14 ตุลาคม 2547 18:16 น.
ยโส
เธอนั่นแหละชำแหละหัวใจฉัน
ไม่มีวันซ่อมแซมแต่งแต้มใหม่
รู้ทั้งรู้เจ็บปวดรวดร้าวใจ
จะหาไหนเจ็บเท่าเราร้างกัน
บุบสลายเกินแก้แน่แท้แล้ว
แม่ดอกแก้วแทงเจ็บตรงใจนั่น
ถึงจะปลอบขอบใจไปวันวัน
ก็สะบั้นหั่นแหลกแยกทางไป
วันที่เจ็บ วันที่บอก กลับกลอกกลิ้ง
เจ็บเสียจริง วิ่งว่อนไป วุ่นวายใหญ่
โอ้ความรัก มักจบลง ปลงเถิดใจ
แล้วเริ่มใหม่ ใครเล่าหนา น้ำตาซึม
อยากจะลืม ให้หมด คนใจคด
เศร้าสลด อดสู ดูเคร่งขรึม
แสร้งทำเฉย ปล่อยเลย เคยหัวมึน
แล้วจะลืม อย่างไร ใครช่วยที
อยากชำแหละ แหวะไส้ ให้ไก่กา
เชิญได้หนา ลองมา ไม่ถอยหนี
แค่อยากรู้ ธาตุแท้ แม่คนดี
เสียบอกพี่ ตรงนี้ ที่เธอลวง
14 ต.ค. 2547 (วันที่เธอลวง)
หน้าส่วนตัว
1497
