3 พฤษภาคม 2547 16:57 น.
ยโส
แม้จะอยู่ที่ไหน
เธอคือคนในหัวใจตลอดกาล
ห่างหายจากไปแสนนาน
แต่คำพูดที่แสนหวาน
ยังตรึงใจตลอดเวลา
1 พฤษภาคม 2547 23:31 น.
ยโส
ชักดาบตัดสายน้ำ
สายน้ำก็ยังหลั่งไหล
คนผิดคิดกลับใจ
ไฉนไม่พบฟากฝั่ง
ชูจอกดับทุกข์
ทุกข์ยิ่งถมทวี
ส่งกันพันลี้
ก็จากกันอยู่ดี
ใครตอบมา
ขอเบอร์โทร ฯ ไว้โชว์
1 พฤษภาคม 2547 23:05 น.
ยโส
แหงนมองฟ้าดูดาว
เจ็บปวดร้าวและหวั่นไหว
หนทางยังยาวไกล
ดาวดวงไหนคือตัวเรา
จันทร์แจ่มดวงดาวเด่น
ทำล้อเล่นเปล่งสกาว
ยิบยับวับแวววาว
มองดูดาวย้อนดูตน
คิดถึงอยากไปหา
กลัวสายตาหมิ่นแคลนคน
คล้ายว่าหาเหตุผล
ในกมลว่าทำไม?
1 พฤษภาคม 2547 10:20 น.
ยโส
เจอเธอยิ่งปวดร้าว
ในใจฉันยิ่งนัก
เจ็บจนชา...ไร้ความรู้สึก
ร้าวลึกข้างใน...จริงจริง
27 เมษายน 2547 20:51 น.
ยโส
วันคืนที่ปวดร้าว
เพราะใครบางคนไม่อยู่ที่นี่
มีเพียงฉันกับความเหงา เดิมเดิม
คนเดียวเท่านั้น
ในราตรีที่มืดมิด
เงียบสงัด
จิตใจที่หดหู่ ท้อแท้จริงจริง
ในยามไม่มีใครบางคน เช่นนี้
หากโลกเป็นแหล่งพักพิงสุดท้าย
ฉันคงรู้สึกผิด
ที่ไม่ยอมให้ใครบางคน
ได้พบหน้า ยามคิดถึง
ในอดีตอันยาวนาน
ฉันเป็นได้ทุกทุกสิ่ง
ที่เธอต้องการ
ให้ฉันเป็น
เป็นเพื่อน
คนคุ้นเคย
หรือเพียงแค่คนเคยรู้จักคนหนึ่ง
ไม่มีอะไรลึกซึ้งมากมาย
ปัจจุบันฉันก็ยังเป็น
อย่างที่เธอต้องการให้เป็น
สิ่งหนึ่งที่ฉันไม่อาจทำใจได้
นั่นคือ คำลวง!
เพราะฉันและเธอ
ต่างก็ได้รับบทเรียน
ที่ต่างคนมอบให้กันและกัน
ในยามจากกัน ครั้งนั้น
ฉันจึงมาหาเธอ
เพื่อพบและบอก
ในสิ่งที่ต้องการจะบอก
ฉันยังเป็นฉันคนเดิม
ไม่มีเปลี่ยนแปลง
แม้แต่เวลาและใจของฉัน
ที่ยังยึดมั่นต่อใครบางคน
ที่ฉันเคยพบและเคยรู้จักมานาน
เวลาและวันคืน
คงทำให้ใครสักคนหนึ่ง
คิดถึงอีกคนบ้าง
แม้เพียงเสี้ยวหนึ่งในห้วงความคิดคำนึง
สักกี่ร้อน กี่หนาว กี่ฝน
ที่ใครสักคนจะสมหวัง
กับความใฝ่ฝันที่มืดมน
บนหนทางแห่งความสับสน
หุบเหวแห่งความเศร้า
มีไว้เพื่อคนท้อแท้
แต่สำหรับใครคนหนึ่ง
มันเป็นที่หลบซ่อนความระทมทุกข์
อย่าเพิ่งหัวเราะเยาะ
เพราะสักวัน
ใครบางคนก็คงได้ลิ้มลอง
ความผิดหวังเช่นฉันบ้าง
อรินครับ
หน้าส่วนตัว
686
