื่นครวญคร่ำให้ทับถม
ยังยินเสียงพระพายทักทายชม
ดั่งสุขสมแล้วทิ้งเกลือกกลิ้งใจ
รักเคยพัดผ่านมาแล้วลาลับ
มิหวนกลับเลือนหายให้สงสัย
ใยไม่คล้ายกับลมเมื่อพัดไป
ยังหวนมาหาใหม่ได้ชื่นชม
อยากจะรักอีกครั้งจะได้ไหม
วอนลมพัดผ่านมาให้สุขสม
ชักพารักกับมาได้รื่นรมย์
วานสายลมหวนคืนอย่าร้างลา©
30 พฤศจิกายน 2554 15:16 น.
รงค
๑.ตอนเจ้าเล็กเด็กน้อยคอยโย้เย้
ต้องไกว่เปลเห่กล่อมเหนื่อยหนักหนา
ต้องอดหลับอดนอนค้างคาตา
ด้วยลูกยาร้องกวนชวนปวดใจ
๒.คอยชงนมป้อนเจ้าเช้าบ่ายค่ำ
คอยอาบน้ำเปลี่ยนผ้าพาสดใส
คอยทาแป้งปัดยุงเหลือบริ้นไร
คอยห่วงใยอาทรทุกเวลา
๓.กว่าลูกโตพ่อนั้นแสนเหนื่อยหนัก
ด้วยฟูมฟักให้เจ้าเฝ้าศึกษา
สักวันหนึ่งหวังเจ้ามีวิชา
เป็นเครื่องกายาพ่อพอใจ
๔.คอยหล่อเลี้ยงลูกไว้ด้วยความรัก
เป็นที่พักพิงใจให้หลับใหล
ยามเจ้าเหนื่อยเมื่อยล้ามาครั้งใด
พ่อเหนื่อยใจหลายเท่าเฝ้าเมียงมอง
๕.ด้วยความรักยิ่งใหญ่พ่อมีให้
เมื่อยามใดเจ้าเศร้าเฝ้าหม่นหมอง
พ่อคนนี้เป็นหลักเข้าประคอง
ด้วยมือสองของพ่อคอยเยียวยา
๖.พ่อรักลูกเสมอเจ้ารู้ไหม
แม้เติบใหญ่ภายหน้ายังห่วงหา
ความหวังดีให้เจ้าทุกเวลา
ด้วยรักดั่งแก้วตาปานดวงใจ
๗.แม้วันคืนหมุนเวียนเปลี่ยนเท่าไร
แต่ดวงใจของพ่อยังสดใส
ด้วยความรักที่มอบแด่ลูกไป
สิ่งใดใดไร้ค่ามาทดแทน
๘.เพียงหวังลูกทำดีมีความหมาย
จงเป็นนายตัวเองสร้างแบบแผน
ให้คนรักนับถือทั่วดินแดน
รักหวงแหนดูลูกตราบชีพวาย
๓๐ พฤศจิกายน ๒๕๕๔
8 พฤศจิกายน 2554 11:29 น.
รงค
พ่อยินดีเหน็ดเหนื่อยเพื่อลูกรัก
แม้งานหนักเท่าไรไม่บ่นหนี
ตั้งใจสู้เสมอทุกนาที
ปรารถนาที่ดีมีทุกวัน
แม้เหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าขนาดไหน
ยังมุ่งไปข้างหน้าท้าสู้ฝัน
เพียงหวังไว้ให้เจ้าเฝ้าผูกพัน
ได้มีวันดิบดีมีหน้าตา
คอยส่งเสียเจ้าเรียนเพียรเขียนอ่าน
ปฏิบัติการงานเร่งศึกษา
ยอมอดออมให้เจ้ามีวิชา
เพื่อภายหน้าเติบใหญ่ได้ดิบดี
อย่าคบเพื่อนเพียงเพื่อคอยเที่ยวเตร่
ช่วยเกเรเฮฮาพาบัดสี
จงมุ่งสร้างสะสมบ่มวิธี
สร้างศักดิ์ศรีติดตัวอย่ามัวเพลิน
อบายมุขทั้งหลายจงละเว้น
ที่หลีกเร้นเย็นค่ำควรห่างเหิน
อย่ามัวหลงระเริงบันเทิงเกิน
ความเจริญล้วนมาจากการเรียน
เจ้าจงเร่งร่ำเรียนนะลูกรัก
หากเหนื่อยนักพักผ่อนก่อนปวดเศียร
เพราะห่วงใยในเจ้ายังวนเวียน
พ่อจึงเพียรทำงานสร้างความดี
ด้วยพ่อหวังสักวันฝันของเจ้า
คอยไต่เต้าเติบใหญ่ได้ศักดิ์ศรี
สร้างหน้าที่การงานบารมี
เป็นคนดีที่สังคมชื่นชมกัน
พ่อยังสู้เสมอเพื่อลูกรัก
ความตระหนักตื่นตัวทั่วความฝัน
หลับตานึกถึงเจ้าอยู่ทุกวัน
ต้องคอยกั้นน้ำตาความห่วงใย
๗ พฤศจิกายน ๒๕๕๔
หน้าส่วนตัว
2257
