8 กันยายน 2548 18:17 น.
ยูริ
จากกันครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งไหนๆ
มันหมายถึงการจากกันตลอดไปนับจากนี้
เธอจากไปไม่เหลือเยื่อไยให้ไยดี
หมดสิ้นแล้วทุกอย่างที่มีจากนี้ไป
ไม่มีแล้วการติดต่อกลับมา
ไม่มีวี่แววว่าจะได้เริ่มต้นใหม่
ไม่มีการงอนง้อมีแต่ "คนรอที่ปวดใจ"
ฉันเองรอที่จะอภัยขอเพียงให้เธอบอกมา
จากกันครั้งนี้ไม่เหมือนทุกครั้ง
หมดสิ้นหนทางที่จะเหนี่ยวรั้งห่วงหา
หมดสิ้นแล้วใจหมดไปพร้อม"คนลา"
ที่ตรงนี้มีเพียงแค่น้ำตา...คนรอคอย
...............................................................
สุดท้ายเมื่อเค้าไปมันก็เจ็บจี๊ดในใจทุกที
แต่เราเองไม่ใช่เหรอที่เลือกไม่ให้โอกาสเค้าตั้งแต่ทีแรก
7 กันยายน 2548 17:32 น.
ยูริ
เธอกลับมาในวันที่ฉันหมดใจ
ไม่เหลืออะไรต่อไปทั้งนั้น
หมดแล้วความเป็นเราความผูกพัน
เหลือเพียงความเงียบงันของหัวใจ
ก็คงต้องขอให้เธอโชคดี
ขอโทษที่เริ่มต้นใหม่วันนี้ไม่ได้
เมื่อเธอรักฉันในวันที่สายไป
วันนี้ขอพักใจฉันเหนื่อยเกินไปจะรักเธอ
.... วันนั้นให้รักเธอนั้นไม่รักกลับปล่อยไป.....
ไม่อยากจะทำร้ายตัวเองอีกครั้ง
ไม่เหลือวันเวลาให้เสียใจ
อยากให้เธอรู้จริงๆว่าครั้งเดียวก็เกินจะทนไหว
อย่าได้เจอกันอีกเลย....
7 กันยายน 2548 17:21 น.
ยูริ
ฟ้าขีดมาวันนี้ให้ไกลห่าง
ฟ้าขีดมาให้ลาร้างให้ห่างหาย
สงสารกันบ้างรึเปล่านะฟ้าไกล
เจ็บเพียงใดกับหัวใจที่แหลกราญ
จากวันนั้นผ่านมานานจนวันนี้
ความเป็นเธอยังอยู่ที่นี่ในใจฉัน
ไกลเพียงใดแต่หัวใจยังผูกพัน
ยังคงติดกับคืนวันที่ผ่านไป
ความรู้สึกดี ๆ ลบเลือนกันยาก
ถ้าไม่ลำบากรบกวนฟ้าหน่อยได้ไหม
ช่วยนำพาการเดินทางของหัวใจ
กลับมาพบกันใหม่แล้วให้2 ใจได้รักกัน
.......คงเป็นที่ฟ้าเบื้องบนเป็นคนขีดโชคชะตา......
4 กันยายน 2548 22:52 น.
ยูริ
ฝนตกมาล้างตาให้หายเศร้า
ลืมซะเถอะความปวดร้าวความหวั่นไหว
ลืมซะเถอะใครบางคนที่ฝังใจ
ปล่อยเค้าไปอย่าเสียใจให้จบกัน
ฝนตกมาล้างตาให้หายเศร้า
ไม่รักเราก็ปล่อยเขายังมีฉัน
จากนี้ไปฝนไม่อาจทำร้ายกัน
ฝนตกมาเธออย่าหวั่นฉันยังมี
31 สิงหาคม 2548 23:37 น.
ยูริ
สายฝนพรำคืนค่ำช่างหนาวเหน็บ
ใจคนเจ็บเดินตากฝนทนเหน็บหนาว
เมื่อไหร่กันใครคนนั้นเคียงข้างเรา
ทำลายความว่างเปล่าให้หายไป
สายฟ้าฟาดวาดมาพาสะท้อน
ไม่เป็นอันหลับนอนนอนไม่ไหว
ใจคนเจ็บมันเจ็บร้าวไปทั้งใจ
ขอได้ไหมหยุดโปรยปรายเถอะฝนเอย