อดีต

ยโส

อดีต
อดีตก็มีกันทุกคน เพียงแต่แตกต่างกันปะปน เห็นหน้ากันวันนี้วันหน้าอาจจะไม่ได้เห็น วันที่ฉันเห็นเธอ ก็เมื่อเธอไม่เหลือใคร ๆ ดูเหมือนและราวกะว่าฉันคือคน ๆ หนึ่ง ในยามที่เธอไม่มีใคร ไม่เหลือใคร เมื่อนั้นเธอก็คิดถึงฉัน มองเห็นฉันในสายตาของเธอ มันแสนเจ็บปวดเพียงใด ฉันไม่อยากคิดเล็กคิดน้อย ไม่อยากให้เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ มากวนใจให้กลับกลายเป็นเรื่องใหญ่ ฉันทนและรับทุกอย่างได้ดีเสมอ

ก็ในเมื่อฉันนั้นไม่สำคัญ แล้วเธอจะป่วยกล่าวไปใยกับการคิดถึง และการมาพบฉันเล่า? ฉันเพียงแค่คน ๆ หนึ่ง เป็นนายกระจอกสำหรับเธอ ไม่สำคัญอะไรเลย ฉันรับได้ในทุกสิ่งที่เธอเป็น ทุก ๆ อย่าง คนเคยรู้จัก คนเคยเห็นหน้า แม้แต่คนที่เธอไม่เคยเห็นอยู่ในสายตา ฉันรับได้ในทุก ๆ อย่าง จริง ๆ

ฉันเพียงอยากเป็นคนสุดท้าย ในยามที่เธอไม่มีใคร คอยปลอบใจเธอ อยู่เคียงข้างเธอ ยามที่เธอไม่มีใคร เพราะถึงอย่างไร "ฉันก็ไม่เคยคิดทิ้งเธอไป" เหมือนอย่างพวกเขา

คนที่ผ่านมาพบ บ้างก็ดี บ้างก็เลว คงไม่แตกต่างกันกับฉัน ดีและเลว ในสายตาของเธอ ฉันไม่ได้น้อยใจในวาสนาตัวเอง เกิดมามีชีวิตรอดได้ถึงเพียงนี้ก็ดีแล้ว สำหรับฉัน มันเป็นกำไรชีวิตของฉันมากด้วยซ้ำไปแล้วตัวฉันจะเรียกร้องเอาอะไรอีกล่ะ? สิ่งเดียวที่ฉันไม่ได้ก็คือความจริงใจจากเธอ ... จะป่วยกล่าวไปใยกับความรักที่เธอจักมีให้ฉันเล่า?
จักมีได้อย่างไร

ความทุกข์ระทมเพราะขื่นขม นานเท่านาน หน้าชื่นอกกลับตรอมตรม รักที่ว่าหวาน นานไปก็เศร้าระทม เจ็บระบมในอกเพื่อพบเธอ
ถ้าหากฉันจะจากไปไกล ๆ ตัวฉันเองก็ไม่รู้ว่าจะทนทานหักห้ามใจได้นานสักแค่ไหน? แล้วเธอจะดีใจหรือเสียใจมากเพียงไร? ในเมื่อสายใยของเรามันขาดสะบั้นลงเมื่อเธอเดินจากไปในครั้งนั้นแล้ว เธอจากไปพร้อมกับการเอาหัวใจของฉันไปด้วย... เธอคงไม่ได้รู้ตัวเลยสักนิดเดียว

ใช่ว่าตัวฉันจะไม่เคยรักใคร ๆ แต่ใคร ๆ ก็ไม่เคยรักฉันเช่นเดียวกัน คิดไปคิดมาแบบนี้ทุก ๆ วัน ยามจากกันก็คงรู้ว่าเป็นเช่นไร ฉันเพียงอยากทำวันนี้ให้ดีที่สุด เพื่อที่จะได้หลุดพ้นจากเงื้อมเงาแห่งรักที่สุดแสนจะเจ็บปวด... มันก็เท่านั้นเอง

เงียบหายไปนานเมื่อไรจะได้พบกันอีก กับคนที่เคยห่วงใยหรือบางคนอาจจะลืมไป ตัวฉันรักเธอเพียงใด ใครจะรู้นอกจากตัวฉัน เธอคงสัมผัสถึงความรักที่ฉันมีให้เธอไม่ได้กระมัง? เพียงแวะและผ่านมาให้ได้ทักทายกันและกัน ในยามที่เราเจอะเจอกัน แม้ไม่ได้ดั่งที่ฉันหวังไว้ มันก็ยังดีกว่า ถ้าฉันได้ฝันถึงเธอ

ฉันไร้ตัวตน จะป่วยกล่าวไปใยเล่า เงาฉันจักมีได้อย่างไรกัน? ไม่อยากวาดหรือฝันจินตนาการ สิ่งที่ฉันควรทำ คือเฝ้ารอ แม้มันจะนานแสนนาน ชีวิตของฉัน วัน ๆ ก็ทำเพื่อเธอ หลับฝันหรือละเมอ ก็คงมีเธอเพียงผู้เดียวในใจฉัน... ทุกวันนี้ก็คงเป็นฉัน คนเดียว คนนี้ แม้เธอลืม ตัวฉันก็ไม่ได้เปลี่ยนไปแต่อย่างใด ไม่แม้กระทั่งนิดเดียว

ฟังเพลงแนว sad songs ยิ่งทำให้ใจรู้สึกหดหู่ ลำพังเพียงผู้เดียวอีกแล้ว เพียงกายก็ยังพอต้านทานแรงหดหู่ได้ ที่ร้ายไปกว่านั้น "หัวใจ" และ "ใจคนบางคน" คงจะทนทานได้เพียงสักแค่ไหนกันนะ? ไม่อยากกล่าวหาว่าตัวเองอ่อนแอ แต่ยอมรับมัน และปล่อยมันไปตามกระแสเหล่านั้น ไม่ว่าสุข จะทุกข์ ก็ไม่เคยเห็นแคร์ คนที่ว่าแน่แท้ก็ยังมีน้ำตาให้ฉันเห็นมาแล้ว
ยิ่งคิด ยิ่งน่าตลก! สมเพทแกมเวทนา ที่เห็นตัวเองไร้ค่าในสายตาของใครบางคน

ในห้องแคบ ๆ มีเพียงตัวฉันอยู่ลำพัง ไร้ผู้คน! หมู่มวลมิตรหายไป ไม่เหมือนเช่นในอดีต  อยู่เพียงลำพังกับความเงียบและอดีตคนเดียวจริง ๆ อย่าได้เข้าใจผิดคิดว่าสงสารตัวเอง ไม่ได้มีความสงสารให้กับตัวเองเลยสักนิด ไม่เคยเหลืออะไรไว้ให้ตัวเอง แม้แต่ "ความรัก" ที่ใคร ๆ ต่างก็ดิ้นรน ตะเกียกตะกายให้ได้มา ไม่ว่าจะด้วยวิธีก็แล้วแต่ ความรักของฉันถูกนำเอาไปให้กับใครบางคนจนหมดแล้ว จนไม่เหลือเผื่อไว้ให้กับตัวฉันเองเลย

ถึงอย่างไร
ตัวฉันก็ต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป
เพื่อที่จะได้พบกับใครบางคน
มีเพียงคนเดียว... เธอ คนที่ฉันแคร์
ยโส โย-อรินครับ