15 ธันวาคม 2548 14:05 น.
ยูริ
....เจ็บแค่ไหนกับความเสียใจครั้งนั้น
ที่ถูกคนเคยผูกพันทิ้งกันให้หวั่นไหว
กลับมาวันนี้เธอมีแค่ค่ำว่าเสียใจ
ยกโทษให้กันได้ไหมกับเรื่องที่ผ่านมา
.....ใจเจ็บจนไม่เหลือชิ้นดี
พอเถอะนะพอทีใจดวงนี้มันอ่อนล้า
เข้มแข็งเพียงใดก็กลั้นไม่ไหวหยาดน้ำตา
รู้มั๊ยมันเจ็บยิ่งกว่าคือวันที่เธอมาขอคืนดี
....เจ็บตอนเธอไปไมท่เท่าตอนเธอกลับมา...
15 ธันวาคม 2548 13:44 น.
ยูริ
.....นานแล้วใช่ไหมที่ไม่ได้พบเจอ
อยากให้รู้ความเป็นเธอก็ไม่เคยหล่นหาย
ยังห่วงยังหวังดีแบบเดิมที่มีนี้เรื่อยไป
ขอบใจนะขอบใจที่เธอเองก็มีใจคิดถึงกัน
.....ดูแลตัวเองดี ๆ ล่ะคนไกล
เพื่อนคนหนึ่งเค้ายังห่วงใยก็แค่นั้น
หากฟ้ามีเวลาคงขีดให้เราเดินมาพบกัน
จะรอวันหนึ่งวันนั้นวันที่ฉันได้พบเธอ
14 ธันวาคม 2548 18:39 น.
ยูริ
คนดีคืนนี้เธออยู่ไหน
ทิ้งฉันไว้ไม่ใส่ใจให้ห่วงหา
มีอะไรเธอทำไมไม่พูดมา
ความรูสึกที่เฉยชาเกิดจากอะไร
นอนรอโทรศัพท์เธอทั้งคืน
ต้องทนฝืนกลั้นความรู้สึกที่หวั่นไหว
กี่หยดน้ำตาที่ไหลออกมาล้างใจ
นี่ฉันเป็นอะไรกับแค่การหายไปของใคร 1 คน
ไม่อยากเป็นผู้หญิงขี้แพ้
ที่มัวอ่อนแอร้องไห้สับสน
แคร์เค้าทำไมแค่คนใจร้าย 1 คน
ที่ปล่อยให้เราทุกข์ทนไม่เคยสนใจ
เลิกรักเธอได้ฉันทำไปนานแล้วคนดี
ไม่ทนทรมานกับความรู้สึกแบบนี้หรอกรู้ไหม
แต่เพราะรักมากจนเกินยากจะตัดใจ
ผู้หญิงคนนี้จึงยอมอ่อนไหวเพราะผูชายบางคน
14 ธันวาคม 2548 18:07 น.
ยูริ
กลับมาขอโทษจากวันนั้นที่ทิ้งกันไป
ฉันจำเป็นต้องให้อภัยอย่างนั้นเหรอ
เคยอ้อนวอนแทบตายได้อะไรมั๊ยจากใจเธอ
สิงที่ได้พบได้เจอก็มีแต่เสียใจ
เมื่อเธอเคยตอกตะปูลงกำแพง
ต่อให้ฉันแกล้งลืมความปวดร้าวซักแค่ไหน
รอยนั้นกยังคงอยู่ฉันเองที่รู้ดีอยู่แก่ใจ
แม้ฉันจะพูดว่าอภัยแต่ยังไงหัวใจก็มี "รอย"
28 พฤศจิกายน 2548 19:39 น.
ยูริ
วันเวลาไม่เคยลบเลือนเธอจากใจ
แม้เนิ่นนานที่ลาไกลเธอยังอยู่ในใจฉันเสมอ
เจ็บปวดร้าวใจเหตุใดยังไม่ลืมเธอ
หลับตาครั้งใดยังคงพบเจอเธออยู่ร่ำไป
ไม่อยากต้องทนทุกข์ทรมาน
แต่ต้องจมอยู่กับวันวานอีกนานแค่ไหน
ที่ไม่ลืมใช่ว่าไม่อยากลืมหรืออย่างไร
เพียงแต่รักมันฝังใจ "ลบยังไงก็ไม่เลือน"
...อยากลืมใครบางคนที่ทำให้เราเจ็บช้ำ
...อยากลืมคำบางคำที่ยังจดจำขึ้นใจ
...เกลียดเธอคนใจดำที่ทำให้รักแล้วก็ไป
...อีกยาวนานแค่ไหนที่ใจจะลืมทุกอย่าง "ที่เกี่ยวกับเธอ"