8 มิถุนายน 2548 16:07 น.
ยูริ
เธอจะเก็บฉันไว้ทำไม
ในเมื่อหมดใจกันแล้วอย่างนี้
ไม่ต้องรอให้เธอบอกหรอกคนดี
เรื่องแบบนี้ฉันรู้ดีอยู่แก่ใจ
แค่ไม่อยากเสียฉันให้คนอื่น
เลยแกล้งหยิบยื่นคำว่ารักให้ใช่ไหม
อย่าเห็นแก่ตัวสิคนดี...เมื่อวันนี้เธอหมดใจ
ก็ปล่อยฉันไป อย่าให้ความ*เสียดาย*ทำร้ายเรา
7 มิถุนายน 2548 21:59 น.
ยูริ
เคยคิดว่าจะออกไปให้ไกล
แต่ทำไมยังอยู่ตรงที่เก่า
เคยฆ่าตายไปแล้วคำว่าเรา
แต่ทำไมยังมีเงามาหลอนใจ
อยากทำใจตัวเองให้เข้มแข็ง
แต่วันนี้มันหมดแรงมันอ่อนไหว
แค่คำว่ารักจากปากคนไม่จริงใจ
ก็หมดแรงอ่อนไหวจะต้านทาน
เมื่อไหร่จะตัดใจจากเธอได้ซักที
รู้ทั้งรู้ว่าเป็นเพียงแค่ฝันดีและพัดผ่าน
เพราะความจริงที่ต้องตื่นมาพบมัน
ก็คือฉันไม่มีวันจะมีเธอ
7 มิถุนายน 2548 21:11 น.
ยูริ
ดึกแล้วเพิ่งกลับบ้าน
กลับมานอนมองจันทร์สีหม่น
กลับมาคิดเรื่องราวที่วกวน
ความรู้สึกสับสนไม่ยอมหลับตา
ดึกแล้วยังนั่งนับลมหายใจ
คนอยู่ใกล้จะรู้อะไรไหมว่า
ขณะเดียวกันที่เธอมีฉันใจสายตา
แต่ฉันกลับไม่เคยมีค่าในหัวใจ
อยากเป็นคนสำคัญของเธอ
แต่สิ่งที่เจอสำหรับเธอฉันแทบไม่มีความหมาย
เมื่อไหร่กันคน-คนนั้นในหัวใจ
ไม่อยากเป็นใครที่เธอเก็บไว้แค่ในสายตา
หุหุหุหุ เส้าจางเยย เนอะ น่าสงสาร อิอิ
7 มิถุนายน 2548 21:04 น.
ยูริ
จะหมดวันแล้วยังไม่ได้ทำอะไร
ยังนั่งนับลมหายใจอยู่ตรงที่เก่า
เหม่อมองท้องฟ้าสี เทา-เทา
นอกหน้าต่างดูหม่นเหงาเข้าทุกที
ง่วงนอนแต่ยังไม่ได้นอน
อยู่เป็นเพื่อนกับความร้าวรอนตรงนี้
นั่งต่อลมหายใจไว้รอคนดี
ถ้าเป็นอะไรไปตอนนี้จะมีใครสนใจ
จะหมดคืนแล้วก็ยังเหมือนเก่า
หัวใจดวงร้าวรอการแตกหักเวลาไหน
ฉันเหนื่อยจริง - จริง เหนื่อยกับทุกสิ่งที่เป็นไป
เหนื่อยแม้กระทั่งหายใจเพื่อให้ชีวิตตัวเอง
.....กลับมาแร้วค่า หุหุ หายไปเกือบ2อาทิตย์ แต่กลับมาเส้าจังนะ...